Anna Kamieńska: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m kat. |
uzupełnienie, drobne merytoryczne, poprawa linków, formatowanie automatyczne |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
'''[[w:Anna Kamieńska|Anna Kamieńska]]''' (1920–1986) – polska poetka, eseistka i |
'''[[w:Anna Kamieńska|Anna Kamieńska]]''' (1920–1986) – polska [[poetka]], eseistka i [[tłumacz]]ka. |
||
==''Notatnik 1965–1972''== |
|||
(wyd. „W drodze”, 1982) |
|||
* Chciałabym opisać tego człowieka. Jest on utkany z dwóch pierwiastków. Jednym z nich jest dobroć i łagodność, drugim siła aż do uporu. Z tego splotu jest dobroć i łagodność. Z tego splotu powstaje tkanina giętka i mocna. Łagodność jest niewzruszona, dobroć – uparta, a siła podszyta nieśmiałością i wrażliwością. Poczucie humoru sąsiaduje ze zmysłem cierpienia, a wytrwałość z pewną lekkomyślnością, trwonieniem swoich darów. Sensualista jest ascetą, człowiek wielkiej czułości wewnętrznej – samotnikiem.<br />Chciałoby się powiedzieć, że takich ludzi nie ma, że są niemożliwi.<br />Przy tym jest dosyć nieprzytomny w tym świecie i dotyka go jakby tylko mimochodem. |
* Chciałabym opisać tego człowieka. Jest on utkany z dwóch pierwiastków. Jednym z nich jest dobroć i łagodność, drugim siła aż do uporu. Z tego splotu jest dobroć i łagodność. Z tego splotu powstaje tkanina giętka i mocna. Łagodność jest niewzruszona, dobroć – uparta, a siła podszyta nieśmiałością i wrażliwością. Poczucie humoru sąsiaduje ze zmysłem cierpienia, a wytrwałość z pewną lekkomyślnością, trwonieniem swoich darów. Sensualista jest ascetą, człowiek wielkiej czułości wewnętrznej – samotnikiem.<br />Chciałoby się powiedzieć, że takich ludzi nie ma, że są niemożliwi.<br />Przy tym jest dosyć nieprzytomny w tym świecie i dotyka go jakby tylko mimochodem. |
||
⚫ | |||
** Zobacz też: [[dobroć]], [[łagodność]], [[upór]], [[siła]], [[nieśmiałość]], [[wrażliwość]] |
** Zobacz też: [[dobroć]], [[łagodność]], [[upór]], [[siła]], [[nieśmiałość]], [[wrażliwość]] |
||
* Dotknęłam poprzez czas tej siebie, trzynastoletniej czy dwunastoletniej, która klęczała w drewnianym kościółku na Bronowicach, wzięłam od niej – jej wiarę, którą ona w głębi serca dla mnie przechowała. Czekała na mnie. Wzięłam od niej też cały zapas miłości jeszcze nie rozdanej, pełnej. |
|||
** Źródło: s. 122 |
|||
* Może te długie lata zamknięcia się na sprawy metafizyczne były potrzebne, abym mogła przeżyć to olśnienie, to wielkie obudzenie i otwarcie się uczucia i umysłu? |
|||
** Źródło: s. 120 |
|||
* Schyliłam się, aby zaczerpnąć coś ze swej odrzuconej dziecięcej wiary. Więc ona tkwiła we mnie gdzieś głęboko, skoro natychmiast odnalazłam w sobie jej źródło. |
|||
** Źródło: s. 120 |
|||
⚫ | |||
** Źródło: s. 78 |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
** Źródło: s. 139 |
|||
⚫ | |||
** Źródło: s. 149 |
|||
⚫ | |||
* Świat zalśnił jak po potopie. |
|||
** Źródło: s. 120 |
|||
==''Notatnik 1973–1979''== |
|||
(wyd. „W Drodze”, 1987) |
|||
* Bardzo uważam, aby notatki te nie były sposobem przeglądania się w sobie, aby nie były lusterkiem. Grzebanie się w sobie jest mi najzupełniej obce. Brzydzę się tym. Jeśli patrzę w siebie – to tylko szukając tam pisma swojej prawdy i drogi. |
|||
** Opis: 24 września 1974. |
|||
** Źródło: s. 98 |
|||
* Boże, napełnij moją samotność Twoją samotnością. Przyjmij moją samotność w Twoją samotność. Nakryj moją samotność Twoją samotnością. |
|||
** Źródło: s. 92 |
|||
⚫ | |||
* Cóż może powiedzieć ktoś opuszczony przez słowa? |
* Cóż może powiedzieć ktoś opuszczony przez słowa? |
||
** Źródło: s. 84 |
|||
** Zobacz też: [[słowo]] |
** Zobacz też: [[słowo]] |
||
* |
* (...) człowiek zbyt silny nie może otworzyć się na miłość, zamyka się w swojej sile jak w twierdzy. Nie potrafi się poddać. |
||
** Źródło: s. 202 |
|||
