Stefan Rowecki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Odsjbm (dyskusja | edycje)
+1
Odsjbm (dyskusja | edycje)
+1
Linia 31: Linia 31:
** Autor: major [[Janina Karasiówna]]
** Autor: major [[Janina Karasiówna]]
** Źródło: Tomasz Szarota, redakcja naukowa, ''Stefan Rowecki w relacjach'', Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1988, ISBN 83-211-0943-8, s. 204.
** Źródło: Tomasz Szarota, redakcja naukowa, ''Stefan Rowecki w relacjach'', Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1988, ISBN 83-211-0943-8, s. 204.

* Rowecki był interesujący w dyskusji. Władał znakomicie piórem. Ta właśnie umiejętność posługiwania się słowem, które posłusznie oddawało każdy odcień jego myśli, stanowiła jeden z uroków tego człowieka. Do pracy w zespole prowadzonej pod jego kierownictwem, szczerze byliśmy wszyscy przywiązani. Stanowiła trwały i wartościowy dorobek dowództwa Armii Krajowej. Rowecki był twórcą i budowniczym Armii Krajowej. Tak bowiem należy z całkowitą odpowiedzialnością określić jego rolę w dorobku wojskowym Kraju. On jeden i tylko on jeden mógłby powiedzieć o sobie: „Armia Krajowa – to ja”.
** Autor: gen. bryg. Tadeusz Pełczyński
** Źródło: Tomasz Szarota, redakcja naukowa, ''Stefan Rowecki w relacjach'', Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1988, ISBN 83-211-0943-8, s. 296.


* Rowecki zarządził wówczas wzmożenie dywersji na Zamojszczyźnie i zasilenie bronią, sprzętem i specjalistami partyzantki, która tam powstała. Pierwsze działania zostały wykonane w noc sylwestrową (1942/1943). Między innymi wysadzono wtedy cztery mosty, wykolejono dwa pociągi, zerwano tory, zniszczono urządzenia stacyjne i telekomunikacyjne oraz podpalono wysiedlane wsie, przeznaczone dla osadników niemieckich. Wydaliśmy wtedy pierwszy nasz komunikat. Gdy wyłoniło się pytanie, jak go podpisać, „Grot” odpowiedział prawie bez namysłu: – Wszystko jedno! Podpiszcie na przykład – Kierownictwo Walki Konspiracyjnej.
* Rowecki zarządził wówczas wzmożenie dywersji na Zamojszczyźnie i zasilenie bronią, sprzętem i specjalistami partyzantki, która tam powstała. Pierwsze działania zostały wykonane w noc sylwestrową (1942/1943). Między innymi wysadzono wtedy cztery mosty, wykolejono dwa pociągi, zerwano tory, zniszczono urządzenia stacyjne i telekomunikacyjne oraz podpalono wysiedlane wsie, przeznaczone dla osadników niemieckich. Wydaliśmy wtedy pierwszy nasz komunikat. Gdy wyłoniło się pytanie, jak go podpisać, „Grot” odpowiedział prawie bez namysłu: – Wszystko jedno! Podpiszcie na przykład – Kierownictwo Walki Konspiracyjnej.

Wersja z 05:48, 25 lut 2015

Stefan Rowecki

Stefan Paweł Rowecki (pseud. Grot; 1895–1944) – polski dowódca wojskowy, generał dywizji Wojska Polskiego, komendant główny Armii Krajowej (dowódca Sił Zbrojnych w Kraju od 1942 do 1943), teoretyk wojskowości.

