Łukasz Górnicki: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m Dodano kategorię "Polscy pisarze renesansowi" za pomocą HotCat |
kat., notka |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{dopracować|Źródła powinny znajdować się bezpośrednio pod cytatami.}} |
{{dopracować|Źródła powinny znajdować się bezpośrednio pod cytatami.}} |
||
'''[[w:Łukasz Górnicki|Łukasz Górnicki]]''' (1527–1603) |
'''[[w:Łukasz Górnicki|Łukasz Górnicki]]''' (1527–1603) - polski humanista renesansowy, poeta, pisarz polityczny, tłumacz, bibliotekarz i sekretarz królewski. |
||
* Ani to podobna rzecz jest, żeby ten miał dobrze uczyć, kto sam nie umie, albo żeby ten miał porządek czynić, kto sam nierządny, albo w błocie kto leży, żeby miał drugiego wydźwignąć z niego. |
* Ani to podobna rzecz jest, żeby ten miał dobrze uczyć, kto sam nie umie, albo żeby ten miał porządek czynić, kto sam nierządny, albo w błocie kto leży, żeby miał drugiego wydźwignąć z niego. |
||
Linia 59: | Linia 59: | ||
{{DEFAULTSORT:Górnicki, Łukasz}} |
{{DEFAULTSORT:Górnicki, Łukasz}} |
||
[[Kategoria:Politycy I RP]] |
|||
[[Kategoria:Polscy bibliotekarze]] |
|||
[[Kategoria:Polscy poeci]] |
|||
[[Kategoria:Polscy prozaicy]] |
[[Kategoria:Polscy prozaicy]] |
||
[[Kategoria:Polscy pisarze polityczni]] |
|||
[[Kategoria:Polscy pisarze renesansowi]] |
[[Kategoria:Polscy pisarze renesansowi]] |
||
[[Kategoria:Polscy tłumacze]] |
Wersja z 19:01, 16 maj 2013
Łukasz Górnicki (1527–1603) - polski humanista renesansowy, poeta, pisarz polityczny, tłumacz, bibliotekarz i sekretarz królewski.
- Ani to podobna rzecz jest, żeby ten miał dobrze uczyć, kto sam nie umie, albo żeby ten miał porządek czynić, kto sam nierządny, albo w błocie kto leży, żeby miał drugiego wydźwignąć z niego.
- Cokolwiek jest dobrego a użytecznego, to każda rzecz ta ma i piękność w sobie.
- Diabeł nie śpi.
- (...) gdzie (...) z rozumem cnoty na sądzie nie masz, tam rozciągają szeroko źli prokuratorowie, swoje proporce i wykręcają dekreta, statut szpecą, prawo niszczą i wniwecz obracają...
- Zobacz też: prokurator
- Każdemu jest śmiech luby, i ten pochwały godzien, kto go na czas i dobrym kształtem wskrzesić umie.
- Kto z młodu się nie wyszaleje, musi na starość.
- Miłość jest pożądaniem piękności.
- Nie każdy jest dobry budownik, kto buduje, tak też nie każdy jest prawdziwie hojnym, kto rozdawa.
- Pochlebca ani pana swego, ani przyjaciela nie miłuje.
- Swawola tam być nie może, gdzie jest prawo.
- Zobacz też: prawo
- Ten jest najwiętszy na świecie regiment, pod którym są poddani cnotliwi.
- Tego wolnością nie mamy zwać, iż kto podług swej wolej żywie, ale to jest prawdziwa wolność a swoboda: żyć podług prawa.
- To jest obyczaj białogłów: albo nader miłować, albo nader nienawidzić.
- Trudno tam leczyć, gdzie nikt nie choruje.
- Zobacz też: choroba
- Trudno tam porządek być ma, gdzie wszyscy rządzą.
- Zobacz też: porządek
- Trzeba na to mieć pilne oko, z kim przyjaźń zacząć.
- Zobacz też: przyjaźń
- Umysł, od dusze pochodząc, daleko jest wyższego dostojeństwa niż ciało.
- Zobacz też: umysł
- Ze szkodliwych żartów wielkie zajścia bywają.
- Zobacz też: żart
Źródła
Część cytatów znajdujących się na tej stronie pochodzi z poniższych publikacji:
- Księga cytatów polskiej literatury pięknej od XIV do XX wieku ułożona przez Pawła Hertza i Władysława Kopalińskiego, Warszawa 1975.
- Danuta i Włodzimierz Masłowscy, Wielka księga myśli polskiej, Warszawa 2005.