Szwecja: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
m drobne techniczne
cytat
Linia 40: Linia 40:
** Autor: [[Paweł Rożyński]]
** Autor: [[Paweł Rożyński]]
** Źródło: [http://www.gazetaprawna.pl/wiadomosci/komentarze/506408,%20pawel_rozynski_szwecja_ma_sukcesy_ale_nie_dzieki_modelowi_socjalnemu.%20html ''Paweł Rożyński: Szwecja ma sukcesy, ale nie dzięki modelowi socjalnemu'', gazetaprawna.pl, 19 kwietnia 2011]
** Źródło: [http://www.gazetaprawna.pl/wiadomosci/komentarze/506408,%20pawel_rozynski_szwecja_ma_sukcesy_ale_nie_dzieki_modelowi_socjalnemu.%20html ''Paweł Rożyński: Szwecja ma sukcesy, ale nie dzięki modelowi socjalnemu'', gazetaprawna.pl, 19 kwietnia 2011]

*To nie tylko kraj pięknych kobiet, święta letniego przesilenia, Bjorna Borga i – być może – najlepszych hokeistów. To historia państwa, który gospodarkę wolnorynkową wymienił na socjalizm, a następnie zrobił kilka kroków z powrotem w kierunku wolności gospodarczej. Ponieważ chodzi o mój kraj ojczysty, poświęcę mu trochę więcej miejsca. W latach 1890-1950 Szwecja miała jeden z najwyższych poziomów wzrostu gospodarczego na świecie, ze średnim obciążeniem podatkowym 10 do 20%. Dziedzictwo tego okresu to jeden z głównych czynników obecnego dobrobytu. Z 50 największych firm w Szwecji tylko jedna powstała po roku 1970. Był to kraj z wolnym rynkiem i ograniczoną rolą państwa, który z żebraka stał się bogaczem.
Kiedy Szwecja stała się krajem socjalistycznym obciążenie podatkowe wzrosło ponad dwukrotnie, przedsiębiorstwa były znacjonalizowane, państwo rozszerzało swój monopol społeczny itp. Wyniki? Według OECD PKB państwa per capita był w roku 1970 czwarty najwyższy na świecie. Obecnie Szwecja ma 13 pozycję. Inflacja i bezrobocie wyraźnie wzrosły.
Na początku lat 90-tych wprowadzono mimo wszystko pewne reformy rynkowe, które polepszyły działanie gospodarki. Doszło do liberalizacji rynku telekomunikacyjnego, niewielkiej obniżki podatków, zgoda na powstanie prywatnych firm w sferze służby zdrowia, uniezależnienie banku centralnego i reformy systemu emerytalnego.
We wszystkich gałęziach, które poddano liberalizacji odnotowano wzrost. Zatrudnienie wzrosło a kolejki oczekujących w szpitalach skróciły się. Ale w tej chwili od tamtych reform upłynęło już 10-15 lat i ich pozytywne rezultaty są coraz mniej odczuwalne. Wiele dziedzin nie zostało zreformowanych, i właśnie tam mamy dziś największe problemy. Według niezależnych instytucji ogólne bezrobocie w kraju wynosi od 15 do 20%. Wzrost zatrudnienia był w latach 1995-2004 czwarty najniższy w UE-15. Bezrobocie wśród młodzieży wynosi 23% i jest piąte najwyższe w Unii. Centroprawicowy rząd, który powstał po niedawnych wyborach większość obietnic kierował na sprawy budżetu i właśnie zagadnienie reformy rynku pracy. Takie reformy byłyby logicznym krokiem w kierunku budowania wolnego rynku w Szwecji.
**Źródło:Johnny Munkhammar, Naśladujcie skandynawskie rozwiązania, a nie problemy![online][dostęp 23 kwietnia 2014], dostępny w internecie http://www.mpp.org.pl/17/17_7.html