** Zobacz też: [[miłość]] |
** Zobacz też: [[miłość]] |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
* Dzieciństwo jest dobre dlatego, że każdy dzień zaczyna życie na nowo, bez ciężaru dnia wczorajszego. |
* Dzieciństwo jest dobre dlatego, że każdy dzień zaczyna życie na nowo, bez ciężaru dnia wczorajszego. |
||
** Źródło: s. 240 |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
* Gorycz wiedzy jest zdrowym napojem. |
* Gorycz wiedzy jest zdrowym napojem. |
||
** Źródło: s. 65 |
|||
** Zobacz też: [[wiedza]] |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
* Jeżeli Bóg jest jeden, to znaczy, że wszyscy dążymy do jednego celu. Stąd wartość wszystkiego, co łączy, a nie rozdziela. |
* Jeżeli Bóg jest jeden, to znaczy, że wszyscy dążymy do jednego celu. Stąd wartość wszystkiego, co łączy, a nie rozdziela. |
||
** Źródło: s. 59 |
|||
** Zobacz też: [[Bóg]] |
** Zobacz też: [[Bóg]] |
||
* Każda śmierć staje się ofiarą, aby ożyli inni powołani do życia i do trudu w czasie, który Bóg im naznaczył. |
* Każda śmierć staje się ofiarą, aby ożyli inni powołani do życia i do trudu w czasie, który Bóg im naznaczył. |
||
** Źródło: s. 101 |
|||
** Zobacz też: [[śmierć]] |
** Zobacz też: [[śmierć]] |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
** Źródło: s. 149 |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
** Źródło: s. 142 |
|||
** Zobacz też: [[mądrość]] |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
** Zobacz też: [[problem]] |
|||
==Tom ''Rękopis znaleziony we śnie. Wiersze z lat 1973–1975''== |
|||
⚫ | |||
(wyd. Czytelnik, 1978) |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
** Źródło: |
** Źródło: s. 77 |
||
** Zobacz też: [[ramię]] |
|||
⚫ | |||
* Niektórzy mówią, że to jest łatwe<br />Problemy są już za nas rozstrzygnięte<br />brzmię jest lekkie i wszelka łza<br />będzie otarta wystarczy<br />przeżyć życie od początku do końca<br />a potem już obudzić się do wieczności. |
* Niektórzy mówią, że to jest łatwe<br />Problemy są już za nas rozstrzygnięte<br />brzmię jest lekkie i wszelka łza<br />będzie otarta wystarczy<br />przeżyć życie od początku do końca<br />a potem już obudzić się do wieczności. |
||
** Źródło: s. 77 |
|||
* Podobno zupełnie zrozumiała i normalna poezja<br />jeszcze żyje na cmentarzach...<br />Tam można jeszcze używać<br />słów wstydliwych<br />jak szczęście łzy tęsknota |
* Podobno zupełnie zrozumiała i normalna poezja<br />jeszcze żyje na cmentarzach...<br />Tam można jeszcze używać<br />słów wstydliwych<br />jak szczęście łzy tęsknota |
||
==Inne== |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
** Źródło: ''Śmieszne'' w: ''Krajobraz poezji polskiej. Antologia'', wybór Barbara Kryda, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1992, s. 331. |
|||
** Zobacz też: [[człowiek]], [[ptak]] |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
** Źródło: '' |
** Źródło: tom ''Milczenia'', wyd. Kraków 1979 |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
** Źródło: ''Nie umiem napisać...'' |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
** Zobacz też: [[ |
** Zobacz też: [[poezja]], [[prawda]] |
||
⚫ | |||
** Źródło: ''Literatura współczesna „źle obecna” w szkole. Antologia tekstów literackich i pomocniczych dla klas maturalnych'', wybór Bożena Chrząstowska, wyd. Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1990, s. 78. |
|||
* Zamknij oczy. Ale nie umieraj, masz prawo do płaczu. A potem wstań i walcz o następny dzień. |
* Zamknij oczy. Ale nie umieraj, masz prawo do płaczu. A potem wstań i walcz o następny dzień. |
||
* Zapomnij wszystko,<br />słów będziesz się uczyć od nowa aż wróci Prawdy Pan<br />dźwignie nas drżących od niemoty Słowo. |
* Zapomnij wszystko,<br />słów będziesz się uczyć od nowa aż wróci Prawdy Pan<br />dźwignie nas drżących od niemoty Słowo. |
||
⚫ | |||
Wersja z 19:10, 16 mar 2012
Anna Kamieńska (1920–1986) – polska poetka, eseistka i tłumaczka.
