Wieczór Trzech Króli: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
dzieło literackie |
uzupełnienie, formatowanie automatyczne, łamanie wierszy |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Edmund Blair Leighton - Olivia.jpg|mały|<center>''Olivia''<br />pędzla Edmunda Blaira Leightona</center>]] |
[[Plik:Edmund Blair Leighton - Olivia.jpg|mały|<center>''Olivia''<br />pędzla Edmunda Blaira Leightona</center>]] |
||
'''[[w:Wieczór Trzech Króli|Wieczór Trzech Króli]]''' (ang. ''Twelfth Night, or What You Will'') – [[komedia]] autorstwa [[William Shakespeare|Williama Shakespeare'a]], napisana około 1600 roku. |
'''[[w:Wieczór Trzech Króli|Wieczór Trzech Króli]]''' (ang. ''Twelfth Night, or What You Will'') – [[komedia]] autorstwa [[William Shakespeare|Williama Shakespeare'a]], napisana około 1600 roku. Tłumaczenie – [[Stanisław Barańczak]]. |
||
* By ocalić tysiąc westchnień,<br />Gdziekolwiek grób mój mógłby stać.<br />Niech stoi, gdzie ktoś smętny<br />nie znajdzie go, by nad nim łkać. |
|||
* Jakiż w tym sens jest?<br />Dokąd strumień płynie?<br />Czym ja szalony, czy to sen, co minie?<br />Zmysły w Letei niech marzenie kąpią;<br />Jeżeli to sen, to niech sny nie ustępują. |
|||
* Nie masz źdźbła wątpliwości<br />ani też wątpliwego wątpienia;<br />żadnej przeszkody, żadnej nieprawdopodobnej<br />ani niepewnej okoliczności. |
|||
* O Czasie, w tobie cała ma nadzieja:<br />Ty musisz węzeł ten rozplątać, nie ja. |
|||
* Śmierci, śmierci, przybądź po mnie,<br />Ciało me w cyprysach złóż,<br />Bo dziewczyna, bo dziewczyna<br />W serce moje wbiła nóż.<br />Niech całun biały cisy przystroją,<br />Uczyńcie tak!<br />Bo jakiż lepiej gorzką śmierć moją<br />Opłacze znak. |
* Śmierci, śmierci, przybądź po mnie,<br />Ciało me w cyprysach złóż,<br />Bo dziewczyna, bo dziewczyna<br />W serce moje wbiła nóż.<br />Niech całun biały cisy przystroją,<br />Uczyńcie tak!<br />Bo jakiż lepiej gorzką śmierć moją<br />Opłacze znak. |
||
** Zobacz też: [[śmierć]] |
** Zobacz też: [[śmierć]] |
||
* Więcej mówimy, my, mężczyźni,<br />więcej w nas zaklęć,<br />więcej też okazujemy niż odczuwamy,<br />bo zawsze jesteśmy mocni<br />w przysięgach i słabi w miłości. |
|||
==O sztuce== |
==O sztuce== |
Wersja z 20:35, 13 sie 2012
Wieczór Trzech Króli (ang. Twelfth Night, or What You Will) – komedia autorstwa Williama Shakespeare'a, napisana około 1600 roku. Tłumaczenie – Stanisław Barańczak.
- By ocalić tysiąc westchnień,
Gdziekolwiek grób mój mógłby stać.
Niech stoi, gdzie ktoś smętny
nie znajdzie go, by nad nim łkać.
- Jakiż w tym sens jest?
Dokąd strumień płynie?
Czym ja szalony, czy to sen, co minie?
Zmysły w Letei niech marzenie kąpią;
Jeżeli to sen, to niech sny nie ustępują.
- Nie masz źdźbła wątpliwości
ani też wątpliwego wątpienia;
żadnej przeszkody, żadnej nieprawdopodobnej
ani niepewnej okoliczności.
- O Czasie, w tobie cała ma nadzieja:
Ty musisz węzeł ten rozplątać, nie ja.
- Śmierci, śmierci, przybądź po mnie,
Ciało me w cyprysach złóż,
Bo dziewczyna, bo dziewczyna
W serce moje wbiła nóż.
Niech całun biały cisy przystroją,
Uczyńcie tak!
Bo jakiż lepiej gorzką śmierć moją
Opłacze znak.- Zobacz też: śmierć
- Więcej mówimy, my, mężczyźni,
więcej w nas zaklęć,
więcej też okazujemy niż odczuwamy,
bo zawsze jesteśmy mocni
w przysięgach i słabi w miłości.
O sztuce
- To nie jest lekki, żartobliwy utwór o miłości, ale o tym, że patriarchat ma się dobrze i nic nie zmieni tej sytuacji. To historia o bezwzględnym dążeniu do przejęcia władzy i pieniędzy. Viola i Sebastian, uosobienie miłosnej niewinności, to wraz z Kapitanem trio, które przybywa do miasta, by przejąć je w swoje władanie. Ich droga wiedzie przez dwory najbogatszych i najbardziej wpływowych osób: księcia Orsina i Olivii, bogatej dziedziczki. Viola, Sebastian i Kapitan to królowie samozwańczy i skuteczni. Ale takie rozumienie sztuki Szekspira odkryła przede mną dopiero jej lektura w oryginale, stąd potrzeba ponownego jej tłumaczenia, które zrobiłyśmy wspólnie z dramaturżką, Jagodą Hernik-Spalińską.
- Autor: Katarzyna Raduszyńska
- Źródło: Łukasz Kaczyński, Szekspir a sprawa kobiet, „Polska Dziennik Łódzki” nr 105, 7 maja 2012