Alfred de Musset: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m popr cyt + txt oryg + źr |
m →Inne: popr cyt + źr |
||
Linia 64: | Linia 64: | ||
* Któż nie wie, że noc ma takie moce, że w niej kobiety są jak kwiaty, jeszcze piękniejsze. |
* Któż nie wie, że noc ma takie moce, że w niej kobiety są jak kwiaty, jeszcze piękniejsze. |
||
** Źródło: [[Władysław Kopaliński]], ''Encyklopedia „drugiej płci”'', Warszawa 1990, s. 545. |
** Źródło: [[Władysław Kopaliński]], ''Encyklopedia „drugiej płci”'', Warszawa 1990, s. 545. |
||
* Łzę w perłę zamienić drogą:<br />To ambicja poety, to jego pragnienie,<br />To cel, to jego życie, jego przeznaczenie. |
|||
** ''Faire une perle d'une larme:<br />Du poète ici-bas voilà la passion,<br />Voilà son bien, sa vie et son ambition.'' |
|||
** Źródło: [http://cyfrowa.chbp.chelm.pl/dlibra/docmetadata?id=1629 ''Co to jest poezya? Impromptu.''] w: ''Poezye'', Warszawa 1890, s. 69, tłum. Bolesław Londyński. |
|||
⚫ | |||
* Miłość dałaby mi życie, ale przyjaźń pocieszy mnie po niej. |
* Miłość dałaby mi życie, ale przyjaźń pocieszy mnie po niej. |
||
Linia 97: | Linia 102: | ||
* Piękność, gdy się pokaże, rozrzuca swe dobro bez obawy bankructwa. |
* Piękność, gdy się pokaże, rozrzuca swe dobro bez obawy bankructwa. |
||
* Poezja robi z łez perły. |
|||
⚫ | |||
* Prawdziwa miłość jest jak duch: każdy o niej mówi, ale niewielu spotkało się z nią twarzą w twarz. |
* Prawdziwa miłość jest jak duch: każdy o niej mówi, ale niewielu spotkało się z nią twarzą w twarz. |
Wersja z 15:52, 12 sie 2012
Alfred de Musset (1810–1857) – francuski prozaik i poeta, członek Akademii Francuskiej.
Spowiedź dziecięcia wieku
- Kiedy namiętność ponosi człowieka, rozsądek podąża za nim płacząc i ostrzegając o niebezpieczeństwie.
- Quand la passion emporte l’homme, la raison le suit en pleurant et en l’avertissant du danger. (fr.)
- Źródło: cz. I, rozdz. II, tłum. Tadeusz Boy-Żeleński.
- Miłość to wiara, to religia ziemskiego szczęścia, to promienny trójkąt umieszczony w sklepieniu świątyni, którą nazywamy światem.
- L’amour, c’est la foi, c’est la religion du bonheur terrestre ; c’est un triangle lumineux placé a la voute de ce temple qu’on appelle le monde. (fr.)
- Źródło: cz. I, rozdz. V, tłum. Tadeusz Boy-Żeleński.
- Nauka rozpusty podobna jest do zawrotu głowy; znajduje się w niej zrazu jakąś grozę pomieszaną z rozkoszą, niby na wysokiej wieży.
- L’apprentissage de la débauche ressemble a un vertige ; on y ressent d’abord je ne sais quelle terreur melée de volupté, comme sur une tour élevée. (fr.)
- Źródło: cz. II, rozdz. II, tłum. Tadeusz Boy-Żeleński.
- Nazywasz uczciwą kobietę, która cię kochała wiernie przez dwa lata; posiadasz widocznie jakiś osobny kalendarz dla ocenienia, ile czasu potrzeba, aby pocałunki mężczyzny obeschły na wargach kobiety.
- Vous appelez honnete la femme qui vous aime deux ans fidelement ; vous avez apparemment un almanach fait expres pour savoir combien de temps les baisers des hommes mettent a sécher sur les levres des femmes. (fr.)
- Źródło: cz. I, rozdz. V, tłum. Tadeusz Boy-Żeleński.
- Nie ma nic równie szybkiego jak uczucie antypatii.
- n’y a rien de si rapide qu’un sentiment d’antipathie. (fr.)
- Źródło: cz. III, rozdz. VI, tłum. Tadeusz Boy-Żeleński.
- Zobacz też: antypatia
- Ten umrze nie skarżąc się: posiadał kobietę, którą kochał.
- celui-là mourra sans se plaindre : il a eu la femme qu’il aimait. (fr.)
- Źródło: cz. III, rozdz. XI, tłum. Tadeusz Boy-Żeleński.
- Zamysły szczęścia, wy może jesteście jedynym prawdziwym szczęściem tu na ziemi!
- Projets de bonheur, vous etes peut-etre le seul bonheur véritable ici-bas! (fr.)
- Źródło: cz. V, rozdz. I, tłum. Tadeusz Boy-Żeleński.
- Zobacz też: nadzieja, szczęście
Inne
- Człowiek jest uczniem, cierpienie jego nauczycielem.
- Zobacz też: cierpienie, uczeń, nauczyciel
- Dzieci chowane bez pieszczoty są jak kwiaty hodowane bez słońca.
- Zobacz też: dziecko
- Ideałem mężczyzny jest kobieta, której nie może znaleźć.