Notatnik 1965–1972
(wyd. „W drodze”, 1982)
- Chciałabym opisać tego człowieka. Jest on utkany z dwóch pierwiastków. Jednym z nich jest dobroć i łagodność, drugim siła aż do uporu. Z tego splotu jest dobroć i łagodność. Z tego splotu powstaje tkanina giętka i mocna. Łagodność jest niewzruszona, dobroć – uparta, a siła podszyta nieśmiałością i wrażliwością. Poczucie humoru sąsiaduje ze zmysłem cierpienia, a wytrwałość z pewną lekkomyślnością, trwonieniem swoich darów. Sensualista jest ascetą, człowiek wielkiej czułości wewnętrznej – samotnikiem.
Chciałoby się powiedzieć, że takich ludzi nie ma, że są niemożliwi.
Przy tym jest dosyć nieprzytomny w tym świecie i dotyka go jakby tylko mimochodem.- Źródło: s. 199
- Zobacz też: dobroć, łagodność, upór, siła, nieśmiałość, wrażliwość
- Dotknęłam poprzez czas tej siebie, trzynastoletniej czy dwunastoletniej, która klęczała w drewnianym kościółku na Bronowicach, wzięłam od niej – jej wiarę, którą ona w głębi serca dla mnie przechowała. Czekała na mnie. Wzięłam od niej też cały zapas miłości jeszcze nie rozdanej, pełnej.
- Źródło: s. 122
- Może te długie lata zamknięcia się na sprawy metafizyczne były potrzebne, abym mogła przeżyć to olśnienie, to wielkie obudzenie i otwarcie się uczucia i umysłu?
- Źródło: s. 120
- Schyliłam się, aby zaczerpnąć coś ze swej odrzuconej dziecięcej wiary. Więc ona tkwiła we mnie gdzieś głęboko, skoro natychmiast odnalazłam w sobie jej źródło.
- Źródło: s. 120
- Miłość to jest to, co pozostaje, gdy już zabrane jest wszystko. Nawet nadzieja.
- Źródło: s. 78
- Zobacz też: nadzieja
- Miłość zmienia oblicze świata, a świat zorganizowany przez miłość, zmienia nas samych.
- Źródło: s. 139
- Nie, nie można kochać za bardzo, zawsze kochamy za mało; bo to, co wydaje nam się nadmiarem – to może miłość siebie lub miłość miłości.
- Źródło: s. 149
- Samo czekanie jest nadzieją. Czekam, a więc mam nadzieję. Gorzki smak nadziei.
- Świat zalśnił jak po potopie.
- Źródło: s. 120
Notatnik 1973–1979
(wyd. „W Drodze”, 1987)
- Bardzo uważam, aby notatki te nie były sposobem przeglądania się w sobie, aby nie były lusterkiem. Grzebanie się w sobie jest mi najzupełniej obce. Brzydzę się tym. Jeśli patrzę w siebie – to tylko szukając tam pisma swojej prawdy i drogi.
- Opis: 24 września 1974.
