Quo vadis: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
m +1 + źr
drobne redakcyjne, sprzątanie kodu
Linia 1: Linia 1:
{{Wikisource|tytuł=Quo vadis|dopełniacz=Quo vadis}}
'''[[w:Quo vadis|Quo vadis]]''' – powieść autorstwa [[Henryk Sienkiewicz|Henryka Sienkiewicza]] z 1896 roku.
'''[[w:Quo vadis|Quo vadis]]''' – powieść autorstwa [[Henryk Sienkiewicz|Henryka Sienkiewicza]] z 1896 roku.
* Bogowie i ludzie szukają miłości.
* Bogowie i ludzie szukają miłości.
Linia 46: Linia 47:
* Życie jest śmiechu warte, więc się śmieję.
* Życie jest śmiechu warte, więc się śmieję.
** Opis: kwestia wypowiedziana przez Petroniusza.
** Opis: kwestia wypowiedziana przez Petroniusza.

'''Zobacz też:'''
{{Wikisource|tytuł=Quo vadis|dopełniacz=Quo vadis}}




[[Kategoria:Henryk Sienkiewicz]]
[[Kategoria:Polskie powieści historyczne]]
[[Kategoria:Polskie powieści historyczne]]
[[Kategoria:Henryk Sienkiewicz]]

Wersja z 15:44, 12 cze 2014

Wikisource

Quo vadis – powieść autorstwa Henryka Sienkiewicza z 1896 roku.

  • Bogowie i ludzie szukają miłości.
  • Dokąd idziesz (Panie)?
    • Quo vadis (Domine)? (łac.)
    • Opis: tytuł powieści. Według legendy pytanie to zadał św. Piotr, uciekając z Rzymu, napotkanemu Chrystusowi.
  • Gimnastyki musiał cię uczyć tkacz, a obyczajów kowal.
    • Postać: Petroniusz
    • Opis: do Winicjusza.
  • Głupota (...) w niczym nie jest gorsza od mądrości i w niczym się od niej nie różni.
  • Kobieta piękna warta jest zawsze tyle złota ile waży, ale kobieta, która przy tym kocha, nie ma wprost ceny.
  • Kochać jest niedość, trzeba umieć kochać i trzeba umieć nauczyć miłości.
  • Łatwiej na świecie o filozofię, niż o dobrą radę.
  • Mając duszę szlachetną i dobrą, powinien być szczęśliwy.
  • Miłość się oddaje, nie odbiera.
  • Miłość zmienia jednych więcej, drugich mniej (...).
  • (...) nie dość kochać dobrych, ale trzeba kochać i złych, gdyż tylko miłością można z nich złość wyplenić.
  • Radość może się rzucić na piersi, jak dziki zwierz, i przygnieść je, aż do utraty oddechu.
  • Szczęście jest zawsze tam, gdzie je człowiek widzi.
  • Świat dźwiga na barkach nie Atlas, ale kobieta i czasem igra nim jak piłką.
  • To dobrze, filozofie, aleś w jednym tylko pobłądził: bogowie stworzyli cię rzezimieszkiem, tyś zaś został demonem, i dlatego nie wytrzymasz!
    • Opis: Petroniusz do Chilona.
  • Ty będziesz duszą mojej duszy.
    • Opis: spotykane wcześniej u Zygmunta Krasińskiego w Fantazji życia wiersz 263 (utworze powstałym w latach 1841–1842, a wydanym w 1912 roku), występuje w wersji: Duszo mej duszy!
    • Źródło: tom II, rozdział 17
  • Tylko wielcy artyści mogą się czuć wobec sztuki małymi.
  • Życie jest śmiechu warte, więc się śmieję.
    • Opis: kwestia wypowiedziana przez Petroniusza.