  • Naród i wojsko to jedno i nie może być żadnych między nimi rozgraniczeń. Wojsko zawsze było, jest i będzie największym ukochaniem wszystkich zdrowych środowisk polskiego Narodu, które rozumieją, że żołnierz stoi na straży jego wolności i możności pracy nad poprawą losu jego obywateli. Za to uczucie możesz odpłacić ludowi polskiemu tylko miłością. Tradycja przekazała nam, że wojsko i jego dowódcy zawsze byli pionierami postępu, nieśli powiew wolności, braterstwa i równości.
    • Źródło: Duch wojska narodowego (1942), cyt. za: Jan Rzepecki, Wspomnienia i przyczynki historyczne, wyd. Czytelnik, Warszawa 1983, str. 203–204.
  • Oczywiście, jeśliby barbarzyński wróg spróbował niszczyć Naród Polski metodami tępienia Żydów – wówczas losy zostaną rzucone i rozkazy do walki w obronie narodu zostaną wydane. Ale chwilę tę określi nie panikarska plotka, lecz miarodajny rozkaz Komendanta Sił Zbrojnych w Kraju. A na dziś obowiązywać nas wszystkich powinien rozkaz Naczelnego Wodza, wielokrotnie powtarzany przez Pełnomocnika Rządu oraz przez wszystkie odpowiedzialne czynniki polskie: czekać z bronią u nogi! Nie pozwolić się prowokować...
    • Źródło: Z bronią u nogi, „Biuletyn Informacyjny”, 11 lutego 1943, cyt. za: Jan Rzepecki, Wspomnienia i przyczynki historyczne, wyd. Czytelnik, Warszawa 1983, str. 228.
  • Polski dowódco z r. 1942 (…) Nie wolno Ci stanąć w poprzek naturalnych dążeń i tęsknot ludu polskiego, ani nawet zrezygnować z czynnego udziału w niedalekiej już wszechstronnej jego walce o lepszą przyszłość. Miejsce twoje na czele ludu! Musisz iść szlakiem najlepszych tradycji, wytyczonych przez żołnierzy kościuszkowskich, legionistów Dąbrowskiego, wiarusów epoki napoleońskiej i żołnierzy – obywateli z walk powstańczych i niepodległościowych.
  • W przyszłej zaciętej walce o Wolną i Wielką Polskę w sposób najbardziej doskonały musi być urzeczywistnione hasło: „Naród pod bronią”, podobnie jak to było we wrześniowej obronie Warszawy, a później w walce konspiracyjnej, gdzie zmieszali się żołnierze z cywilnymi obywatelami i obywatelkami Kraju, jednakowe ponosząc ofiary i wspólne osiągając powodzenia. Niepodległość utracona w przegranej kampanii tylko w walce może być odzyskana.
    • Opis: rozkaz do podległych mu żołnierzy, grudzień 1941 r.
    • Źródło: Tomasz Szarota, redakcja naukowa, Stefan Rowecki w relacjach, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1988, ISBN 83-211-0943-8, s. 173.
  • Z tego, co zostało ustalone na początku z „Doktorem” (gen. Tokarzewskim) nic nie zmieniłem, od samego początku realizuję tę samą linię.

