Grecja: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
+1
m formatowanie automatyczne, - zdublowany link
Linia 1: Linia 1:
[[Plik:Flag of Greece.svg|mały|<center>Flaga Grecji</center>]]
[[Plik:Flag of Greece.svg|mały|<center>Flaga Grecji</center>]]
'''[[w:Grecja|Grecja]]''' – kraj położony w południowo-wschodniej części Europy, na południowym krańcu Półwyspu Bałkańskiego.
'''[[w:Grecja|Grecja]]''' – kraj położony w południowo-wschodniej części Europy, na południowym krańcu Półwyspu Bałkańskiego.
* Kiedy słyszę, jak Niemcy mówią, że drogie jest im moralne podejście do zadłużenia i że wierzą mocno w konieczność spłacania długów, myślę sobie: to jakiś żart! To właśnie Niemcy są przecież krajem, który nigdy nie spłacił swoich długów. (...) Historia uczy, że wysoko zadłużone państwo ma dwie możliwości spłacenia należności. Jedną wykorzystało Królestwo Brytyjskie po drogich wojnach napoleońskich w XIX wieku: to powolna metoda, którą dziś poleca się również Grecji. Królestwo oszczędzało wówczas na spłatę długów dzięki rygorystycznej polityce budżetowej – to zadziałało, ale trwało strasznie długo. Przez ponad 100 lat Brytyjczycy wydawali dwa do trzech procent swego produktu narodowego na uregulowanie długu, czyli więcej niż na szkoły i całą oświatę. Tak być nie musiało i nie jest to konieczne dziś. Bo druga metoda jest dużo szybsza. Wypróbowały ją właśnie Niemcy w XX wieku. Zasadniczo składa się z trzech komponentów: inflacji, nadzwyczajnego podatku i anulowania części długów. (...)<br /> Gdybyśmy w latach 50. mówili Niemcom, że nie dość odkupili swe winy, do dzisiaj pewnie spłacaliby swe długi.
* Kiedy słyszę, jak Niemcy mówią, że drogie jest im moralne podejście do zadłużenia i że wierzą mocno w konieczność spłacania długów, myślę sobie: to jakiś żart! To właśnie Niemcy są przecież krajem, który nigdy nie spłacił swoich długów. (...) Historia uczy, że wysoko zadłużone państwo ma dwie możliwości spłacenia należności. Jedną wykorzystało Królestwo Brytyjskie po drogich wojnach napoleońskich w XIX wieku: to powolna metoda, którą dziś poleca się również Grecji. Królestwo oszczędzało wówczas na spłatę długów dzięki rygorystycznej polityce budżetowej – to zadziałało, ale trwało strasznie długo. Przez ponad 100 lat Brytyjczycy wydawali dwa do trzech procent swego produktu narodowego na uregulowanie długu, czyli więcej niż na szkoły i całą oświatę. Tak być nie musiało i nie jest to konieczne dziś. Bo druga metoda jest dużo szybsza. Wypróbowały ją właśnie Niemcy w XX wieku. Zasadniczo składa się z trzech komponentów: inflacji, nadzwyczajnego podatku i anulowania części długów. (...)<br />Gdybyśmy w latach 50. mówili Niemcom, że nie dość odkupili swe winy, do dzisiaj pewnie spłacaliby swe długi.
** Autor: [[Thomas Piketty]]
** Autor: [[Thomas Piketty]]
** Opis: nawiązując do londyńskiej konferencji oddłużeniowej z 1953 roku, kiedy to Niemcom „na dobry początek” cudu gospodarczego anulowano 60 procent (wynoszącego jeszcze w 1945 roku 200 procent PKB) zadłużenia zagranicznego.
** Opis: nawiązując do londyńskiej konferencji oddłużeniowej z 1953 roku, kiedy to Niemcom „na dobry początek” cudu gospodarczego anulowano 60 procent (wynoszącego jeszcze w 1945 roku 200 procent PKB) zadłużenia zagranicznego.
** Źródło: [http://www.zeit.de/2015/26/thomas-piketty-schulden-griechenland/komplettansicht ''Deutschland hat nie bezahlt'', "Di Zeit", 27 czerwca 2015]
** Źródło: [http://www.zeit.de/2015/26/thomas-piketty-schulden-griechenland/komplettansicht ''Deutschland hat nie bezahlt'', „Di Zeit”, 27 czerwca 2015]
** Zobacz też: [[Niemcy]]
** Zobacz też: [[Niemcy]]