- Zobacz też: ideał
- Jeśli powie się kobiecie, że ma najpiękniejsze oczy świata, zwróci nam uwagę, że ma również całkiem niezłe nogi.
- Kiedy kobieta jest słodka i świeża, dobra i ładna, nie należy troszczyć się, czy umie po łacinie.
- Kobieta chłodna to kobieta, która jeszcze nie spotkała mężczyzny, którego musi pokochać.
- Kobieta poskromiona kocha głębiej niż kobieta zjednana wcześniej westchnieniami.
- Kobieta wybaczy ci wszystko oprócz jednego: tego, że jej nie kochasz.
- Zobacz też: kobieta, wybaczenie
- Kobieta, która chce odmówić, powie tylko nie. Kobieta, która tłumaczy, chce zostać przekonana.
- Kobieta, która kocha trochę, i która się opiera – nie dość kocha, ta która kocha dosyć, a opiera się – nie czuje się dość kochaną.
- Kto kocha często jest zawiedziony, często jest obolały i często nieszczęśliwy, ale kocha i kiedy znajdzie się na krawędzi grobu, obraca się, aby spokojnie spojrzeć wstecz i powiada sobie: często cierpiałem, myliłem się niekiedy, ale kochałem. To ja żyłem, a nie jakaś istota z mojej pychy i nudy.
- Któż nie wie, że noc ma takie moce, że w niej kobiety są jak kwiaty, jeszcze piękniejsze.
- Źródło: Władysław Kopaliński, Encyklopedia „drugiej płci”, Warszawa 1990, s. 545.
- Łzę w perłę zamienić drogą:
To ambicja poety, to jego pragnienie,
To cel, to jego życie, jego przeznaczenie.- Faire une perle d'une larme:
Du poète ici-bas voilà la passion,
Voilà son bien, sa vie et son ambition. - Źródło: Co to jest poezya? Impromptu. w: Poezye, Warszawa 1890, s. 69, tłum. Bolesław Londyński.
- Zobacz też: łza, perła, poezja
- Faire une perle d'une larme:
- Miłość dałaby mi życie, ale przyjaźń pocieszy mnie po niej.
- Miłość jest podstawą całego świata.
- Miłość nie istnieje – religia, jej mamka, ma wymiona obwisłe jak stara sakiewka, na której dnie znajduje się miedziany szeląg.
- Miłość to hostia, którą trzeba złamać we dwoje i spożyć wspólnie w pocałunku.
- Moja szklanka nie jest duża, ale piję z mojej szklanki.
- Mon verre n'est pas grand, mais je bois dans mon verre. (fr.)
- Inna wersja tłumaczenia: Małą jest moja chatka, ale moją własną! (Poezye, Warszawa 1890, s. 72, tłum. Bolesław Londyński)
- Źródło: Dedykacja: panu Alfredowi T. w: Poésies nouvelles de Alfred de Musset: 1840-1849, Paryż 1850, s. 157.
- Zobacz też: szklanka
- Najpiękniejszymi w pieśni są cierpień wyznania. Znam nawet nieśmiertelne łkania.
- Zobacz też: pieśń
- Nie igra się z miłością.
- On de badine pas avec l'amour (fr.)
- Źródło: tytuł komedii z 1834 roku
- Opis: przysłowie francuskie spopularyzowane przez Musseta
- Nie trzeba się zarzekać.
- Il ne faut jurer de rien. (fr.)
- Źródło: tytuł komedii z 1836 roku
- Opis: przysłowie francuskie spopularyzowane przez Musseta
- Piękno tak samo nie jest nam dostępne, jak nieskończoność. Nie należy jego nigdzie szukać; nie domagać się piękna ani w miłości, ani w szczęściu, ani w cnocie; należy natomiast je kochać, aby być cnotliwym, pięknym i szczęśliwym w tej mierze, w jakiej to dla człowieka możliwe.
- Piękność nie może być skąpa, trzeba też, by pamiętała o sobie, i brała udział w rozkoszy, którą sprawia.
- Piękność, gdy się pokaże, rozrzuca swe dobro bez obawy bankructwa.
- Prawdziwa miłość jest jak duch: każdy o niej mówi, ale niewielu spotkało się z nią twarzą w twarz.
- Zobacz też: duch
- Szczęśliwe wspomnienie jest może na ziemi prawdziwsze od samego szczęścia.
- Zobacz też: szczęście, wspomnienia
- Świat jest kałużą bez dna, gdzie czołgają się najpotworniejsze płazy, ale jest na świecie jedna rzecz święta i wzniosła – zespolenie tych dwojga tak szpetnych i ułomnych istot.
- Trzeba kochać uparcie, kiedy się już przestało kochać.
- W miłości jest się często zdradzanym, ranionym i często się cierpi, ale kocha się – i gdy człowiek jest już nad grobem, odwraca się, żeby spojrzeć za siebie i mówi: „Cierpiałem dużo, pomyliłem się nieraz, ale kochałem”.
- Znam nawet nieśmiertelne łkania.
- Zobacz też: płacz
- Żaden nie oprze się brzoskwiniowemu liczku okraszonemu purpurową wargą, inaczej jest niegodny litości – jego nieszczęście tkwi w tym, że jest głupcem.
- Życie jest snem, a miłość jego śnieniem.
- Opis: wykorzystany w filmie Piano Bar.
- Zobacz też: sen