Charles Baudelaire

Charles Baudelaire

Charles Baudelaire (1821–1867) – francuski poeta.

• Cały spostrzegany świat jest tylko zbiorem obrazów i faktów.
  • Zobacz też: świat

• Dla większości z nas, zwłaszcza dla ludzi interesu, w oczach których natura istnieje tylko o ile praktycznie wiąże się z ich zajęciami, realna fantastyka życia jest szczególnie silnie przytępiona.
  • Źródło: Zdzisław Kępiński, Impresjonizm, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1982, s. 20.

• Jeśli gwałt i trucizna, ognie i sztylety
  Dotąd swym żartobliwym haftem nie wyszyły
  Kanwy naszych przeznaczeń banalnej, niemiłej,
  To dlatego, że brak nam odwagi – niestety!
  • Si le viol, le poison, le poignard, l’incendie,
    N’ont pas encor brodé de leurs plaisants dessins
    Le canevas banal de nos piteux destins,
    C’est que notre âme, hélas! n’est pas assez hardie.
  • Źródło: Przedmowa w: Kwiaty grzechu, wyd. Hieronim Cohn, Warszawa 1894, s. 16, tłum. Antoni Lange.

• Kobieta jest zaproszeniem do szczęścia.
  • Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.
  • Zobacz też: kobieta

• Kobieta nie umie oddzielić duszy od ciała. Jest istotą niezłożoną, jak zwierzęta.

• Kochałabym was i zapewniłabym wam wielkość, gdybyście mnie przekonali, że idziemy naprzód mimo woli, nieuchronnie – śpiąc; zdejmijcie z nas odpowiedzialność, zakryjcie przed nami upokarzające porównania, ujmijcie historię w sofizmaty, a będziecie się mogli nazywać mędrcami mędrców.
  • Opis: sposób myślenia ludzi o autorytetach w sprawach religii wg Baudelaire'a.

• Krytyk ma prawo być z wszystkiego niezadowolony z rozpaczy przez nieistniejące arcydzieło.

• Miłość bardzo przypomina torturę albo zabieg chirurgiczny.(...) Ona albo on będzie wykonawcą, czy katem; drugie pacjentem, albo ofiarą.
  • Zobacz też: miłość

• Miłość chce wyjść poza siebie samą, wcielić się w swoją ofiarę, jak zwycięzca w zwyciężonego, a mimo to zachować przywileje zdobywcy.

• Mogiła, powiernica snów moich tajemnych,
  (Bowiem mogiła zawsze poecie jest zwierna)
  W tych nocach, co nie znają snu – długich i ciemnych,
  
  Rzeknie: Cóż ci, miłości kapłanko niewierna,
  Żeś nie zaznała – za czem płaczą zmarłych oczy?
  I czerw ci jak serdeczny wyrzut – ciało stoczy.
  • Źródło: Wyrzut pośmiertny, [w:] Liryka francuska. Serya pierwsza, wyd.J. Mortkowicz, Warszawa 1911, s. 34, tł. Bronisława Ostrowska.

• Muzyka dziurawi niebo.
  • Zobacz też: muzyka

• Największym podstępem szatana jest wmówienie ludziom, że nie istnieje.

• Nie ma już starego Paryża... Kształt miasta zmienia się szybciej, niestety, niż serce śmiertelnika.
  • La vieux Paris n'est plus... La forme d'une ville change plus vite, hélas!, que le cœur d'un mortel. (fr.)
  • Opis: o Paryżu.
  • Zobacz też: Paryż

• Nie należy sądzić, że diabeł kusi jedynie ludzi genialnych. Gardzi zapewne głupcami, ale nie lekceważy ich pomocy. Przeciwnie, pokłada w nich wielkie nadzieje.
  • Zobacz też: diabeł

• Poeta jest podobny do tego chmur pana,
  Który burze wyzywa, który drwi z łucznika;
  Zaledwie gruntu ziemi stopą swą dotyka,
  Wnet chodzić przeszkadzają mu skrzydła tytana.
  • Le Poëte est semblable au prince des nuées
    Qui hante la tempête et se rit de l’archer;
    Exilé sur le sol au milieu des huées,
    Ses ailes de géant l’empêchent de marcher. (fr.)
  • Źródło: Albatros w: Kwiaty grzechu, wyd. Hieronim Cohn, Warszawa 1894, s. 21, tłum. Antoni Lange.

• Praca jest mniej nudna niż zabawa.
  • Zobacz też: praca

• Praca natychmiastowa, nawet zła, warta jest więcej niż marzycielstwo.

• Prawdziwi podróżnicy to ci tylko, którzy wyruszają, aby wyruszyć.

• Prawdziwy postęp (tzn. moralny) może dokonać się w jednostce i dzięki jednostce.

• Równie dumni i mroczni jesteście oboje:
  Człowieku, nikt nie zbadał dna twego tajnicy!
  Morze, nikt nie zna bogactw twych skrytej skarbnicy!
  Tak zawistnie strzeżecie tajemnice swoje.
  • Źródło: Człowiek i morze, [w:] Liryka francuska. Serya pierwsza, wyd.J. Mortkowicz, Warszawa 1911, s. 33, tł. Bronisława Ostrowska.

• Są pewne kobiety, które są podobne do wstęgi Ligi Honorowej. Nie pożąda się ich już więcej, ponieważ zbrudzili je pewni ludzie.

• Są urzeczenia tak potężne, że mogą być tylko cnotami.

• Serce czułe, gdy wichry w mrok pusty je miotą,
  Zbiera wszystek czar z jasnych przeminionych dni...
  • Źródło: Harmonia wieczoru, [w:] Liryka francuska. Serya pierwsza, wyd.J. Mortkowicz, Warszawa 1911, s. 36, tł. Bronisława Ostrowska.

• Ukochane istoty są nieraz piołunowymi kielichami, które trzeba pić z zamkniętymi oczyma.

• W miłości irytujące jest to, że jest ona zbrodnią, wymagającą wspólnika.

• W miłości, jak we wszystkich niemal sprawach, zgoda serc jest wynikiem nieporozumienia.

• Zazwyczaj spełnianie obowiązków odpędza strach.

• Zmarszczka: fala na rzece czaru.

• Życie jest szpitalem, w którym każdy pacjent jest opanowany chęcią zmiany swego łóżka. Są tylko trzy istoty godne szacunku: kapłan, wojownik, poeta. Wiedzieć, zabijać i tworzyć. Wszyscy inni są do obciosania i pańszczyzny, stworzeni do obory, czyli do wykonywania tak zwanych zawodów.
  • Zobacz też: życie