Monachomachia: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 01:12, 16 cze 2013

Monachomachia – poemat heroikomiczny Ignacego Krasickiego.

I śmiech niekiedy może być nauką,
Kiedy się z przywar, nie z osób natrząsa;
I żart dowcipną przyprawiony sztuką
Zbawienny, kiedy szczypie, a nie kąsa.
- Źródło: Monachomachia, Pieśń V, w: Dzieła Krasickiego, wyd. U Barbezata, Paryż 1830, s. 42.

Już się zdobywał na perorę nową
Doktor, gdy postrzegł likwor przezroczysty.
Wódka to była, co ją zwą kminkową,
Przy niej Toruński piernik pozłocisty.
Sucharki massą oblane cukrową,
Dar przeoryszy, niegdyś uroczysty.
- Źródło: Pieśń I, w: Dzieła Krasickiego, wyd. U Barbezata, Paryż 1830, s. 37.

Minęły czasy szczęśliwej prostoty.
Trzeba się uczyć, upłynął wiek złoty!
- Źródło: Pieśń III, w: Dzieła Krasickiego, wyd. U Barbezata, Paryż 1830, s. 39.

Nie żal skosztować, nie żal się i upić.
- Źródło: Pieśń III, w: Dzieła Krasickiego, wyd. U Barbezata, Paryż 1830, s. 40.

Przeczytaj; osądź. Nie pochwalisz spalę.
- Źródło: Pieśń VI, w: Dzieła Krasickiego, wyd. U Barbezata, Paryż 1830, s. 44.

Szanujmy mądrych przykładnych, chwalebnych,
Śmiejmy się z głupich, choć i przewielebnych.
- Źródło: Pieśń V, w: Dzieła Krasickiego, wyd. U Barbezata, Paryż 1830, s. 42.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 '''[[w:Monachomachia|Monachomachia]]''' – poemat heroikomiczny [[Ignacy Krasicki|Ignacego Krasickiego]].
-* I śmiech niekiedy może być nauką,<br />Kiedy się z przywar, nie z osób natrząsa.
+* I śmiech niekiedy może być nauką,<br />Kiedy się z przywar, nie z osób natrząsa;<br />I żart dowcipną przyprawiony sztuką<br />Zbawienny, kiedy szczypie, a nie kąsa.
+** Źródło: [[s:Monachomachia|''Monachomachia'']], [[s:Monachomachia/Pieśń V|Pieśń V]], w: Dzieła Krasickiego, wyd. U Barbezata, Paryż 1830, s. 42.
-* Już się na perorę zdobywał nową<br />Doktor, gdy postrzegł likwor przeźroczysty<br />Wódka to była, co ją zwą kminkową.<br />Przy niej toruński piernik przeźroczysty,<br />Sucharki masą oblane cukrową,<br />Dar przeoryszy niegdyś uroczysty...
+* Już się zdobywał na perorę nową<br />Doktor, gdy postrzegł likwor przezroczysty.<br />Wódka to była, co ją zwą kminkową,<br />Przy niej Toruński piernik pozłocisty.<br />Sucharki massą oblane cukrową,<br />Dar przeoryszy, niegdyś uroczysty.
+** Źródło: [[s:Monachomachia/Pieśń I|Pieśń I]], w: Dzieła Krasickiego, wyd. U Barbezata, Paryż 1830, s. 37.
-* Minęły czasy szczęśliwej prostoty, trzeba się uczyć, upłynął wiek złoty.
+* Minęły czasy szczęśliwej prostoty.<br />Trzeba się uczyć, upłynął wiek złoty!
+** Źródło: [[s:Monachomachia/Pieśń III|Pieśń III]], w: Dzieła Krasickiego, wyd. U Barbezata, Paryż 1830, s. 39.
-* Nie żal skosztować, nie żal się i upić!
+* Nie żal skosztować, nie żal się i upić.
+** Źródło: [[s:Monachomachia/Pieśń III|Pieśń III]], w: Dzieła Krasickiego, wyd. U Barbezata, Paryż 1830, s. 40.
-* Przeczytaj, osądź. Nie pochwalisz? Spalę...
+* Przeczytaj; osądź. Nie pochwalisz spalę.
+** Źródło: [[s:Monachomachia/Pieśń VI|Pieśń VI]], w: Dzieła Krasickiego, wyd. U Barbezata, Paryż 1830, s. 44.
-* Szanujmy mądrych, przykładnych, chwalebnych, śmiejmy się z głupich, choć i przewielebnych.
+* Szanujmy mądrych przykładnych, chwalebnych,<br />Śmiejmy się z głupich, choć i przewielebnych.
+** Źródło: [[s:Monachomachia/Pieśń V|Pieśń V]], w: Dzieła Krasickiego, wyd. U Barbezata, Paryż 1830, s. 42.
 [[Kategoria:Ignacy Krasicki]]