Złoto Gór Czarnych: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Superjurek (dyskusja | edycje) m →Orle pióra: drobne merytoryczne |
m dr zmiana |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
'''[[w:Złoto Gór Czarnych|Złoto Gór Czarnych]]''' – trylogia indiańska napisana przez [[Alfred Szklarski|Alfreda Szklarskiego]] oraz jego żonę [[Krystyna Szklarska|Krystynę Szklarską]]. Składają się na nią ''Orle pióra'' (1974), ''Przekleństwo złota'' (1977) i ''Ostatnia walka Dakotów |
'''[[w:Złoto Gór Czarnych|Złoto Gór Czarnych]]''' – trylogia indiańska napisana przez [[Alfred Szklarski|Alfreda Szklarskiego]] oraz jego żonę [[Krystyna Szklarska|Krystynę Szklarską]]. Składają się na nią ''Orle pióra'' (1974), ''Przekleństwo złota'' (1977) i ''Ostatnia walka Dakotów'' (1979). |
||
==''Orle pióra''== |
==''Orle pióra''== |
||
* Indianie powszechnie wierzyli, że wszelakie dolegliwości są powodowane przez złe duchy, które wstrzeliwują do ciał ludzkich różne zaczarowane przedmioty, jak kolce kaktusów, kamyki, ostre, małe zęby i pazury dzikich zwierząt i tym podobne. Wiara w złe i dobre duchy oraz czary i uroki była od wieków tak głęboko zakorzeniona w świadomości Indian, że często samo zainscenizowane przez szamana wydobycie zaczarowanego przedmiotu z ciała chorego pomagało w odzyskiwaniu zdrowia. |
* Indianie powszechnie wierzyli, że wszelakie dolegliwości są powodowane przez złe duchy, które wstrzeliwują do ciał ludzkich różne zaczarowane przedmioty, jak kolce kaktusów, kamyki, ostre, małe zęby i pazury dzikich zwierząt i tym podobne. Wiara w złe i dobre duchy oraz czary i uroki była od wieków tak głęboko zakorzeniona w świadomości Indian, że często samo zainscenizowane przez szamana wydobycie zaczarowanego przedmiotu z ciała chorego pomagało w odzyskiwaniu zdrowia. |
Wersja z 00:03, 31 gru 2013
Złoto Gór Czarnych – trylogia indiańska napisana przez Alfreda Szklarskiego oraz jego żonę Krystynę Szklarską. Składają się na nią Orle pióra (1974), Przekleństwo złota (1977) i Ostatnia walka Dakotów (1979).
Orle pióra
- Indianie powszechnie wierzyli, że wszelakie dolegliwości są powodowane przez złe duchy, które wstrzeliwują do ciał ludzkich różne zaczarowane przedmioty, jak kolce kaktusów, kamyki, ostre, małe zęby i pazury dzikich zwierząt i tym podobne. Wiara w złe i dobre duchy oraz czary i uroki była od wieków tak głęboko zakorzeniona w świadomości Indian, że często samo zainscenizowane przez szamana wydobycie zaczarowanego przedmiotu z ciała chorego pomagało w odzyskiwaniu zdrowia.
- Opis: istota indiańskiej medycyny.
- Źródło: rozdział 5
- Każdy polował jedynie dla zaspokojenia swych potrzeb, nikt bezmyślnie nie tępił zwierzyny.
- Opis: postawa wobec zwierzyny łownej.
- Źródło: rozdział 2
- Odebranie przeciwnikowi broni i pokonanie gołymi rękami przynosiło większą chwałę niż zabicie i oskalpowanie.
- Postać: Ah’mik
- Opis: refleksje po pokonaniu Tehawanki.
- Źródło: rozdział 3
- Pojęcie kłamstwa było wtedy Indianom obce, zawsze mówili prawdę, a gdy nie mogli jej komuś zdradzić, po prostu milczeli.
- Opis: postawa Indian wobec kłamania.
- Źródło: rozdział 5
- Tehawankę ogarnęło wzruszenie, chciał dać znak, że jest w pobliżu, ale obowiązujący dla siostry szacunek uniemożliwiał bezpośrednią z nią rozmowę. Gdy byli dziećmi bawili się razem, żartowali, przebywali ze sobą, lecz po osiągnięciu dojrzałości zobowiązani byli nawzajem siebie unikać.
- Opis: zwyczaj zakazujący bezpośrednich kontaktów między pełnoletnim rodzeństwem.
- Źródło: rozdział 5
- Wybacz, matko mojej matki, że oglądamy cię w tak przykrym stanie. Zakłóciliśmy twój zimowy sen i ścigaliśmy. Surowa zima przepłoszyła zwierzynę z tych okolic, mamy mało pożywienia, jesteśmy głodni. Teraz, dzięki tobie, nasi starcy, kobiety i dzieci będą syci przez wiele wieczorów.
- Postać: Ah’mik
- Opis: przeprasza niedźwiedzia za upolowanie go.
- Źródło: rozdział 4
- Zwyczaj wielożeństwa wśród Indian posiadał społeczne oraz gospodarcze uzasadnienie. Mężczyźni ginęli w młodym wieku na bezustannych wyprawach wojennych, skąd też było ich zawsze mniej niż kobiet, którymi ktoś musiał się opiekować. Ponadto związki małżeńskie stanowiły u Indian przede wszystkim główną więź łączącą rodziny i cel ten odgrywał większą rolę przy zawieraniu małżeństw, niż sam małżeński związek dwojga ludzi. Dla utrzymania więzi rodzinnej wdowiec poślubiał siostrę swej zmarłej żony, a wdowa wychodziła za mąż za brata zmarłego męża. Czasem także zamężny mężczyzna dobierał sobie drugą, młodszą żonę, gdy pierwsza się postarzała i nie mogła sama podołać wszystkim pracom obciążającym kobietę.
- Opis: wyjaśnienie celu zawierania małżeństw wśród Indian.
- Źródło: rozdział 5