Linia 17: Linia 17:
* Niedzielny wybór dokona się między cięciami bez końca i natychmiastowym chaosem. Jakkolwiek wygodnie jest z boku argumentować, że może wyjście Grecji ze strefy euro nie będzie w średniej perspektywie aż tak bolesne, jak 30 lat tłamszenia wzrostu spłatami długu, nikt normalny nie może chcieć ani jednego, ani drugiego.
* Niedzielny wybór dokona się między cięciami bez końca i natychmiastowym chaosem. Jakkolwiek wygodnie jest z boku argumentować, że może wyjście Grecji ze strefy euro nie będzie w średniej perspektywie aż tak bolesne, jak 30 lat tłamszenia wzrostu spłatami długu, nikt normalny nie może chcieć ani jednego, ani drugiego.
** Autorka: [[Zoe Williams]]
** Autorka: [[Zoe Williams]]
** Źródło: [http://www.theguardian.com/commentisfree/2015/jun/28/greece-europe-imf-democracy ''The moral crusade against Greece must be opposed'', "The Guardian", 28 czerwca 2015]
** Źródło: [http://www.theguardian.com/commentisfree/2015/jun/28/greece-europe-imf-democracy ''The moral crusade against Greece must be opposed'', „The Guardian”, 28 czerwca 2015]


* Niemiecki podatnik wspomaga finansowo przede wszystkim tych, którzy Grecji i innym pożyczyli pieniądze i zainkasowali za to odsetki. Ci wierzyciele walczą teraz o przerzucenie strat na podatników, czyli głównie pracobiorców.
* Niemiecki podatnik wspomaga finansowo przede wszystkim tych, którzy Grecji i innym pożyczyli pieniądze i zainkasowali za to odsetki. Ci wierzyciele walczą teraz o przerzucenie strat na podatników, czyli głównie pracobiorców.
Linia 28: Linia 28:
* Skoro priorytetem greckiego rządu jest wyprowadzenie kraju z gospodarczej zapaści i restrukturyzacja zadłużenia, to prorosyjskość, względnie „proputinizm” Tsiprasa będzie funkcją oporu Unii Europejskiej wobec modyfikacji brutalnej polityki cięć.
* Skoro priorytetem greckiego rządu jest wyprowadzenie kraju z gospodarczej zapaści i restrukturyzacja zadłużenia, to prorosyjskość, względnie „proputinizm” Tsiprasa będzie funkcją oporu Unii Europejskiej wobec modyfikacji brutalnej polityki cięć.
** Autor: [[Michał Sutowski]], [http://www.krytykapolityczna.pl/artykuly/ue/20150130/sutowski-syriza-i-putin-radzieckie-sentymenty-czy-noz-na-gardle ''Sutowski: Syriza i Putin – radzieckie sentymenty czy nóż na gardle?'', krytykapolityczna.pl, 30 stycznia 2015]
** Autor: [[Michał Sutowski]], [http://www.krytykapolityczna.pl/artykuly/ue/20150130/sutowski-syriza-i-putin-radzieckie-sentymenty-czy-noz-na-gardle ''Sutowski: Syriza i Putin – radzieckie sentymenty czy nóż na gardle?'', krytykapolityczna.pl, 30 stycznia 2015]
** Zobacz też: [[Aleksis Tsipras]], [[Rosja]], [[Unia Europejska]]
** Zobacz też: [[Aleksis Tsipras]], [[Rosja]]


* (…) standardy greckie, na które dziś dziennikarze parskają z wyższością, choć ciągle poziom życia w Grecji jest nieporównywalny z polskim.
* (…) standardy greckie, na które dziś dziennikarze parskają z wyższością, choć ciągle poziom życia w Grecji jest nieporównywalny z polskim.
Linia 54: Linia 54:
* Żądania Europy – mające rzekomo sprawić, że Grecja będzie w stanie obsłużyć swój dług zagraniczny – są żałosne, naiwne i generalnie autodestrukcyjne. Odrzucając je, Grecy nie rozgrywają żadnych gier; próbują tylko utrzymać się przy życiu.
* Żądania Europy – mające rzekomo sprawić, że Grecja będzie w stanie obsłużyć swój dług zagraniczny – są żałosne, naiwne i generalnie autodestrukcyjne. Odrzucając je, Grecy nie rozgrywają żadnych gier; próbują tylko utrzymać się przy życiu.
** Autor: [[Jeffrey Sachs]]
** Autor: [[Jeffrey Sachs]]
** Źródło: [http://www.project-syndicate.org/commentary/greece-endgame-eurozone-default-by-jeffrey-d-sachs-2015-06 ''The Endgame in Greece'', project-syndicate.org, 16 czerwca 2015]
** Źródło: [http://www.project-syndicate.org/commentary/greece-endgame-eurozone-default-by-jeffrey-d-sachs-2015-06 ''The Endgame in Greece'', project-syndicate.org, 16 czerwca 2015]


{{wikisłownik|Grecja}}
{{wikisłownik|Grecja}}

Wersja z 23:36, 17 lip 2015

Flaga Grecji

Grecja – kraj położony w południowo-wschodniej części Europy, na południowym krańcu Półwyspu Bałkańskiego.

