Tadeusz Różewicz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Zu (dyskusja | edycje)
m +5
Zu (dyskusja | edycje)
+1
Linia 5: Linia 5:


*Byli szczęśliwi<br>dawniejsi poeci<br>pod liściem dębu<br>śpiewali jak dzieci<br>A nasze drzewo<br>w nocy zaskrzypiało<br>I zawisło na nim<br>pogardzone ciało
*Byli szczęśliwi<br>dawniejsi poeci<br>pod liściem dębu<br>śpiewali jak dzieci<br>A nasze drzewo<br>w nocy zaskrzypiało<br>I zawisło na nim<br>pogardzone ciało

*Czasem w nocy przebudzony przez senne strachy i upiory ratowałem się myślą pragnieniem "będę poetą" przepedzę upiory ciemność śmierć... Wejdę w światło poezji, muzykę poezji, Ciszę. Teraz kiedy piszę te słowa spokojne uważne oczy Matki spoczywają na mnie. Patrzy na mnie z "tamtego świata" z tamtej strony w którą ja nie wierzę. Na świecie znów się toczy wojna. Jedna ze stu jakie toczą się bez przerwy od końca II wojny światowej aż po dzień dziesiejszy,
**Źródło: ''Matka odchodzi''


*Czy można pisać<br>o miłości<br>słysząc krzyki<br>zamordowanych i pohańbionych<br>czy można pisać<br>o śmierci<br>patrząc na twarzyczki<br>dzieci
*Czy można pisać<br>o miłości<br>słysząc krzyki<br>zamordowanych i pohańbionych<br>czy można pisać<br>o śmierci<br>patrząc na twarzyczki<br>dzieci

Wersja z 12:54, 13 maj 2006

Tadeusz Różewicz (1921-) polski poeta, dramaturg, prozaik

  • Ale kto zobaczy moją matkę
    w sinym kitlu w białym szpitalu
    która trzęsie się
    która sztywnije
    z drewnianym uśmiechem
    z białymi dziąsłami
    Która wierzyła przez pięćdziesiąt lat
    a teraz płacze i mówi:
    "nie wiem... nie wiem"
    • Źródło: Ale kto zobaczy
  • Byli szczęśliwi
    dawniejsi poeci
    pod liściem dębu
    śpiewali jak dzieci
    A nasze drzewo
    w nocy zaskrzypiało
    I zawisło na nim
    pogardzone ciało
  • Czasem w nocy przebudzony przez senne strachy i upiory ratowałem się myślą pragnieniem "będę poetą" przepedzę upiory ciemność śmierć... Wejdę w światło poezji, muzykę poezji, Ciszę. Teraz kiedy piszę te słowa spokojne uważne oczy Matki spoczywają na mnie. Patrzy na mnie z "tamtego świata" z tamtej strony w którą ja nie wierzę. Na świecie znów się toczy wojna. Jedna ze stu jakie toczą się bez przerwy od końca II wojny światowej aż po dzień dziesiejszy,
    • Źródło: Matka odchodzi
  • Czy można pisać
    o miłości
    słysząc krzyki
    zamordowanych i pohańbionych
    czy można pisać
    o śmierci
    patrząc na twarzyczki
    dzieci
    • Źródło: Świadek
  • Dzieciństwo jest jak zatarte oblicze na złotej monecie, która dźwięczy czysto.
    • Źródło: Kasztan
  • Jak my się kaleczymy
    roztargnieni spieszący się
    jak my się kaleczymy
    wzajemnie okrutni w skupieniu czujni
    nieomylni w zadawaniu ciosu
  • Jak dobrze Jestem z tobą
    taki mi serce bije
    myślałem człowiek
    nie ma serca.
  • Mam dwadzieścia cztery lata
    ocalałem
    prowadzony na rzeź.
    • Niepokój. Ocalony, 1947
  • Na piaskach
    moich snów
    ktoś nakreślił znak
    ryby
    i odszedł
  • Nagle otworzy się okno
    i matka zawoła
    już czas wracać
  • Nasza mała stabilizacja.
    • Źródło: Świadkowie albo Nasza mała stabilizacja, 1962
  • Nic mi nie jest dajcie
    mi spokój. Z głową w dłoniach
    tak siedzę i siedzę. Jakże im
    opowiem o tej długiej
    i splątanej drodze.
    • Źródło: Powrót
  • Od kilku lat
    proces umierania poezji
    jest przyspieszony.
    • Źródło: Twarz. Od jakiegoś czasu, 1964
  • Szukam nauczyciela, mistrza niech przywróci mi wzrok, słuch i mowę niech jeszcze raz nazwie rzeczy po imieniu niech oddzieli światło od ciemności.
    • Źródło: Niepokój.Ocalony, 1947
  • Widzę szalonych którzy
    chodzili po morzu
    wierzyli do końca
    i poszli na dno
  • Więc to był jeden dzień
    z tych najcenniejszych dni
    które nigdy nie wracają
  • Znów się udała ta sztuczka
    naszej starej ludzkości.
    • Źródło: Srebrny kłos. Udało się, 1955