* W moim przekonaniu, poszukując lepszej drogi dla Polski, powinniśmy odwoływać się do przykładów tych, którym udało się połączyć bardzo wysoką jakość życia (która wcale nie jest tożsama z wysokością produktu krajowego brutto) z równością i sprawiedliwością. Myślę tu przede wszystkim o Finlandii czy Szwecji, w których skala nierówności społecznych (mierzona tzw. współczynnikiem Giniego) jest najniższa na świecie, a poczucie zadowolenia z życia najwyższe.
* W moim przekonaniu, poszukując lepszej drogi dla Polski, powinniśmy odwoływać się do przykładów tych, którym udało się połączyć bardzo wysoką jakość życia (która wcale nie jest tożsama z wysokością produktu krajowego brutto) z równością i sprawiedliwością. Myślę tu przede wszystkim o Finlandii czy Szwecji, w których skala nierówności społecznych (mierzona tzw. współczynnikiem Giniego) jest najniższa na świecie, a poczucie zadowolenia z życia najwyższe.

Wersja z 18:46, 23 kwi 2014

Flaga Szwecji
Położenie Szwecji w Europie

Szwecjapaństwo w Europie Północnej, część Skandynawii.

  • 70 proc. (podatku dochodowego dla najbogatszych)? Czemu nie? Jeśli spojrzeć na Szwecję, czy Finlandię, to widać, że gospodarka może się przy takiej stawce świetnie rozwijać. Gospodarcza praktyka pokazuje, że takie stawki nie mają wpływu na wzrost gospodarczy, bo jeśli osiągnąłeś ten próg zarobków – to tak naprawdę nie pracujesz już dla pieniędzy. Chcesz być szefem dla samej satysfakcji ze swojej pozycji, sukcesu i władzy, jak Steve Jobs, który szefował Apple’owi za dolara rocznie.
    • Autor: Ha-Joon Chang, rozmowa Wojciecha Orlińskiego, Wolny rynek? Nie ma czegoś takiego, „Gazeta Wyborcza”, 31 grudnia 2011–1 stycznia 2012.
  • Gdy Szwecja zaczynała tworzyć model skandynawski, była równie biedna jak ówczesna Polska, znacznie biedniejsza, niż obecna.
  • Ingmar Bergman przyczynił się do utrwalenia mitu Szwecji jako raju zaludnionego przez śliczne i seksualnie wyzwolone blondynki, które zażywają nagich kąpieli w jasne letnie noce. Ikoną kraju jest długowłosa i długonoga blondynka z wiankiem na głowie, Miss okalającego Sztokholm jeziora Melar.
  • Mdły to naród, bo ziemia tam okrutnie nieurodzajna i chleba nie mają, bo jeno szyszki sosnowe mielą, z takiejto mąki podpłomyki czyniąc, które żywicą śmierdzą. Inni nad morzem chodzą i co tylko fala wyrzuci, to żrą, jeszcze się z sobą o owe specyały bijąc. Hołota tam okrutna, dlatego niemasz narodu na cudze łapczywszego.
  • My, Szwedzi, jesteśmy chyba tacy zahartowani i twardzi dzięki surowym warunkom naturalnym, w których żyjemy. Co jeszcze? Opanowanie i chłód emocjonalny; rzadko kiedy tracimy głowę i wpadamy w panikę. Jesteśmy rozsądnym narodem, który rzadko kieruje się emocjami.
  • Narzekając często (i słusznie) na europejską biurokrację warto jednak pamiętać, (…) że w czołówce najbardziej innowacyjnych krajów świata znajdują się takie państwa, jak Szwecja, Finlandia, Dania, które skutecznie podejmują konkurencję ze Stanami Zjednoczonymi i Japonią.
  • Nie jestem do końca pewny, które to są te szwedzkie cechy charakteru, ale w pracy przede wszystkim przydaje mi się cierpliwość.
  • Porównywać Szwecję i Polskę socjalnie, to porównywać Ritza do gułagu. I nie jest to kwestia lepszych warunków materialnych, ale lepszej organizacji, postępowej filozofii i pragmatycznego humanizmu. U nas są pełne kościoły i różne obłudne i kłamliwe ćwoki powołujące się na chrześcijańskie wartości. Tam są puste kościoły, ale tymi wartościami: szacunku dla drugich, tolerancji, równości, są przesiąknięte relacje międzyludzkie.
  • Szwecja notuje najwyższy wzrost gospodarczy w Europie, deficyt ma symboliczny, a kilka dni temu zapowiedziała obniżki podatków. Wielu ekonomistów, jak Paul Krugman, dopatruje się w tym triumfu szwedzkiego modelu państwa socjalnego, którego korzenie sięgają lat 50. Nic bardziej błędnego. Od takiego modelu Szwedzi odchodzą. Gdy przyjrzeć się bliżej, okaże się, że są najbardziej konkurencyjnym i wolnorynkowym krajem w Europie. Kiedy polski rząd podnosi VAT i stosuje kuglarskie sztuczki z OFE, by powstrzymać wzrost deficytu finansów publicznych, Szwedzi podatki obniżają, a deficytu praktycznie nie mają.
  • To nie tylko kraj pięknych kobiet, święta letniego przesilenia, Bjorna Borga i – być może – najlepszych hokeistów. To historia państwa, który gospodarkę wolnorynkową wymienił na socjalizm, a następnie zrobił kilka kroków z powrotem w kierunku wolności gospodarczej. Ponieważ chodzi o mój kraj ojczysty, poświęcę mu trochę więcej miejsca. W latach 1890-1950 Szwecja miała jeden z najwyższych poziomów wzrostu gospodarczego na świecie, ze średnim obciążeniem podatkowym 10 do 20%. Dziedzictwo tego okresu to jeden z głównych czynników obecnego dobrobytu. Z 50 największych firm w Szwecji tylko jedna powstała po roku 1970. Był to kraj z wolnym rynkiem i ograniczoną rolą państwa, który z żebraka stał się bogaczem.