- Źródło: s. 98
- Boże, napełnij moją samotność Twoją samotnością. Przyjmij moją samotność w Twoją samotność. Nakryj moją samotność Twoją samotnością.
- Źródło: s. 92
- Zobacz też: samotność
- Cóż może powiedzieć ktoś opuszczony przez słowa?
- Źródło: s. 84
- Zobacz też: słowo
- (...) człowiek zbyt silny nie może otworzyć się na miłość, zamyka się w swojej sile jak w twierdzy. Nie potrafi się poddać.
- Źródło: s. 202
- Zobacz też: miłość
- Dzieciństwo jest dobre dlatego, że każdy dzień zaczyna życie na nowo, bez ciężaru dnia wczorajszego.
- Źródło: s. 240
- Zobacz też: dzieciństwo, dziecko
- Gorycz wiedzy jest zdrowym napojem.
- Źródło: s. 65
- Zobacz też: wiedza
- Jeżeli Bóg jest jeden, to znaczy, że wszyscy dążymy do jednego celu. Stąd wartość wszystkiego, co łączy, a nie rozdziela.
- Źródło: s. 59
- Zobacz też: Bóg
- Każda śmierć staje się ofiarą, aby ożyli inni powołani do życia i do trudu w czasie, który Bóg im naznaczył.
- Źródło: s. 101
- Zobacz też: śmierć
- Wspinać się tak mozolnie na tę górę, żeby dowiedzieć się, że ta góra nazywa się starość. Oczekiwać wspaniałego widoku ze szczytu, a ten widok – to śmierć. Lęk młodości przed starością to lęk przed szczytem.
- Źródło: s. 149
- Z dwóch mądrych mądrzejszy jest ten, który mniej mówi.
- Źródło: s. 142
- Zobacz też: mądrość
- Żadne tzw. problemy ludzkie nie dadzą się rozwiązać. One są tylko po to, aby je przeżyć. A to właśnie jest najtrudniejsze.
- Zobacz też: problem
Tom Rękopis znaleziony we śnie. Wiersze z lat 1973–1975
(wyd. Czytelnik, 1978)
- Lecz ja ciągle dźwigam to drugie ramię
ramię nieskończone
i wiem że co jest lekkie jest brzemieniem
a co ma być otarte jest łzą
większą od planety- Źródło: s. 77
- Zobacz też: ramię
- Niektórzy mówią, że to jest łatwe
Problemy są już za nas rozstrzygnięte
brzmię jest lekkie i wszelka łza
będzie otarta wystarczy
przeżyć życie od początku do końca
a potem już obudzić się do wieczności.- Źródło: s. 77
- Podobno zupełnie zrozumiała i normalna poezja
jeszcze żyje na cmentarzach...
Tam można jeszcze używać
słów wstydliwych
jak szczęście łzy tęsknota
Inne
- Jak to jest być człowiekiem
spytał ptak
Sama nie wiem
Być więźniem swojej skóry
a sięgać nieskończoności
być jeńcem drobiny czasu
a dotykać wieczności
- Milczę lecz jestem
odarta z pełności
być to wystarczy
reszta mnie jest nasza- Źródło: tom Milczenia, wyd. Kraków 1979
- Nie umiem napisać, jak ciebie kocham.
Lękam się ckliwej poetyczności,
Lękam się bezcielesności.
Ach, gdyby wiersz mógł być jak ciało- Źródło: Nie umiem napisać...
- Poezja zawsze nam wróży, jeśli tylko jest w niej
choć szczypta prawdy o życiu i o człowieku.
- Przyjdź Królestwo Twoje...
A jeśli niemożliwe jest Królestwo Twoje
jeśli zadepczą je buty ledwie zakiełkuje
ukaż nam ranę Twojego boku
krzyż biały
Papieża w skrwawionej sutannie- Źródło: Literatura współczesna „źle obecna” w szkole. Antologia tekstów literackich i pomocniczych dla klas maturalnych, wybór Bożena Chrząstowska, wyd. Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1990, s. 78.
- Zamknij oczy. Ale nie umieraj, masz prawo do płaczu. A potem wstań i walcz o następny dzień.
- Zapomnij wszystko,
słów będziesz się uczyć od nowa aż wróci Prawdy Pan
dźwignie nas drżących od niemoty Słowo.