Pomnik Małego Powstańca w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 18:21, 19 paź 2013

Pomnik Małego Powstańca w Warszawie – pomnik na ulicy Podwale, przy Murach Obronnych, zaprojektowany przez Jerzego Jarnuszkiewicza w 1946 roku. Upamiętnia on najmłodszych uczestników powstania warszawskiego w 1944 roku.

Nie wiem czemu, ale zawsze na widok Małego Powstańca chce mi się krzyczeć. Może jestem dziwna, ale dziecko – białe, czarne czy brązowe – wysłane do walki za sprawy dorosłych wydaje mi się symbolem ostatecznej hańby dla społeczeństwa, które nie tylko nie potrafi go ochronić, ale używa go do swoich najbrudniejszych celów. Takie fakty z własnej historii należałoby moim zdaniem raczej poddać głębokiej krytycznej analizie, a nie stawiać dzieciom pomniki służące, jak widać, nie tyle pamięci, ile promocji podobnych zachowań w przyszłości.
- Autor: Hanna Gill-Piątek, Wojna dzieci pod flagą biało-czerwoną, krytykapolityczna.pl, 3 sierpnia 2012

Postawmy na murach starówki inny pomnik. Niech nie będzie to chłopiec, którego narodowa mitologia przygotowuję na ofiarę, ale dzieci obojga płci. Niech się bawią, czyli robią to, co dzieci robić powinny.
- Autor: Maciej Gdula, Pomnik do zwolnienia, krytykapolityczna.pl, 13 października 2013

W rzeźbie tej realistyczne obrazowanie załamuje się w potężnej dawce dysharmonii i dysproporcji, zauważalnych niemal w każdym jej fragmencie.(...) Można z pewną doza umowności widzieć to dzieło w kręgu obrazowania idei Vanitas, przemijalności i marności życia, gdzie częste są wyobrażenia dziecka z czaszką lub klepsydrą.
- Autor: Waldemar Baraniewski, culture.pl

@@ Linia 3: / Linia 3: @@
 * Nie wiem czemu, ale zawsze na widok Małego Powstańca chce mi się krzyczeć. Może jestem dziwna, ale dziecko – białe, czarne czy brązowe – wysłane do walki za sprawy dorosłych wydaje mi się symbolem ostatecznej hańby dla społeczeństwa, które nie tylko nie potrafi go ochronić, ale używa go do swoich najbrudniejszych celów. Takie fakty z własnej historii należałoby moim zdaniem raczej poddać głębokiej krytycznej analizie, a nie stawiać dzieciom pomniki służące, jak widać, nie tyle pamięci, ile promocji podobnych zachowań w przyszłości.
 ** Autor: [[Hanna Gill-Piątek]], [http://www.krytykapolityczna.pl/HannaGill-Piatek/Wojnadziecipodflagabialo-czerwona/menuid-192.html ''Wojna dzieci pod flagą biało-czerwoną'', krytykapolityczna.pl, 3 sierpnia 2012]
+* Postawmy na murach starówki inny pomnik. Niech nie będzie to chłopiec, którego narodowa mitologia przygotowuję na ofiarę, ale dzieci obojga płci. Niech się bawią, czyli robią to, co dzieci robić powinny.
+** Autor: [[Maciej Gdula]], [http://m.krytykapolityczna.pl/felietony/20131011/pomnik-do-zwolnienia ''Pomnik do zwolnienia'', krytykapolityczna.pl, 13 października 2013]
 * W rzeźbie tej realistyczne obrazowanie załamuje się w potężnej dawce dysharmonii i dysproporcji, zauważalnych niemal w każdym jej fragmencie.(...) Można z pewną doza umowności widzieć to dzieło w kręgu obrazowania idei Vanitas, przemijalności i marności życia, gdzie częste są wyobrażenia dziecka z czaszką lub klepsydrą.