Jacek Odrowąż: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
+1
Nie podano opisu zmian
Linia 4: Linia 4:
* Piotrze, niech Pan nasz Chrystus, którego chwałę opowiadam, za wstawiennictwem błogosławionej Maryi Panny przywróci cię do życia.
* Piotrze, niech Pan nasz Chrystus, którego chwałę opowiadam, za wstawiennictwem błogosławionej Maryi Panny przywróci cię do życia.
** Opis: z tymi słowami św. Jacek przywrócił życie chłopcu, który dzień wcześniej utonął w Wiśle.
** Opis: z tymi słowami św. Jacek przywrócił życie chłopcu, który dzień wcześniej utonął w Wiśle.
** Źródło: o. [[Jacek Woroniecki]], ''Św. Jacek Odrowąż'', Wydawnictwo Esprit SC, Kraków–Katowice 2007, s. 72.
** Źródło: o. [[Jacek Woroniecki]] OP, ''Św. Jacek Odrowąż'', Wydawnictwo Esprit SC, Kraków–Katowice 2007, s. 72.


* Pragnę wam pozostawić to, co usłyszałem z ust ojca naszego Dominika, żebyście byli pokorni, darzyli się wzajemną miłością i zachowali dobrowolne ubóstwo. Bo to jest testament wiecznego dziedzictwa.
* Pragnę wam pozostawić to, co usłyszałem z ust ojca naszego Dominika, żebyście byli pokorni, darzyli się wzajemną miłością i zachowali dobrowolne ubóstwo. Bo to jest testament wiecznego dziedzictwa.
Linia 12: Linia 12:
* W ręce Twoje, Panie, polecam ducha mego.
* W ręce Twoje, Panie, polecam ducha mego.
** Opis: [[ostatnie słowa]] św. Jacka.
** Opis: [[ostatnie słowa]] św. Jacka.
** Źródło: o. Marian Kanior, ''Jacek. Święty dominikanin'', Wydawnictwo Astraia, Kraków 2007, s. 62.
** Źródło: o. Marian Kanior OSB, ''Jacek. Święty dominikanin'', Wydawnictwo Astraia, Kraków 2007, s. 62.


==O Jacku Odrowążu==
==O Jacku Odrowążu==

Wersja z 20:23, 14 sie 2014

Święty Jacek na obrazie Ludwika Caracciego

Jacek Odrowąż (1183–1257) – polski duchowny katolicki, święty Kościoła katolickiego. Inicjator sprowadzenia do Polski zakonu dominikańskiego.

  • Piotrze, niech Pan nasz Chrystus, którego chwałę opowiadam, za wstawiennictwem błogosławionej Maryi Panny przywróci cię do życia.
    • Opis: z tymi słowami św. Jacek przywrócił życie chłopcu, który dzień wcześniej utonął w Wiśle.
    • Źródło: o. Jacek Woroniecki OP, Św. Jacek Odrowąż, Wydawnictwo Esprit SC, Kraków–Katowice 2007, s. 72.
  • Pragnę wam pozostawić to, co usłyszałem z ust ojca naszego Dominika, żebyście byli pokorni, darzyli się wzajemną miłością i zachowali dobrowolne ubóstwo. Bo to jest testament wiecznego dziedzictwa.
    • Opis: słowa wypowiedziane niedługo przed śmiercią.
    • Źródło: o. Jan Andrzej Spież OP, Święty Jacek Odrowąż, Wydawnictwo WAM, Kraków 2007, s. 98.
  • W ręce Twoje, Panie, polecam ducha mego.
    • Opis: ostatnie słowa św. Jacka.
    • Źródło: o. Marian Kanior OSB, Jacek. Święty dominikanin, Wydawnictwo Astraia, Kraków 2007, s. 62.