  • Kiedy słyszę, jak Niemcy mówią, że drogie jest im moralne podejście do zadłużenia i że wierzą mocno w konieczność spłacania długów, myślę sobie: to jakiś żart! To właśnie Niemcy są przecież krajem, który nigdy nie spłacił swoich długów. (...) Historia uczy, że wysoko zadłużone państwo ma dwie możliwości spłacenia należności. Jedną wykorzystało Królestwo Brytyjskie po drogich wojnach napoleońskich w XIX wieku: to powolna metoda, którą dziś poleca się również Grecji. Królestwo oszczędzało wówczas na spłatę długów dzięki rygorystycznej polityce budżetowej – to zadziałało, ale trwało strasznie długo. Przez ponad 100 lat Brytyjczycy wydawali dwa do trzech procent swego produktu narodowego na uregulowanie długu, czyli więcej niż na szkoły i całą oświatę. Tak być nie musiało i nie jest to konieczne dziś. Bo druga metoda jest dużo szybsza. Wypróbowały ją właśnie Niemcy w XX wieku. Zasadniczo składa się z trzech komponentów: inflacji, nadzwyczajnego podatku i anulowania części długów. (...)
    Gdybyśmy w latach 50. mówili Niemcom, że nie dość odkupili swe winy, do dzisiaj pewnie spłacaliby swe długi.
  • Nie ma i nie będzie łatwych rozwiązań. Jest za to wiele rozsądnych propozycji, o które musimy teraz wspólnie zawalczyć. Dzisiejszy wybór Greków jest wyborem epokowym i śmiałym. Głęboko wierzę, że w tym referendum wybraliśmy właściwą drogę. To nie jest i nie było nigdy pytanie o to, czy Grecja ma zostać w Unii i w strefie euro. To nie był plebiscyt za Europą ani przeciwko. Dziś Grecy zabrali głos i jasno powiedzieli, jakiej Europy pragną – nie jest to Europa cięć, oszczędności i bailoutów, jest to Europa solidarności i demokracji.
  • Nie ma żadnych dowodów, żeby narzucone Grecji przez „trojkę” (Komisję Europejską, Europejski Bank Centralny oraz Międzynarodowy Fundusz Walutowy) rozliczne reformy strukturalne doprowadziły do jakiejkolwiek rzeczywistej poprawy na poziomie podstawowym. Przeciwnie: doszło nawet do pogorszenia wielu wskaźników, obrazujących skuteczność działań rządu oraz funkcjonowanie rynku pracy.
  • Niemiecki podatnik wspomaga finansowo przede wszystkim tych, którzy Grecji i innym pożyczyli pieniądze i zainkasowali za to odsetki. Ci wierzyciele walczą teraz o przerzucenie strat na podatników, czyli głównie pracobiorców.
    • Autor: Stefan Homburg
    • Źródło: rozmowa Catherine Hoffmann, Ciemność widzę, „Süddeutsche Zeitung”, tłum. „Forum”, 24 października 2011.
  • (…) standardy greckie, na które dziś dziennikarze parskają z wyższością, choć ciągle poziom życia w Grecji jest nieporównywalny z polskim.
    • Autor: Sławomir Sierakowski, rozmowa Michała Olszewskiego, Budujemy Królestwo Boże. Na ziemi, „Tygodnik Powszechny”, 22 maja 2012.
  • Szczerze mówiąc, błędem było przyjęcie Grecji. Nie dojrzała do tego. W gruncie rzeczy jest to kraj orientalny.
    • Autor: Valery Giscard d'Estaing, rozmowa Romaina Leicka i Georga Mascolo, Parszywa „17”, „Der Spiegel”, tłum. „Forum”, 17 września 2012.
    • Opis: o przyjęciu Grecji do Unii Europejskiej w 1981.
  • To jest polityka upokarzania. To nie ma nic wspólnego z ekonomią. I nie ma nic wspólnego z wyprowadzeniem Grecji z kryzysu. To nowy Traktat Wersalski i premier Tsipras o tym wie. Wie, że zostanie przeklęty, jeśli go przeforsuje. I wie, że zostanie przeklęty, jeśli tego nie zrobi.
  • W Grecji na przykład rozwiązania zastosowane w celu obniżenia ciężaru długu sprawiły, że kraj ten jest bardziej zadłużony niż w 2010 roku. Cięcia budżetowe boleśnie odbiły się na produkcji, wskutek czego wzrosła relacja długu do PKB. Międzynarodowy Fundusz Walutowy przynajmniej przyznaje, że była to zarówno porażka intelektualna, jak i błąd polityczny.
  • Z nami, z Argentyną nikt się nie patyczkował. A z Grekami wszyscy się cackają, bo Grecja jest zbyt mocno powiązana z bogatym światem, gdyby upadła, to by w ten świat uderzyło rykoszetem.
    • Autor: Ryszard Petru, rozmowa Wojciecha Staszewskiego, „Duży Format”, 29 września 2011.
Wikisłownik
Wikisłownik
Zobacz też hasło GrecjaWikisłowniku