Łukasz Górnicki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Alessia (dyskusja | edycje)
m Dodano kategorię "Polscy pisarze renesansowi" za pomocą HotCat
kat., notka
Linia 1: Linia 1:
{{dopracować|Źródła powinny znajdować się bezpośrednio pod cytatami.}}
{{dopracować|Źródła powinny znajdować się bezpośrednio pod cytatami.}}
'''[[w:Łukasz Górnicki|Łukasz Górnicki]]''' (1527–1603) pisarz renesansowy.
'''[[w:Łukasz Górnicki|Łukasz Górnicki]]''' (1527–1603) - polski humanista renesansowy, poeta, pisarz polityczny, tłumacz, bibliotekarz i sekretarz królewski.
* Ani to podobna rzecz jest, żeby ten miał dobrze uczyć, kto sam nie umie, albo żeby ten miał porządek czynić, kto sam nierządny, albo w błocie kto leży, żeby miał drugiego wydźwignąć z niego.
* Ani to podobna rzecz jest, żeby ten miał dobrze uczyć, kto sam nie umie, albo żeby ten miał porządek czynić, kto sam nierządny, albo w błocie kto leży, żeby miał drugiego wydźwignąć z niego.


Linia 59: Linia 59:


{{DEFAULTSORT:Górnicki, Łukasz}}
{{DEFAULTSORT:Górnicki, Łukasz}}
[[Kategoria:Politycy I RP]]
[[Kategoria:Polscy bibliotekarze]]
[[Kategoria:Polscy poeci]]
[[Kategoria:Polscy prozaicy]]
[[Kategoria:Polscy prozaicy]]
[[Kategoria:Polscy pisarze polityczni]]
[[Kategoria:Polscy pisarze renesansowi]]
[[Kategoria:Polscy pisarze renesansowi]]
[[Kategoria:Polscy tłumacze]]

Wersja z 19:01, 16 maj 2013

Łukasz Górnicki (1527–1603) - polski humanista renesansowy, poeta, pisarz polityczny, tłumacz, bibliotekarz i sekretarz królewski.

  • Ani to podobna rzecz jest, żeby ten miał dobrze uczyć, kto sam nie umie, albo żeby ten miał porządek czynić, kto sam nierządny, albo w błocie kto leży, żeby miał drugiego wydźwignąć z niego.
  • Cokolwiek jest dobrego a użytecznego, to każda rzecz ta ma i piękność w sobie.
  • Diabeł nie śpi.
  • (...) gdzie (...) z rozumem cnoty na sądzie nie masz, tam rozciągają szeroko źli prokuratorowie, swoje proporce i wykręcają dekreta, statut szpecą, prawo niszczą i wniwecz obracają...
  • Każdemu jest śmiech luby, i ten pochwały godzien, kto go na czas i dobrym kształtem wskrzesić umie.
  • Kto z młodu się nie wyszaleje, musi na starość.
  • Miłość jest pożądaniem piękności.
  • Nie każdy jest dobry budownik, kto buduje, tak też nie każdy jest prawdziwie hojnym, kto rozdawa.
  • Pochlebca ani pana swego, ani przyjaciela nie miłuje.
  • Swawola tam być nie może, gdzie jest prawo.
  • Ten jest najwiętszy na świecie regiment, pod którym są poddani cnotliwi.
  • Tego wolnością nie mamy zwać, iż kto podług swej wolej żywie, ale to jest prawdziwa wolność a swoboda: żyć podług prawa.
  • To jest obyczaj białogłów: albo nader miłować, albo nader nienawidzić.
  • Trudno tam leczyć, gdzie nikt nie choruje.
  • Trudno tam porządek być ma, gdzie wszyscy rządzą.
  • Trzeba na to mieć pilne oko, z kim przyjaźń zacząć.
  • Umysł, od dusze pochodząc, daleko jest wyższego dostojeństwa niż ciało.
  • Ze szkodliwych żartów wielkie zajścia bywają.

Źródła

Część cytatów znajdujących się na tej stronie pochodzi z poniższych publikacji:

  • Księga cytatów polskiej literatury pięknej od XIV do XX wieku ułożona przez Pawła Hertza i Władysława Kopalińskiego, Warszawa 1975.
  • Danuta i Włodzimierz Masłowscy, Wielka księga myśli polskiej, Warszawa 2005.
Wikisource