Charles Baudelaire: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
m +++
Alessia (dyskusja | edycje)
m Dodano kategorię "Pisarze modernizmu" za pomocą HotCat
Linia 82: Linia 82:
[[Kategoria:Francuscy krytycy literaccy]]
[[Kategoria:Francuscy krytycy literaccy]]
[[Kategoria:Francuscy tłumacze]]
[[Kategoria:Francuscy tłumacze]]
[[Kategoria:Pisarze modernizmu]]


[[az:Şarl Bodler]]
[[az:Şarl Bodler]]

Wersja z 14:34, 22 wrz 2012

Charles Baudelaire

Charles Baudelaire (1821–1867) – francuski poeta.

  • Cały spostrzegany świat jest tylko zbiorem obrazów i faktów.
  • Jeśli gwałt i trucizna, ognie i sztylety
    Dotąd swym żartobliwym haftem nie wyszyły
    Kanwy naszych przeznaczeń banalnej, niemiłej,
    To dlatego, że brak nam odwagi — niestety!
    • Si le viol, le poison, le poignard, l’incendie,
      N’ont pas encor brodé de leurs plaisants dessins
      Le canevas banal de nos piteux destins,
      C’est que notre âme, hélas ! n’est pas assez hardie.
    • Źródło: Przedmowa w: Kwiaty grzechu, wyd. Hieronim Cohn, Warszawa 1894, s. 16, tłum. Antoni Lange.
  • Kobieta jest zaproszeniem do szczęścia.
    • Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.
    • Zobacz też: kobieta
  • Kobieta nie umie oddzielić duszy od ciała. Jest istotą niezłożoną, jak zwierzęta.
  • Kochałabym was i zapewniłabym wam wielkość, gdybyście mnie przekonali, że idziemy naprzód mimo woli, nieuchronnie – śpiąc; zdejmijcie z nas odpowiedzialność, zakryjcie przed nami upokarzające porównania, ujmijcie historię w sofizmaty, a będziecie się mogli nazywać mędrcami mędrców.
    • Opis: sposób myślenia ludzi o autorytetach w sprawach religii wg Baudelaire'a.
  • Krytyk ma prawo być z wszystkiego niezadowolony z rozpaczy przez nieistniejące arcydzieło.
  • Miłość bardzo przypomina torturę albo zabieg chirurgiczny.(...) Ona albo on będzie wykonawcą, czy katem; drugie pacjentem, albo ofiarą.
  • Miłość chce wyjść poza siebie samą, wcielić się w swoją ofiarę, jak zwycięzca w zwyciężonego, a mimo to zachować przywileje zdobywcy.
  • Mogiła, powiernica snów moich tajemnych,
    (Bowiem mogiła zawsze poecie jest zwierna)
    W tych nocach, co nie znają snu — długich i ciemnych,

    Rzeknie: Cóż ci, miłości kapłanko niewierna,
    Żeś nie zaznała — za czem płaczą zmarłych oczy?
    I czerw ci jak serdeczny wyrzut — ciało stoczy.
  • Muzyka dziurawi niebo.
  • Największym podstępem szatana jest wmówienie ludziom, że nie istnieje.
  • Nie ma już starego Paryża... Kształt miasta zmienia się szybciej, niestety, niż serce śmiertelnika.
    • La vieux Paris n'est plus... La forme d'une ville change plus vite, hélas!, que le cœur d'un mortel. (fr.)
    • Opis: o Paryżu.
    • Zobacz też: Paryż
  • Nie należy sądzić, że diabeł kusi jedynie ludzi genialnych. Gardzi zapewne głupcami, ale nie lekceważy ich pomocy. Przeciwnie, pokłada w nich wielkie nadzieje.
  • Poeta jest podobny do tego chmur pana,
    Który burze wyzywa, który drwi z łucznika;
    Zaledwie gruntu ziemi stopą swą dotyka,
    Wnet chodzić przeszkadzają mu skrzydła tytana.
    • Le Poëte est semblable au prince des nuées
      Qui hante la tempête et se rit de l’archer ;
      Exilé sur le sol au milieu des huées,
      Ses ailes de géant l’empêchent de marcher.
      (fr.)
    • Źródło: Albatros w: Kwiaty grzechu, wyd. Hieronim Cohn, Warszawa 1894, s. 21, tłum. Antoni Lange.
  • Praca jest mniej nudna niż zabawa.
  • Praca natychmiastowa, nawet zła, warta jest więcej niż marzycielstwo.
  • Prawdziwi podróżnicy to ci tylko, którzy wyruszają, aby wyruszyć.
  • Prawdziwy postęp (tzn. moralny) może dokonać się w jednostce i dzięki jednostce.
  • Równie dumni i mroczni jesteście oboje:
    Człowieku, nikt nie zbadał dna twego tajnicy!
    Morze, nikt nie zna bogactw twych skrytej skarbnicy!
    Tak zawistnie strzeżecie tajemnice swoje.
  • Są pewne kobiety, które są podobne do wstęgi Ligi Honorowej. Nie pożąda się ich już więcej, ponieważ zbrudzili je pewni ludzie.
  • Są urzeczenia tak potężne, że mogą być tylko cnotami.
  • Ukochane istoty są nieraz piołunowymi kielichami, które trzeba pić z zamkniętymi oczyma.
  • W miłości irytujące jest to, że jest ona zbrodnią, wymagającą wspólnika.
  • W miłości, jak we wszystkich niemal sprawach, zgoda serc jest wynikiem nieporozumienia.
  • Zazwyczaj spełnianie obowiązków odpędza strach.
  • Zmarszczka: fala na rzece czaru.
  • Życie jest szpitalem, w którym każdy pacjent jest opanowany chęcią zmiany swego łóżka. Są tylko trzy istoty godne szacunku: kapłan, wojownik, poeta. Wiedzieć, zabijać i tworzyć. Wszyscy inni są do obciosania i pańszczyzny, stworzeni do obory, czyli do wykonywania tak zwanych zawodów.