Daj, ać ja pobruszę, a ty poczywaj: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 4: | Linia 4: | ||
** Opis: wedle zapisu łacińskiego (zlatynizowany zapis staropolski): ''Day ut ia pobrusa, a ti poziwai''<br />Tłumaczenie: Daj, niech ja pomielę (pokręcę żarna), a ty odpoczywaj.<br />Według niektórych językoznawców, ostatnie słowo powinno być odczytane jako „podziwiaj”, czyli popatrz, przyjrzyj się, i miało stanowić aluzję do niezdarności jego adresata.<br />Jest to najstarsze znane zdanie zapisane w języku polskim i na ziemiach Śląska. Zamieszczone jest w ''Księdze Henrykowskiej'' spisanej w opactwie cystersów w [[Henryków|Henrykowie]] ok. 1270 roku przez jej opata Piotra. Opisując dzieje klasztoru, księga zachowała powyższe zdanie Bogwała do żony.<br />Dłuższa treść zapisu: ''Bogwali uxor stabat, ad molam molendo. Cui vir suus idem Bogwalus, compassus dixit: Sine, ut ego etiam molam. Hoc est in polonico: Day, ut ia pobrusa, a ti poziwai.'' Warto zwrócić uwagę, że zapis staropolski został zlatynizowany – na przykład ''ut'' jest wzięte z łaciny, prawdopodobnie chodzi jednak o ''at''. |
** Opis: wedle zapisu łacińskiego (zlatynizowany zapis staropolski): ''Day ut ia pobrusa, a ti poziwai''<br />Tłumaczenie: Daj, niech ja pomielę (pokręcę żarna), a ty odpoczywaj.<br />Według niektórych językoznawców, ostatnie słowo powinno być odczytane jako „podziwiaj”, czyli popatrz, przyjrzyj się, i miało stanowić aluzję do niezdarności jego adresata.<br />Jest to najstarsze znane zdanie zapisane w języku polskim i na ziemiach Śląska. Zamieszczone jest w ''Księdze Henrykowskiej'' spisanej w opactwie cystersów w [[Henryków|Henrykowie]] ok. 1270 roku przez jej opata Piotra. Opisując dzieje klasztoru, księga zachowała powyższe zdanie Bogwała do żony.<br />Dłuższa treść zapisu: ''Bogwali uxor stabat, ad molam molendo. Cui vir suus idem Bogwalus, compassus dixit: Sine, ut ego etiam molam. Hoc est in polonico: Day, ut ia pobrusa, a ti poziwai.'' Warto zwrócić uwagę, że zapis staropolski został zlatynizowany – na przykład ''ut'' jest wzięte z łaciny, prawdopodobnie chodzi jednak o ''at''. |
||
** Autor: Bogwał (koniec XII wieku), właściciel Brukalic na Śląsku. |
** Autor: Bogwał (koniec XII wieku), właściciel Brukalic na Śląsku. |
||
Daj do dzioba a ja pobrusze |
***Daj do dzioba a ja pobrusze |
||
==Nawiązania== |
==Nawiązania== |
Wersja z 15:07, 27 sie 2014
Daj, ać ja pobruszę, a ty poczywaj
- Daj, ać ja pobruszę, a ty poczywaj.
- Opis: wedle zapisu łacińskiego (zlatynizowany zapis staropolski): Day ut ia pobrusa, a ti poziwai
Tłumaczenie: Daj, niech ja pomielę (pokręcę żarna), a ty odpoczywaj.
Według niektórych językoznawców, ostatnie słowo powinno być odczytane jako „podziwiaj”, czyli popatrz, przyjrzyj się, i miało stanowić aluzję do niezdarności jego adresata.
Jest to najstarsze znane zdanie zapisane w języku polskim i na ziemiach Śląska. Zamieszczone jest w Księdze Henrykowskiej spisanej w opactwie cystersów w Henrykowie ok. 1270 roku przez jej opata Piotra. Opisując dzieje klasztoru, księga zachowała powyższe zdanie Bogwała do żony.
Dłuższa treść zapisu: Bogwali uxor stabat, ad molam molendo. Cui vir suus idem Bogwalus, compassus dixit: Sine, ut ego etiam molam. Hoc est in polonico: Day, ut ia pobrusa, a ti poziwai. Warto zwrócić uwagę, że zapis staropolski został zlatynizowany – na przykład ut jest wzięte z łaciny, prawdopodobnie chodzi jednak o at. - Autor: Bogwał (koniec XII wieku), właściciel Brukalic na Śląsku.
- Daj do dzioba a ja pobrusze
- Opis: wedle zapisu łacińskiego (zlatynizowany zapis staropolski): Day ut ia pobrusa, a ti poziwai
Nawiązania
- Daj, ać ja pobruszę, a ty skocz do piwnicy po piwo.
- Autor: Andrzej Sapkowski, Wieża Jaskółki
- Opis: Jaskier do córki bartnika.
Uwaga: W dalszej części znajdują się słowa powszechnie uznawane za wulgarne!
- Dowiedziałem się, że jednym z pierwszych zapisanych zdań w naszym ojczystym języku – oprócz słynnego, cytowanego z dumą wszędzie „Daj, at ja pobruszu, a ty pocziwaj”, co oddaje wspaniale pełną galanterii opiekuńczą naturę Polaka (…) – również drugie, mniej cytowane przez podręczniki „Dum bibo piwo, stabat mihi kolano krzywo”, co po części tłumaczy, dlaczego mamy dzisiaj jeden z najwyższych wskaźników spożycia alkoholu w Europie. Dla drogiego Inżyniera tłumaczę oba zdania ze staropolskiego na nasze: Zdanie pierwsze (do żony?!): „Daj, teraz ja pomielę (na żarnach – przyp. autora), a ty sobie odpocznij”. Zdanie drugie (do kumpla?!): „Kiedy się przysmaruje piwem, to mom, kurwa (z łac. – krzywa), miękko w nogach.”