Alphonse de Lamartine

Alphonse de Lamartine

Alphonse Marie Louise Prat de Lamartine (1790–1869) – francuski prozaik, poeta i polityk.

• Ja pierwszy zmusiłem poezję do zejścia z Parnasu i dałem muzie tiarę, w której zamiast siedmiu konwencjonalnych strun wprawiono struny ludzkiego serca, poruszane niezliczonymi drganiami duszy i natury.
  • Źródło: Jerzy Adamski, Historia literatury francuskiej. Zarys, Wrocław 1989, s. 117.

• Jest ludzkim kochanie, aby być kochanym, lecz kochać dla samej miłości jest anielskie.
  • Zobacz też: miłość

• Najlepsze, co może człowiek ofiarować po krwi, to łza.
  • Zobacz też: krew, łza

• Naród wolny może mieć oswobodziciela, naród ujarzmiony może mieć tylko innego ciemiężcę.
  • Zobacz też: naród

• Nawet Pan Bóg potrzebuje bicia dzwonów.
  • Źródło: „Przekrój”, Tom 1, Krakowskie Wydawnictwo Prasowe, 1995, s. 87.
  • Zobacz też: Bóg

• Sumienie bez Boga to trybunał bez sędziego.
  • Zobacz też: sumienie

• Tak więc zawsze ku nowym brzegom popychani,
  Na wieki otoczeni wiecznej nocy mgłą,
  Nigdyż nie będziem mogli na czasu otchłani
  Kotwicy wrazić w dno?
  • Źródło: Jerzy Adamski, Historia literatury francuskiej. Zarys, Wrocław 1989, s. 117, tłum. Zenon Przesmycki.

• Ten, co może tworzyć, gardzi zniszczeniem.

• Wystarczy nieobecność jednej, bliskiej osoby, aby cały świat wydawał się wyludniony.