O Stefanie Roweckim

  • Był dowódcą, któremu można było ufać, którego można było kochać i który wiedział, do czego prowadzi. (…) Wiedział czego chce, miał swą koncepcję i umiał ją realizować. Za to, jak decydował, brał całkowitą odpowiedzialność. Rozmawiając z nim lub otrzymując rozkaz każdy z nas musiał czuć, że za zewnętrznym słowem decyzji lub rozkazu kryje się siła, która przez cały czas wykonywania zleconego zadania nie zmieni się. To był jego wkład w życie narodu walczącego o swą wolność.
  • Do planowania powstania powszechnego przywiązywał Rowecki wielką wagę. Akt ten miałby być rehabilitacją klęski kampanii wrześniowej, a powszechny zryw powstańczy miałby przywrócić wiarę we własne siły i wolność Krajowi.
  • Gen. „Grot” uważał, że wolność utraconą w przegranej wojnie można odzyskać tylko w walce. Niewolę i jej skutki, wyrażające się w kompleksie niższości, bierności i gromadzeniu się jadu niewyładowanej nienawiści, można przekreślić jedynie przez czynną walkę. Nikt nam wolności nie zwróci, musimy ją sami dla siebie wywalczyć. By walkę tę wygrać i w przyszłości utrzymać niepodległość „Polska musi stać się tak silna, by jej nie mogła grozić katastrofa podobna do września 1939 roku”. Siła Polski opierać się musi na jej atrakcyjności dla szerokich mas chłopskich i robotniczych oraz narodów międzymorza. Polska musi wydobyć z siebie własne wartości moralne, umysłowo–kulturalne i własny dynamizm. Musi stać się ośrodkiem siły. A źródłem tej siły nie może być tylko siła fizyczna, jest to dzisiaj niewystarczające. Musi stać się ośrodkiem siły moralnej, siły duchowej.
  • Rowecki był interesujący w dyskusji. Władał znakomicie piórem. Ta właśnie umiejętność posługiwania się słowem, które posłusznie oddawało każdy odcień jego myśli, stanowiła jeden z uroków tego człowieka. Do pracy w zespole prowadzonej pod jego kierownictwem, szczerze byliśmy wszyscy przywiązani. Stanowiła trwały i wartościowy dorobek dowództwa Armii Krajowej. Rowecki był twórcą i budowniczym Armii Krajowej. Tak bowiem należy z całkowitą odpowiedzialnością określić jego rolę w dorobku wojskowym Kraju. On jeden i tylko on jeden mógłby powiedzieć o sobie: „Armia Krajowa – to ja”.
    • Autor: gen. bryg. Tadeusz Pełczyński
    • Źródło: Tomasz Szarota, redakcja naukowa, Stefan Rowecki w relacjach, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1988, ISBN 83-211-0943-8, s. 296.
  • Rowecki zarządził wówczas wzmożenie dywersji na Zamojszczyźnie i zasilenie bronią, sprzętem i specjalistami partyzantki, która tam powstała. Pierwsze działania zostały wykonane w noc sylwestrową (1942/1943). Między innymi wysadzono wtedy cztery mosty, wykolejono dwa pociągi, zerwano tory, zniszczono urządzenia stacyjne i telekomunikacyjne oraz podpalono wysiedlane wsie, przeznaczone dla osadników niemieckich. Wydaliśmy wtedy pierwszy nasz komunikat. Gdy wyłoniło się pytanie, jak go podpisać, „Grot” odpowiedział prawie bez namysłu: – Wszystko jedno! Podpiszcie na przykład – Kierownictwo Walki Konspiracyjnej.
    • Opis: o akcji „Wieniec II”, noszącej też nazwę „Odwet za Zamojszczyznę”, przeprowadzonej przez oddziały Kedywu KG AK w nocy z 31 grudnia 1942 na 1 stycznia 1943 r.
    • Autor: płk. dypl. Jan Rzepecki
    • Źródło: Tomasz Szarota, redakcja naukowa, Stefan Rowecki w relacjach, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1988, ISBN 83-211-0943-8, s. 37
    • Zobacz też: Zamość
  • Tak więc nie było mu dane wziąć udziału do końca w pracy, którą kierował od jej początków. Zginał z ręki niemieckiej w chwili, gdy żołnierze jego na barykadach Warszawy stali w walce powstańczej, o której Rowecki myślał zawsze, jak o koronie swego dzieła, dzieła dowódcy Armii Krajowej.
    • Autor: gen. bryg. Tadeusz Pełczyński
    • Źródło: Tomasz Szarota, redakcja naukowa, Stefan Rowecki w relacjach, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1988, ISBN 83-211-0943-8, s. 172
  • Trzydziesty czerwca. To wielki dzień. Długo go będą pamiętać. Nieprędko pozbierają się po tym ciosie.
    • Postać: Kliefhorn w serialu Polskie drogi, odcinek 11, W obronie własnej
    • Opis: do Johanna Heimanna o aresztowaniu Stefana „Grota” Roweckiego 30 czerwca 1943.