O Jacku Odrowążu

  • Działalność Jacka cechuje niesłychany dynamizm i zdobywczość. Jest niezmordowany w pracy apostolskiej i organizacyjnej, o czym świadczą pierwsze konwenty w polskiej prowincji dominikanów. (…) Głównym, a może jedynym celem jego działalności nie była ani praca naukowa, ani wymieniona wyżej praca organizacyjna, ale wyłącznie praca misyjna wśród pogan i schizmatyków, do czego usposabiała go niezmordowana gorliwość apostolska, wielka odwaga, nieustraszoność i głęboka wiara. Całą energię włożył w sprawę nawracania grzesznych. Jego wysiłek szedł w kierunku ukazania rodakom autentycznego chrześcijaństwa. (…) Był pionierem nawracania oraz pogłębiania życia religijnego. Przez głoszone słowo Boże wprowadzał nowy element kultury narodowej – przeobrażanie religijności i moralności społeczeństwa.
    • Autor: o. Marian Kanior, Jacek. Święty dominikanin, Wydawnictwo Astraia, Kraków 2007, s. 58, 59.
  • Nie miał zwyczaju przebywać w jakimś kraju długo. Po pewnym czasie wyręczał się swymi uczniami, a sam przenosił się w inne strony, nieraz bardzo odległe, ażeby gdzie indziej posłać zbożne ziarno. W całym żywocie tego wielkiego świętego natrafiamy po raz na lata, w których nie wiemy, gdzie się podziewa, a trudno przypuścić, żeby ten niezmordowany podróżnik przesiadywał po kilkanaście lat w jednym miejscu. Nagłość i nadzwyczajna szybkość w przenoszeniu się z jednego końca Polski na drugi przypomina owego wielkiego wojownika z 47 bitew; doprawdy pod tym względem był św. Jacek jakby nowym Bolesławem Krzywoustym w zakonnym habicie!
    • Autor: Feliks Koneczny, Święci w dziejach narodu polskiego, Wydawnictwo Michalineum, Warszawa/Struga–Kraków 1988, s. 123.
  • Od Dominika nauczył się on ponad wszystko cenić sobie to osobiste obcowanie z Bogiem na modlitwie i miłosne omawianie z Nim wszystkiego, co się w życiu trafi, aby tam czerpać siły do spełnienia wszystkich zadań i obowiązków. Z tego głębokiego przejęcia się duchem modlitwy, jak z właściwego swego źródła płynęła i ta moc cudotwórcza, której Bóg Jackowi nie odmawiał w pewnych chwilach, gdy szło o ulżenie cierpieniu ludzkiemu i o silniejsze pociągnięcie serc ludzkich do tego Chrystusa, w którego imieniu tych znaków się dokonywało.
    • Autor: o. Jacek Woroniecki, Św. Jacek Odrowąż, Wydawnictwo Esprit SC, Kraków–Katowice 2007, s. 71.
  • Św. Jacek jest niewątpliwie w pierwszej połowie XIII w. najbardziej znamienną postacią w Polsce: od Krakowa do Gdańska, Płocka i Chełmna i do Sandomierza do Wrocławia i Poznania przebiega on cały nasz kraj wszerz i wzdłuż i gorącym swym słowem pociąga dusze do Boga.
  • Św. Jacek Odrowąż, urodzony w Kamieniu Śląskim, zaliczany jest do największych postaci XIII w. i uważany za jednego z najwybitniejszych mężów średniowiecza. To jedyny przedstawiciel Polski pośród postaci 139 świętych znajdujących się na kolumnadzie Berniniego na placu św. Piotra.
    • Autor: abp Damian Zimoń, Słowo wstępne, [w:] Święty Jacek Odrowąż. Apostoł Północnej Europy (praca zbiorowa), Księgarnia św. Jacka, Roma-Katowice 2007, s. 5.
  • Święty Jacek uczył naszych przodków surowej ale autentycznej i zdrowej, życiodajnej prawdy ewangelijnej. I to jest, moi drodzy, to dziedzictwo, które nam pozostawił. Chociaż został posłany do naszego narodu przed tylu wiekami, to przecież jego posłannictwo jest wciąż aktualne, wciąż trzeba przypominać tę prawdę, której uczył, tę postawę, którą wypracowywał, te drogi, metody, na których ta prawda się przyjmuje w umysłach, a w życiu owocuje. I dlatego też czcijmy postać św. Jacka. Czcijmy go w kontekście naszych czasów. Naszym czasom bardzo potrzeba pionu, potrzeba duchowego pionu. Jest w życiu człowieka współczesnego jakieś wielkie wspinanie się, jakieś pięcie się ku górze.
    • Autor: Jan Paweł II
    • Źródło: o. Marian Kanior, Jacek. Święty dominikanin, Wydawnictwo Astraia, Kraków 2007, s. 8.
  • Ten syn śląskiej ziemi porwany duchem misyjnym św. Dominika, gorliwie głosił Ewangelię od Gdańska po Kijów. Wraz z całym Kościołem w Polsce dziękuję Bogu za jego życie i apostolstwo.
    • Autor: Benedykt XVI
    • Źródło: ks. Arkadiusz Nocoń, „Miejsca Jackowe” w Rzymie. Wprowadzenie do sympozjum, [w:] Święty Jacek Odrowąż. Apostoł Północnej Europy (praca zbiorowa), Księgarnia św. Jacka, Roma-Katowice 2007, s. 11.