Stado: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 11:00, 16 cze 2014

Stado – grupa osobników tego samego, rzadziej różnych gatunków zwierząt, żyjąca na określonym terytorium, związana mniej lub bardziej zaawansowaną formą organizacji społecznej.

Często mam wrażenie, że ludzie są najbardziej stadnym ze wszystkich zwierząt. Jeżeli rzucisz na przykład kilka – kilkanaście jednostek na względnie pusty obszar, już po chwili zaczną się przyciągać jak magnesy, zbierać w jedną kupkę, początkowo szeleszczącą od czasu do czasu wyrzucanymi plotkami, a potem bulgoczącą emocjami kipiącymi w pochwałach lub kłótniach albo nawet współfałszującą jakiś przebój nadawany akurat w radio.
- Autor: Dorota Dziedzic-Chojnacka, ''Płotki'' w t. ''Błąd w sztuce'', wyd. Oficynka, 2013, s. 281
- Zobacz też: człowiek

Kobieta ma wprawdzie duszę, jak nam kościół wierzyć każe, lecz duszę swego stada, moralność atmosfery, jaka ją otacza, a zmysły swych wielbicieli.
- Autor: Wacław Berent

Gdyby wszyscy głupcy nosili białe czapki, ludzkość z lotu ptaka wyglądałaby jak stado gęsi.
- Autor: Agatha Christie

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 [[Plik:Flock-of-tundra-swans.jpg|mały|<center>Stado [[łabędź|łabędzi]]</center>]]
 '''[[w:Stado|Stado]]''' – grupa osobników tego samego, rzadziej różnych gatunków [[zwierzę|zwierząt]], żyjąca na określonym terytorium, związana mniej lub bardziej zaawansowaną formą organizacji społecznej.
-* Często mam wrażenie, że ludzie są najbardziej stadnym ze wszystkich zwierząt. Jeżeli rzucisz na przykład kilka — kilkanaście jednostek na względnie pusty obszar, już po chwili zaczną się przyciągać jak magnesy, zbierać w jedną kupkę, początkowo szeleszczącą od czasu do czasu wyrzucanymi plotkami, a potem bulgoczącą emocjami kipiącymi w pochwałach lub kłótniach albo nawet współfałszującą jakiś przebój nadawany akurat w radio.
+* Często mam wrażenie, że ludzie są najbardziej stadnym ze wszystkich zwierząt. Jeżeli rzucisz na przykład kilka – kilkanaście jednostek na względnie pusty obszar, już po chwili zaczną się przyciągać jak magnesy, zbierać w jedną kupkę, początkowo szeleszczącą od czasu do czasu wyrzucanymi plotkami, a potem bulgoczącą emocjami kipiącymi w pochwałach lub kłótniach albo nawet współfałszującą jakiś przebój nadawany akurat w radio.
-** Autor: [[Dorota Dziedzic-Chojnacka]]
+** Autor: [[Dorota Dziedzic-Chojnacka]], [[''Płotki'' w t. ''Błąd w sztuce'']], wyd. Oficynka, 2013, s. 281
-** Źródło: [[''Płotki'' w t. ''Błąd w sztuce'']], wyd. Oficynka, 2013, s. 281
 ** Zobacz też: [[człowiek]]