Plastuś: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Alessia (dyskusja | edycje)
m Dodano kategorię "Postacie literackie" za pomocą HotCat
Koefbac (dyskusja | edycje)
+1
Linia 1: Linia 1:
[[Plik:Plastuś.JPG|mały|<center>Pomnik Plastusia w Łodzi</center>]]
[[Plik:Plastuś.JPG|mały|<center>Pomnik Plastusia w Łodzi</center>]]
'''[[w:Plastuś|Plastuś]]''' – fikcyjna postać, znana z twórczości [[Maria Kownacka|Marii Kownackiej]] (książek ''Plastusiowy pamiętnik'' oraz ''Przygody Plastusia'') oraz serii filmów animowanych
'''[[w:Plastuś|Plastuś]]''' – fikcyjna postać, znana z twórczości [[Maria Kownacka|Marii Kownackiej]] (książek ''Plastusiowy pamiętnik'' oraz ''Przygody Plastusia'') oraz serii filmów animowanych.
{{chronologiczny}}
* Jestem malutki ludzik z plasteliny. Dlatego na imię mi Plastuś. Mam śliczne mieszkanie: oddzielny drewniany pokoik. Obok mnie, w drugim pokoju, mieszka tłuściutka, biała guma. Ta guma nazywa się myszka. A zaraz koło gumki mieszkają cztery błyszczące, ostre stalówki. A z drugiej strony, w długim korytarzu, mieszka pióro, ołówek i scyzoryk. Z początku nie wiedziałem jak się nasz dom nazywa. Teraz już wiem: piórnik.
* Jestem malutki ludzik z plasteliny. Dlatego na imię mi Plastuś. Mam śliczne mieszkanie: oddzielny drewniany pokoik. Obok mnie, w drugim pokoju, mieszka tłuściutka, biała guma. Ta guma nazywa się myszka. A zaraz koło gumki mieszkają cztery błyszczące, ostre stalówki. A z drugiej strony, w długim korytarzu, mieszka pióro, ołówek i scyzoryk. Z początku nie wiedziałem jak się nasz dom nazywa. Teraz już wiem: piórnik.
** Źródło: ''Plastusiowy pamiętnik'', rozdz. ''Dlaczego nazywam się Plastuś''
** Źródło: ''Plastusiowy pamiętnik'', rozdz. ''Dlaczego nazywam się Plastuś''
** Zobacz też: [[plastelina]], [[piórnik]]


* Mój zeszycik ma w środku białe kartki, a okładkę czerwoną. Mój zeszycik jest taki duży, jak Tosi paznokieć, i leży w moim piórnikowym pokoiku na samym dnie. A potem pozbierałem wszystkie połamane noski od ołówka i piszę teraz nimi w zeszyciku swój pamiętnik.
* Mój zeszycik ma w środku białe kartki, a okładkę czerwoną. Mój zeszycik jest taki duży, jak Tosi paznokieć, i leży w moim piórnikowym pokoiku na samym dnie. A potem pozbierałem wszystkie połamane noski od ołówka i piszę teraz nimi w zeszyciku swój pamiętnik.
** Źródło: ''Plastusiowy pamiętnik'', rozdz. ''O pamiętniku w czerwonym zeszyciku''
** Źródło: ''Plastusiowy pamiętnik'', rozdz. ''O pamiętniku w czerwonym zeszyciku''
** Zobacz też: [[pamiętnik]]

* Dzisiaj rano, ledwo Tosia otworzyła piórnik, zaraz Zosia woła: - Tosiu, daj no mi scyzoryk, odkręcę tę śrubę w ławce! Scyzoryk nie zdążył się nasrożyć, a tu zgrzyt... zgrzyt... już miał ostrze wyszczerbione o żelazną śrubkę. Ale Zosia nie zważała na to, kręci dalej. Wtem ostrze ześlizguje się ze śrubki prosto w palec Zosi.
** Źródło: ''Plastusiowy pamiętnik'', rozdz. ''O Zosi niszczycielce historia smutna wielce''
** Zobacz też: [[scyzoryk]], [[Zofia]]


* Ta Petronela to pani wielka: siedzi w lalczynym pokoiku za piecem na zielonej kanapie (z pudełka od papierosów), rozpiera się i nosa do góry zadziera.
* Ta Petronela to pani wielka: siedzi w lalczynym pokoiku za piecem na zielonej kanapie (z pudełka od papierosów), rozpiera się i nosa do góry zadziera.
** Źródło: ''Plastusiowy pamiętnik'', rozdz. ''Historia niewesoła wcale jak do klasy przyszły lale''
** Źródło: ''Plastusiowy pamiętnik'', rozdz. ''Historia niewesoła wcale jak do klasy przyszły lale''
** Zobacz też: [[Petronela]]





Wersja z 20:10, 17 kwi 2013

Pomnik Plastusia w Łodzi

Plastuś – fikcyjna postać, znana z twórczości Marii Kownackiej (książek Plastusiowy pamiętnik oraz Przygody Plastusia) oraz serii filmów animowanych.

Ten artykuł ma chronologiczny układ cytatów.
  • Jestem malutki ludzik z plasteliny. Dlatego na imię mi Plastuś. Mam śliczne mieszkanie: oddzielny drewniany pokoik. Obok mnie, w drugim pokoju, mieszka tłuściutka, biała guma. Ta guma nazywa się myszka. A zaraz koło gumki mieszkają cztery błyszczące, ostre stalówki. A z drugiej strony, w długim korytarzu, mieszka pióro, ołówek i scyzoryk. Z początku nie wiedziałem jak się nasz dom nazywa. Teraz już wiem: piórnik.
    • Źródło: Plastusiowy pamiętnik, rozdz. Dlaczego nazywam się Plastuś
    • Zobacz też: plastelina, piórnik
  • Mój zeszycik ma w środku białe kartki, a okładkę czerwoną. Mój zeszycik jest taki duży, jak Tosi paznokieć, i leży w moim piórnikowym pokoiku na samym dnie. A potem pozbierałem wszystkie połamane noski od ołówka i piszę teraz nimi w zeszyciku swój pamiętnik.
    • Źródło: Plastusiowy pamiętnik, rozdz. O pamiętniku w czerwonym zeszyciku
    • Zobacz też: pamiętnik
  • Dzisiaj rano, ledwo Tosia otworzyła piórnik, zaraz Zosia woła: - Tosiu, daj no mi scyzoryk, odkręcę tę śrubę w ławce! Scyzoryk nie zdążył się nasrożyć, a tu zgrzyt... zgrzyt... już miał ostrze wyszczerbione o żelazną śrubkę. Ale Zosia nie zważała na to, kręci dalej. Wtem ostrze ześlizguje się ze śrubki prosto w palec Zosi.
    • Źródło: Plastusiowy pamiętnik, rozdz. O Zosi niszczycielce historia smutna wielce
    • Zobacz też: scyzoryk, Zofia
  • Ta Petronela to pani wielka: siedzi w lalczynym pokoiku za piecem na zielonej kanapie (z pudełka od papierosów), rozpiera się i nosa do góry zadziera.
    • Źródło: Plastusiowy pamiętnik, rozdz. Historia niewesoła wcale jak do klasy przyszły lale
    • Zobacz też: Petronela