Wąwóz Świętej Królowej Jadwigi w Sandomierzu: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Alessia (dyskusja | edycje)
nowe
 
dodano cytat
Linia 5: Linia 5:
** Źródło: Marek Kłuciński, Piotr Madej, ''Moje miasto'', RSA, Gdańsk 2002
** Źródło: Marek Kłuciński, Piotr Madej, ''Moje miasto'', RSA, Gdańsk 2002


* Nie zaznał przyjemności, kto nie jeździł sandomierskimi wąwozami. Piętrzą ci się przed oczyma zamki, ruiny, zawaliska, złomy skał - gliniane. Słońce chodzi jak bogaty chłop po szczelinach tych niezmiernych pokładów popielatej gliny i pył popielaty widać w jego płomieniach.
** Autor: [[Stefan Żeromski]], ''Dzienniki''
'''Zobacz też:'''
'''Zobacz też:'''
* [[Jadwiga Andegaweńska]]
* [[Jadwiga Andegaweńska]]

Wersja z 18:01, 8 wrz 2013

Wąwóz Świętej Królowej Jadwigi
w Sandomierzu

Wąwóz Świętej Królowej Jadwigi w Sandomierzu – około 0,5-kilometrowy wąwóz lessowy położony w południowo-zachodniej części miasta między ulicami Staromiejską a Królowej Jadwigi.

  • Na lewo od Jakuba trafiasz do Wąwozu Jadwigi. Kiedy idziesz tamtędy ogarnia cię niesamowite uczucie. I nie chodzi o to, że możesz tam się udać na spokojne, niczym niezakłócone odlanko. Znajdujesz się w środku jaru, zamknięty lessowymi ścianami, idziesz pod przełamanym drzewem (chyba, że chcesz sobie na nim posiedzieć) i zależnie od pory roku podziwiasz coś innego. W nocy panuje tu ciemnościsze absolutisze. Taka doskonała bez cienia światełka. Lubiłem tu chodzić z zamkniętymi oczami. Raz tylko natknąłem się na jakiś konar i wyrżnąłem jak długi.
    • Autor: Piotr Madej, Sandomierz
    • Źródło: Marek Kłuciński, Piotr Madej, Moje miasto, RSA, Gdańsk 2002
  • Nie zaznał przyjemności, kto nie jeździł sandomierskimi wąwozami. Piętrzą ci się przed oczyma zamki, ruiny, zawaliska, złomy skał - gliniane. Słońce chodzi jak bogaty chłop po szczelinach tych niezmiernych pokładów popielatej gliny i pył popielaty widać w jego płomieniach.

Zobacz też: