Tymoteusz Karpowicz: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
cytat z Polityki |
sekcja o poecie |
||
Linia 16: | Linia 16: | ||
** Źródło: ''Pióra'' (1958) |
** Źródło: ''Pióra'' (1958) |
||
==O Tymoteuszu Karpowiczu== |
|||
* Nb. 400 stron tomu Karpowicza w PRL to dla mnie dziw nad dziwy. Bo to wejście jest absolutnie bezużyteczne i ten luksus |
|||
w kraju, gdzie brak chleba najprostszej prawdy, ça fait rever [to daje do myślenia]. No i zajadają się lingwistycznymi i strukturalistycznymi ciastkami do tego stopnia, że jak ktoś powie: „stół ma cztery nogi” będą od niego uciekać, jakby pierdnął |
|||
publicznie. |
|||
* Źródło: [[Czesław Miłosz]], [www.kwartalnik.art.pl/2007/3/kwartalnik.pdf „Kwartalnik Artystyczny” nr 3(55), 2007, s. 29.] |
|||
* W poezji, w wyciskaniu słowa i sensów jest Karpowicz gladiatorem. To jego walka na śmierć i życie. Jak w prehistorii języka, opisanej przez Giambattistę Vico, tak i współcześnie poeta zmaga się - widać to na przykładzie Karpowicza - z bestią, by ją uczłowieczyć: poeta jest tym, kto „logarytmizuje” rzeczywistość i podnosi zwierzę - samego siebie -- do estetycznej i moralnej potęgi. W tym nieustannym procesie wydźwigania zwierzęcia język jest epistemologiczny. Trzeszczą granice wyobraźni, trzeszczy gramatyka. Trzeszczy świadomość. Trzeszczy świat. |
|||
** Źródło: [[Tomasz Tabako]], ''Karpowicz na Kaukazie'', „Polityka”, 18 lipca 1998. |
|||
{{DEFAULTSORT:Karpowicz, Tymoteusz}} |
{{DEFAULTSORT:Karpowicz, Tymoteusz}} |
||
[[Kategoria:Polscy dramaturdzy]] |
[[Kategoria:Polscy dramaturdzy]] |
Wersja z 08:28, 6 lip 2012
Tymoteusz Karpowicz (1921–2005) – polski poeta, prozaik, dramaturg, tłumacz.
- Ciągle jestem przy sprawie najważniejszej, to jest przy badaniu możliwości uwalniania się od stanów lękowych, a tym samym zabezpieczania sobie tej najwyższej formy wolności. Bo być bez lęku znaczy być wolnym.
- Źródło: Mirosław Spychalski, Jarosław Szoda, Mówi Karpowicz, Wrocław 2005, Biuro Literackie, s. 70.
- Jest w moim krajobrazie
błąd barw i zapachu
lecz ciągle
ciągle kocham
to co wciąż się
zmienia- Źródło: Miłość (1958)
- kiedy moja łódka dobije do słońca
zaczekam chwilę nie wysiądę z brzegu
popatrzę stąd na wszystkie zachody
światła na jego nazwy i na synonimy- Źródło: Odwrócone światło z tomu Odwrócone światło, Wrocław 1972, Ossolineum, s. 402.
- (...) odbiorca nie istnieje u mnie w procesie twórczym. Ja go nie mogę uwzględniać, ponieważ moje pisanie jest rozprawą z sobą samym. Ja chcę dowiedzieć się wyłącznie czegoś o sobie. A każde myślenie o tym, jak to będzie odebrane, unieruchomiłoby mnie zupełnie.
- Źródło: Świat niemożliwy (rozmowa Stanisława Beresia z Tymoteuszem Karpowiczem), „Polityka” nr 200, 27 sierpnia 2005.
- Trafiony gołąb
rozpaloną kulą
z skrzydła na skrzydło
śmierć swoją przerzuca
(...) Pióra leciutkie
lżejsze od promienia
lecz się pod nimi
grzbiet ziemi ugina- Źródło: Pióra (1958)
O Tymoteuszu Karpowiczu
- Nb. 400 stron tomu Karpowicza w PRL to dla mnie dziw nad dziwy. Bo to wejście jest absolutnie bezużyteczne i ten luksus
w kraju, gdzie brak chleba najprostszej prawdy, ça fait rever [to daje do myślenia]. No i zajadają się lingwistycznymi i strukturalistycznymi ciastkami do tego stopnia, że jak ktoś powie: „stół ma cztery nogi” będą od niego uciekać, jakby pierdnął publicznie.
- Źródło: Czesław Miłosz, [www.kwartalnik.art.pl/2007/3/kwartalnik.pdf „Kwartalnik Artystyczny” nr 3(55), 2007, s. 29.]
- W poezji, w wyciskaniu słowa i sensów jest Karpowicz gladiatorem. To jego walka na śmierć i życie. Jak w prehistorii języka, opisanej przez Giambattistę Vico, tak i współcześnie poeta zmaga się - widać to na przykładzie Karpowicza - z bestią, by ją uczłowieczyć: poeta jest tym, kto „logarytmizuje” rzeczywistość i podnosi zwierzę - samego siebie -- do estetycznej i moralnej potęgi. W tym nieustannym procesie wydźwigania zwierzęcia język jest epistemologiczny. Trzeszczą granice wyobraźni, trzeszczy gramatyka. Trzeszczy świadomość. Trzeszczy świat.
- Źródło: Tomasz Tabako, Karpowicz na Kaukazie, „Polityka”, 18 lipca 1998.