Teofil Lenartowicz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
m drobne merytoryczne, drobne techniczne
m +2, sortowanie
Linia 6: Linia 6:
* Dziwne to miasto ta włoska Werona<br/ >I ta fantazja ludu równowzora<br/ >O pięknej Julii brzmi tu każda strofa<br/ >Jakby to było nie dawniej jak wczora
* Dziwne to miasto ta włoska Werona<br/ >I ta fantazja ludu równowzora<br/ >O pięknej Julii brzmi tu każda strofa<br/ >Jakby to było nie dawniej jak wczora
** Źródło: ''Werona''
** Źródło: ''Werona''

* Gdyby życie było jedną chwilą, byłoby tragedią, ale rozwleczone na akty jest tragikomedią.
** Źródło: ''Listy o Adamie Mickiewiczu'', wyd. Księg. Luxemburgska, Paryż 1875, s. 19.
** Opis: list z Florencji, [[s:Listy o Adamie Mickiewiczu/Florencya, 5 czerwca 1874 roku|5 czerwca 1874 r.]]


* Jakże błogo, jak szczęśliwie<br />Po majowej biegać łące,<br />Pod zielonych wierzb warkocze;<br />Piękną Różę kochać tkliwie,<br />Patrzeć w oczy jej palące<br />I wciąż słuchać, jak szczebiocze.
* Jakże błogo, jak szczęśliwie<br />Po majowej biegać łące,<br />Pod zielonych wierzb warkocze;<br />Piękną Różę kochać tkliwie,<br />Patrzeć w oczy jej palące<br />I wciąż słuchać, jak szczebiocze.
** Źródło: ''Jabłka i wiśnie''
** Źródło: ''Jabłka i wiśnie''

* Kiedy kulka grzmotnie,<br />Kto westchnie za ciebie?<br />Nad grobem samotnie,<br />Konik nóżką grzebie.<br />Oczy jakby łzawe,<br />W dół spuszczona głowa,<br />Istne serce prawe,<br />Tylko brak mu słowa<br />I tylko od bólu<br />Rży w dalekim polu.
** Źródło: ''Koń przyjaciel''


* Och, kraj nasz tak błogi,<br />Że widząc te niwy,<br />Choć człowiek ubogi,<br />A jednak szczęśliwy
* Och, kraj nasz tak błogi,<br />Że widząc te niwy,<br />Choć człowiek ubogi,<br />A jednak szczęśliwy
Linia 34: Linia 41:
[[Plik:Kossak-Wierny towarzysz.jpg|mały|Juliusz Kossak, ''Wierny towarzysz'', 1871]]
[[Plik:Kossak-Wierny towarzysz.jpg|mały|Juliusz Kossak, ''Wierny towarzysz'', 1871]]


* Żeby narysować olbrzymią górę, należy być z daleka od niej i jak najniżej się pomieścić.
* Kiedy kulka grzmotnie,<br />Kto westchnie za ciebie?<br />Nad grobem samotnie,<br />Konik nóżką grzebie.<br />Oczy jakby łzawe,<br />W dół spuszczona głowa,<br />Istne serce prawe,<br />Tylko brak mu słowa<br />I tylko od bólu<br />Rży w dalekim polu.
** Źródło: ''Koń przyjaciel''
** Źródło: ''Listy o Adamie Mickiewiczu'', wyd. Księg. Luxemburgska, Paryż 1875, s. 14.
** Opis: list z Florencji, [[s:Listy o Adamie Mickiewiczu/Florencya, 5 czerwca 1874 roku|5 czerwca 1874 r.]]


{{Wikisource|strona=Teofil Lenartowicz|dopełniacz=Teofila Lenartowicza}}
{{Wikisource|strona=Teofil Lenartowicz|dopełniacz=Teofila Lenartowicza}}

Wersja z 03:50, 18 maj 2013

Teofil Lenartowicz

Teofil Aleksander Lenartowic (1822–1893) – polski etnograf, rzeźbiarz i poeta romantyczny.

  • Aniołowie przylecieli
    W porankową cichą porę:
    Złote jabłka otrząsnęli
    Złote liście, złotą korę.
    • Źródło: Złoty kubek
  • Dziwne to miasto ta włoska Werona
    I ta fantazja ludu równowzora
    O pięknej Julii brzmi tu każda strofa
    Jakby to było nie dawniej jak wczora
    • Źródło: Werona
  • Gdyby życie było jedną chwilą, byłoby tragedią, ale rozwleczone na akty jest tragikomedią.
    • Źródło: Listy o Adamie Mickiewiczu, wyd. Księg. Luxemburgska, Paryż 1875, s. 19.
    • Opis: list z Florencji, 5 czerwca 1874 r.
  • Jakże błogo, jak szczęśliwie
    Po majowej biegać łące,
    Pod zielonych wierzb warkocze;
    Piękną Różę kochać tkliwie,
    Patrzeć w oczy jej palące
    I wciąż słuchać, jak szczebiocze.
    • Źródło: Jabłka i wiśnie
  • Kiedy kulka grzmotnie,
    Kto westchnie za ciebie?
    Nad grobem samotnie,
    Konik nóżką grzebie.
    Oczy jakby łzawe,
    W dół spuszczona głowa,
    Istne serce prawe,
    Tylko brak mu słowa
    I tylko od bólu
    Rży w dalekim polu.
    • Źródło: Koń przyjaciel
  • Och, kraj nasz tak błogi,
    Że widząc te niwy,
    Choć człowiek ubogi,
    A jednak szczęśliwy
    • Źródło: Czego nam potrzeba
  • Płyńcie! płyńcie, łzy tęschnoty,
    Nieutulne łzy tułacze,
    Może jeśli dzień przepłaczę,
    Noc przyniesie mi sen złoty.
    • Źródło: Dumka wygnańca
  • Po szerokim polu modra Wisła płynie,
    pochylone chaty drzemią na dolinie.
    • Jak to na Mazowszu, opublikowany w Szkółce dla Dzieci nr 1 z 1850 roku
    • Zobacz też: Mazowsze, Wisła
  • Rosła kalina z liściem szerokiem,
    Nad modrym w gaju rosła potokiem,
    Dobry deszcz piła, rosę zbierała,
    W majowym słońcu liście kapała.
    • Źródło: Kalina
  • Pan Bóg spojrzy, pieśń się rodzi.
  • Śpiewać dla was, rzecz nie lada.
    Kto jedwabne słówka składa,
    Kto nie dzieli z wami doli,
    Nie zaśpiewa sercu k'woli.
    • Źródło: Przygrywka do piosnek wiejskich, z tomu Piosenki wiejskie dla ochronek, Poznań 1862
    • Zobacz też: serce, słowo, śpiewać
  • W mojej Polsce wieczna zima,
    Tam posągów, łuków nie ma,
    Lecz jest miłość bratnich dusz (...).
    • Źródło: Co we Włoszech, a co w Polsce
Juliusz Kossak, Wierny towarzysz, 1871
  • Żeby narysować olbrzymią górę, należy być z daleka od niej i jak najniżej się pomieścić.
    • Źródło: Listy o Adamie Mickiewiczu, wyd. Księg. Luxemburgska, Paryż 1875, s. 14.
    • Opis: list z Florencji, 5 czerwca 1874 r.
Wikisource