Złoto Gór Czarnych

Złoto Gór Czarnych – trylogia indiańska napisana przez Alfreda Szklarskiego oraz jego żonę Krystynę Szklarską. Składają się na nią kolejno:

• I. Orle pióra (1974)

• II. Przekleństwo złota (1977)

• III. Ostatnia walka Dakotów (1979)
  

A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

I

• Indianie powszechnie wierzyli, że wszelskie dolegliwości są powodowane przez złe duchy, które wstrzeliwują do ciał ludzkich różne zaczarowane przedmioty, jak kolce kaktusów, kamyki, ostre, małe zęby i pazury dzikich zwierząt i tym podobne. Wiara w złe i dobre duchy oraz czary i uroki była od wieków tak głęboko zakorzeniona w świadomości Indian, że często samo zainscenizowane przez szamana wydobycie zaczarowanego przedmiotu z ciała chorego pomagało w odzyskiwaniu zdrowia.
  • Opis: istota indiańskiej medycyny.
  • Źródło: rozdział 2 (cz. I Orle pióra)

K

• Każdy polował jedynie dla zaspokojenia swych potrzeb, nikt bezmyślnie nie tępił zwierzyny.
  • Opis: postawa wobec zwierzyny łownej.
  • Źródło: rozdział 2 (cz. I Orle pióra)

O

• Odebranie przeciwnikowi broni i pokonanie gołymi rękami przynosiło większą chwałę niż zabicie i oskalpowanie.
  • Opis: refleksje Ah’mika po pokonaniu Tehawanki.
  • Źródło: rozdział 3 (cz. I Orle pióra)

P

• Pojęcie kłamstwa było wtedy Indianom obce, zawsze mówili prawdę, a gdy nie mogli jej komuś zdradzić, po prostu milczeli.
  • Opis: postawa Indian wobec kłamania.
  • Źródło: rozdział 5 (cz. I Orle pióra)

T

• Tehawankę ogarnęło wzruszenie, chciał dać znak, że jest w pobliżu, ale obowiązujący dla siostry szacunek uniemożliwiał bezpośrednią z nią rozmowę. Gdy byli dziećmi bawili się razem, żartowali, przebywali ze sobą, lecz po osiągnięciu dojrzałości zobowiązani byli nawzajem siebie unikać.
  • Opis: zwyczaj zakazujący bezpośrednich kontaktów między pełnoletnim rodzeństwem.
  • Źródło: rozdział 5 (cz. I Orle pióra)

W

• Wybacz matko mojej matki, że oglądamy cię w tak przykrym stanie. Zakłóciliśmy twój zimowy sen i ścigaliśmy. Surowa zima przepłoszyła zwierzynę z tych okolic, mamy mało pożywienia, jesteśmy głodni. Teraz, dzięki tobie, nasi starcy, kobiety i dzieci będą syci przez wiele wieczorów.
  • Opis: Ah’mik przeprasza niedźwiedzia za upolowanie go.
  • Źródło: rozdział 4 (cz. I Orle pióra)

Z

• Zwyczaj wielożeństwa wśród Indian posiadał społeczne oraz gospodarcze uzasadnienie. Mężczyźni ginęli w młodym wieku na bezustannych wyprawach wojennych, skąd też było ich zawsze mniej niż kobiet, którymi ktoś musiał się opiekować. Ponadto związki małżeńskie stanowiły u Indian przede wszystkim główną więź łączącą rodziny i cel ten odgrywał większą rolę przy zawieraniu małżeństw, niż sam małżeński związek dwojga ludzi. Dla utrzymania więzi rodzinnej wdowiec poślubiał siostrę swej zmarłej żony, a wdowa wychodziła za mąż za brata zmarłego męża. Czasem także zamężny mężczyzna dobierał sobie drugą, młodszą żonę, gdy pierwsza się postarzała i nie mogła sama podołać wszystkim pracom obciążającym kobietę.
  • Opis: wyjaśnienie celu zawierania małżeństw wśród Indian.
  • Źródło: rozdział 5 (cz. I Orle pióra)