Kiedy Szwecja stała się krajem socjalistycznym obciążenie podatkowe wzrosło ponad dwukrotnie, przedsiębiorstwa były znacjonalizowane, państwo rozszerzało swój monopol społeczny itp. Wyniki? Według OECD PKB państwa per capita był w roku 1970 czwarty najwyższy na świecie. Obecnie Szwecja ma 13 pozycję. Inflacja i bezrobocie wyraźnie wzrosły. Na początku lat 90-tych wprowadzono mimo wszystko pewne reformy rynkowe, które polepszyły działanie gospodarki. Doszło do liberalizacji rynku telekomunikacyjnego, niewielkiej obniżki podatków, zgoda na powstanie prywatnych firm w sferze służby zdrowia, uniezależnienie banku centralnego i reformy systemu emerytalnego. We wszystkich gałęziach, które poddano liberalizacji odnotowano wzrost. Zatrudnienie wzrosło a kolejki oczekujących w szpitalach skróciły się. Ale w tej chwili od tamtych reform upłynęło już 10-15 lat i ich pozytywne rezultaty są coraz mniej odczuwalne. Wiele dziedzin nie zostało zreformowanych, i właśnie tam mamy dziś największe problemy. Według niezależnych instytucji ogólne bezrobocie w kraju wynosi od 15 do 20%. Wzrost zatrudnienia był w latach 1995-2004 czwarty najniższy w UE-15. Bezrobocie wśród młodzieży wynosi 23% i jest piąte najwyższe w Unii. Centroprawicowy rząd, który powstał po niedawnych wyborach większość obietnic kierował na sprawy budżetu i właśnie zagadnienie reformy rynku pracy. Takie reformy byłyby logicznym krokiem w kierunku budowania wolnego rynku w Szwecji.

    • Źródło:Johnny Munkhammar, Naśladujcie skandynawskie rozwiązania, a nie problemy![online][dostęp 23 kwietnia 2014], dostępny w internecie http://www.mpp.org.pl/17/17_7.html
  • W moim przekonaniu, poszukując lepszej drogi dla Polski, powinniśmy odwoływać się do przykładów tych, którym udało się połączyć bardzo wysoką jakość życia (która wcale nie jest tożsama z wysokością produktu krajowego brutto) z równością i sprawiedliwością. Myślę tu przede wszystkim o Finlandii czy Szwecji, w których skala nierówności społecznych (mierzona tzw. współczynnikiem Giniego) jest najniższa na świecie, a poczucie zadowolenia z życia najwyższe.

Zobacz też:

Wikisłownik
Wikisłownik
Zobacz też hasło SzwecjaWikisłowniku