Tadeusz Różewicz: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m +5 |
+1 |
||
Linia 5: | Linia 5: | ||
*Byli szczęśliwi<br>dawniejsi poeci<br>pod liściem dębu<br>śpiewali jak dzieci<br>A nasze drzewo<br>w nocy zaskrzypiało<br>I zawisło na nim<br>pogardzone ciało |
*Byli szczęśliwi<br>dawniejsi poeci<br>pod liściem dębu<br>śpiewali jak dzieci<br>A nasze drzewo<br>w nocy zaskrzypiało<br>I zawisło na nim<br>pogardzone ciało |
||
*Czasem w nocy przebudzony przez senne strachy i upiory ratowałem się myślą pragnieniem "będę poetą" przepedzę upiory ciemność śmierć... Wejdę w światło poezji, muzykę poezji, Ciszę. Teraz kiedy piszę te słowa spokojne uważne oczy Matki spoczywają na mnie. Patrzy na mnie z "tamtego świata" z tamtej strony w którą ja nie wierzę. Na świecie znów się toczy wojna. Jedna ze stu jakie toczą się bez przerwy od końca II wojny światowej aż po dzień dziesiejszy, |
|||
**Źródło: ''Matka odchodzi'' |
|||
*Czy można pisać<br>o miłości<br>słysząc krzyki<br>zamordowanych i pohańbionych<br>czy można pisać<br>o śmierci<br>patrząc na twarzyczki<br>dzieci |
*Czy można pisać<br>o miłości<br>słysząc krzyki<br>zamordowanych i pohańbionych<br>czy można pisać<br>o śmierci<br>patrząc na twarzyczki<br>dzieci |
Wersja z 12:54, 13 maj 2006
Tadeusz Różewicz (1921-) polski poeta, dramaturg, prozaik
- Ale kto zobaczy moją matkę
w sinym kitlu w białym szpitalu
która trzęsie się
która sztywnije
z drewnianym uśmiechem
z białymi dziąsłami
Która wierzyła przez pięćdziesiąt lat
a teraz płacze i mówi:
"nie wiem... nie wiem"- Źródło: Ale kto zobaczy
- Byli szczęśliwi
dawniejsi poeci
pod liściem dębu
śpiewali jak dzieci
A nasze drzewo
w nocy zaskrzypiało
I zawisło na nim
pogardzone ciało
- Czasem w nocy przebudzony przez senne strachy i upiory ratowałem się myślą pragnieniem "będę poetą" przepedzę upiory ciemność śmierć... Wejdę w światło poezji, muzykę poezji, Ciszę. Teraz kiedy piszę te słowa spokojne uważne oczy Matki spoczywają na mnie. Patrzy na mnie z "tamtego świata" z tamtej strony w którą ja nie wierzę. Na świecie znów się toczy wojna. Jedna ze stu jakie toczą się bez przerwy od końca II wojny światowej aż po dzień dziesiejszy,
- Źródło: Matka odchodzi
- Czy można pisać
o miłości
słysząc krzyki
zamordowanych i pohańbionych
czy można pisać
o śmierci
patrząc na twarzyczki
dzieci- Źródło: Świadek
- Dzieciństwo jest jak zatarte oblicze na złotej monecie, która dźwięczy czysto.
- Źródło: Kasztan
- Jak my się kaleczymy
roztargnieni spieszący się
jak my się kaleczymy
wzajemnie okrutni w skupieniu czujni
nieomylni w zadawaniu ciosu
- Jak dobrze Jestem z tobą
taki mi serce bije
myślałem człowiek
nie ma serca.
- Mam dwadzieścia cztery lata
ocalałem
prowadzony na rzeź.- Niepokój. Ocalony, 1947
- Na piaskach
moich snów
ktoś nakreślił znak
ryby
i odszedł
- Nagle otworzy się okno
i matka zawoła
już czas wracać
- Nasza mała stabilizacja.
- Źródło: Świadkowie albo Nasza mała stabilizacja, 1962
- Nic mi nie jest dajcie
mi spokój. Z głową w dłoniach
tak siedzę i siedzę. Jakże im
opowiem o tej długiej
i splątanej drodze.- Źródło: Powrót
- Od kilku lat
proces umierania poezji
jest przyspieszony.- Źródło: Twarz. Od jakiegoś czasu, 1964
- Szukam nauczyciela, mistrza niech przywróci mi wzrok, słuch i mowę niech jeszcze raz nazwie rzeczy po imieniu niech oddzieli światło od ciemności.
- Źródło: Niepokój.Ocalony, 1947
- Widzę szalonych którzy
chodzili po morzu
wierzyli do końca
i poszli na dno
- Więc to był jeden dzień
z tych najcenniejszych dni
które nigdy nie wracają
- Znów się udała ta sztuczka
naszej starej ludzkości.- Źródło: Srebrny kłos. Udało się, 1955