Thornton Wilder: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m Dodano kategorię "Pisarze współcześni" za pomocą HotCat |
m Usunięto kategorię "Pisarze współcześni"; Dodano kategorię "Amerykańscy pisarze współcześni" za pomocą HotCat |
||
Linia 25: | Linia 25: | ||
[[Kategoria:Amerykańscy dramaturdzy]] |
[[Kategoria:Amerykańscy dramaturdzy]] |
||
[[Kategoria:Laureaci National Book Award]] |
[[Kategoria:Laureaci National Book Award]] |
||
[[Kategoria: |
[[Kategoria:Amerykańscy pisarze współcześni]] |
||
[[bs:Thornton Wilder]] |
[[bs:Thornton Wilder]] |
Wersja z 00:06, 24 lis 2012
Thornton Wilder (1897–1975) – amerykański pisarz, autor powieści i dramatów, pedagog.
- Dzielił mieszkańców tego świata na dwie grupy: na tych, którzy kochali, i tych, którzy nie kochali. Był to podział arystokratyczny, bo uważał, że ci, co nie mają serca do miłości (albo raczej do cierpienia z miłości), w ogóle nie żyją i z pewnością nie będą żyli po śmierci. Są rodzajem marionetek, napełniających świat śmiechem, łzami i gadaniną bez znaczenia i znikają próżno we mgle niepamięci.
- Gdy jesteś bezpieczny we własnym domu, marzysz o przygodzie, gdy przeżywasz przygody, marzysz, by czuć się bezpiecznie w domu.
- Jest kraj żywych i kraj zmarłych, a mostem między nimi jest miłość. I tylko ona przetrwa, tylko ona ma znaczenie.
- Kobieta jest głucha na wszystkie argumenty. Mężczyzna może ocalić swój kraj, rządzić całym światem, zdobyć wieczną sławę jako filozof, jedynie dla swej żony będzie zawsze tylko zwykłym głupcem.
- Miłość istnieje w każdej chwili swego trwania, wiecznie. To jedyne przelotne spojrzenie w wieczność, jakie jest nam dane.
- Zobacz też: miłość
- Naszym czasom przypadło odkrycie, że słowo jest rodzajem hałasu.
- Sławnym jest się wtedy, gdy jest się znanym ludziom, których – dzięki Bogu – nie zna się osobiście.
- Zobacz też: sława
- Uważał miłość za rodzaj okrutnej choroby, przez którą wybrani muszą przejść w późnej młodości i z której powstają bladzi i osłabieni, ale przygotowani już do spraw życia. Uważał, że owi ozdrowieńcy po prostu w żaden sposób nie mogą popełnić pewnych błędów. Niestety, nie znaczy to, że nie popełniają błędów innego rodzaju, ale przynajmniej (sądząc z licznych przykładów) już dobrze rozumieją cały bieg życia i nigdy już nie spojrzą na jakąkolwiek istotę ludzką, od księcia do służącego, jak na obiekt czysto mechaniczny.