Złoto Gór Czarnych: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m us. szablon, format, ort., kat., dr zmiana |
Superjurek (dyskusja | edycje) m drobne merytoryczne |
||
Linia 19: | Linia 19: | ||
==T== |
==T== |
||
* Tehawankę ogarnęło wzruszenie, chciał dać znak, że jest w pobliżu, ale obowiązujący dla siostry szacunek uniemożliwiał bezpośrednią z nią rozmowę. Gdy byli dziećmi bawili się razem, żartowali, przebywali ze sobą, lecz po osiągnięciu dojrzałości zobowiązani byli nawzajem siebie unikać. |
* Tehawankę ogarnęło wzruszenie, chciał dać znak, że jest w pobliżu, ale obowiązujący dla siostry szacunek uniemożliwiał bezpośrednią z nią rozmowę. Gdy byli dziećmi bawili się razem, żartowali, przebywali ze sobą, lecz po osiągnięciu dojrzałości zobowiązani byli nawzajem siebie unikać. |
||
** Opis: zwyczaj zakazujący |
** Opis: zwyczaj zakazujący bezpośrednich kontaktów między pełnoletnim rodzeństwem. |
||
** Źródło: rozdział 5 ''(cz. I Orle pióra)'' |
** Źródło: rozdział 5 ''(cz. I Orle pióra)'' |
||
Wersja z 09:40, 30 gru 2013
Złoto Gór Czarnych – trylogia indiańska napisana przez Alfreda Szklarskiego oraz jego żonę Krystynę Szklarską. Składają się na nią kolejno:
- I. Orle pióra (1974)
- II. Przekleństwo złota (1977)
- III. Ostatnia walka Dakotów (1979)
A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż |
K
- Każdy polował jedynie dla zaspokojenia swych potrzeb, nikt bezmyślnie nie tępił zwierzyny.
- Opis: narrator opisuje zwyczaje indiańskie.
- Źródło: rozdział 2 (cz. I Orle pióra)
O
- Odebranie przeciwnikowi broni i pokonanie gołymi rękami przynosiło większą chwałę niż zabicie i oskalpowanie.
- Opis: refleksje Ah’mika po pokonaniu Tehawanki.
- Źródło: rozdział 3 (cz. I Orle pióra)
T
- Tehawankę ogarnęło wzruszenie, chciał dać znak, że jest w pobliżu, ale obowiązujący dla siostry szacunek uniemożliwiał bezpośrednią z nią rozmowę. Gdy byli dziećmi bawili się razem, żartowali, przebywali ze sobą, lecz po osiągnięciu dojrzałości zobowiązani byli nawzajem siebie unikać.
- Opis: zwyczaj zakazujący bezpośrednich kontaktów między pełnoletnim rodzeństwem.
- Źródło: rozdział 5 (cz. I Orle pióra)
W
- Wybacz matko mojej matki, że oglądamy cię w tak przykrym stanie. Zakłóciliśmy twój zimowy sen i ścigaliśmy. Surowa zima przepłoszyła zwierzynę z tych okolic, mamy mało pożywienia, jesteśmy głodni. Teraz, dzięki tobie, nasi starcy, kobiety i dzieci będą syci przez wiele wieczorów.
- Opis: Ah’mik przeprasza niedźwiedzia za upolowanie go.
- Źródło: rozdział 4 (cz. I Orle pióra)