Tadeusz Różewicz: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m +2 |
m +*Czy można pisać........ |
||
Linia 3: | Linia 3: | ||
*Ale kto zobaczy moją matkę<br>w sinym kitlu w białym szpitalu<br>która trzęsie się<br>która sztywnije<br>z drewnianym uśmiechem<br>z białymi dziąsłami<br>Która wierzyła przez pięćdziesiąt lat<br>a teraz płacze i mówi:<br>"nie wiem... nie wiem" |
*Ale kto zobaczy moją matkę<br>w sinym kitlu w białym szpitalu<br>która trzęsie się<br>która sztywnije<br>z drewnianym uśmiechem<br>z białymi dziąsłami<br>Która wierzyła przez pięćdziesiąt lat<br>a teraz płacze i mówi:<br>"nie wiem... nie wiem" |
||
**Źródło: ''Ale kto zobaczy'' |
**Źródło: ''Ale kto zobaczy'' |
||
*Czy można pisać<br>o miłości<br>słysząc krzyki<br>zamorodowanych i pohańbionych<br>czy można pisać<br>o śmierci<br>patrząc na twarzyczki<br>dzieci |
|||
**Źródło: ''Świadek'' |
|||
*Dzieciństwo jest jak zatarte oblicze na złotej monecie, która dźwięczy czysto. |
*Dzieciństwo jest jak zatarte oblicze na złotej monecie, która dźwięczy czysto. |
Wersja z 15:56, 7 maj 2006
Tadeusz Różewicz (1921-) polski poeta, dramaturg, prozaik
- Ale kto zobaczy moją matkę
w sinym kitlu w białym szpitalu
która trzęsie się
która sztywnije
z drewnianym uśmiechem
z białymi dziąsłami
Która wierzyła przez pięćdziesiąt lat
a teraz płacze i mówi:
"nie wiem... nie wiem"- Źródło: Ale kto zobaczy
- Czy można pisać
o miłości
słysząc krzyki
zamorodowanych i pohańbionych
czy można pisać
o śmierci
patrząc na twarzyczki
dzieci- Źródło: Świadek
- Dzieciństwo jest jak zatarte oblicze na złotej monecie, która dźwięczy czysto.
- Źródło: Kasztan
- Jak my się kaleczymy
roztargnieni spieszący się
jak my się kaleczymy
wzajemnie okrutni w skupieniu czujni
nieomylni w zadawaniu ciosu
- Jak dobrze Jestem z tobą
taki mi serce bije
myślałem człowiek
nie ma serca.
- Mam dwadzieścia cztery lata
ocalałem
prowadzony na rzeź.- Niepokój. Ocalony, 1947
- Nagle otworzy się okno
i matka zawoła
już czas wracać
- Nasza mała stabilizacja.
- Źródło: Świadkowie albo Nasza mała stabilizacja, 1962
- Nic mi nie jest dajcie
mi spokój. Z głową w dłoniach
tak siedzę i siedzę. Jakże im
opowiem o tej długiej
i splątanej drodze.- Źródło: Powrót
- Od kilku lat
proces umierania poezji
jest przyspieszony.- Źródło: Twarz. Od jakiegoś czasu, 1964
- Szukam nauczyciela, mistrza niech przywróci mi wzrok, słuch i mowę niech jeszcze raz nazwie rzeczy po imieniu niech oddzieli światło od ciemności.
- Źródło: Niepokój.Ocalony, 1947
- Widzę szalonych którzy
chodzili po morzu
wierzyli do końca
i poszli na dno
- Znów się udała ta sztuczka
naszej starej ludzkości.- Źródło: Srebrny kłos. Udało się, 1955