Aleksander Wat: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Alessia (dyskusja | edycje)
m drobne merytoryczne
Alessia (dyskusja | edycje)
m zob. też
Linia 1: Linia 1:
'''[[w:Aleksander Wat|Aleksander Wat]]''' (właśc. '''Aleksander Chwat'''; 1900–1967) – polski poeta, prozaik i tłumacz.
'''[[w:Aleksander Wat|Aleksander Wat]]''' (właśc. '''Aleksander Chwat'''; 1900–1967) – polski [[poeta]], [[pisarz|prozaik]] i [[tłumacz]].
* A gdy torba serca nabrzmiewa mi od pocałunków<br />wyjmuję je i zapalam<br />by świeciły jak świeczki<br />nad smutnym ociemniałym kamieniem ulicy.
* A gdy torba serca nabrzmiewa mi od pocałunków<br />wyjmuję je i zapalam<br />by świeciły jak świeczki<br />nad smutnym ociemniałym kamieniem ulicy.
** Źródło: Zbigniew Jarosiński, Helena Zaworska, ''Antologia polskiego futuryzmu i nowej sztuki'', Ossolineum, 1978, s. 285.
** Źródło: Zbigniew Jarosiński, Helena Zaworska, ''Antologia polskiego futuryzmu i nowej sztuki'', Ossolineum, 1978, s. 285.
Linia 10: Linia 10:
* Teraz znów słyszę jeden tylko głos jeden głos jeden głos<br />jedno słowo<br />które woła mnie.<br />Dokąd?
* Teraz znów słyszę jeden tylko głos jeden głos jeden głos<br />jedno słowo<br />które woła mnie.<br />Dokąd?
** Źródło: ''Echolalie'' w: ''Wiersze'', Wydawn. Literackie, Kraków 1957, s. 13.
** Źródło: ''Echolalie'' w: ''Wiersze'', Wydawn. Literackie, Kraków 1957, s. 13.
** Zobacz też: [[głos]]


* W czterech ścianach mego bólu<br />nie ma okien ani drzwi.<br />Słyszę tylko: tam i nazad<br />chodzi strażnik za murami.
* W czterech ścianach mego bólu<br />nie ma okien ani drzwi.<br />Słyszę tylko: tam i nazad<br />chodzi strażnik za murami.

Wersja z 21:37, 10 lut 2012

Aleksander Wat (właśc. Aleksander Chwat; 1900–1967) – polski poeta, prozaik i tłumacz.

  • A gdy torba serca nabrzmiewa mi od pocałunków
    wyjmuję je i zapalam
    by świeciły jak świeczki
    nad smutnym ociemniałym kamieniem ulicy.
    • Źródło: Zbigniew Jarosiński, Helena Zaworska, Antologia polskiego futuryzmu i nowej sztuki, Ossolineum, 1978, s. 285.
    • Zobacz też: serce, świeca, ulica
  • O dawniej ach dawniej było inaczej i byłem tak szczęśliwy
    tramwaje dzwoniły słodko jak skowronki
    a balony turkotały nad głową jak anioły
    • Źródło: Zbigniew Jarosiński, Helena Zaworska, Antologia polskiego futuryzmu..., op. cit.
    • Zobacz też: skowronek, tramwaj
  • Teraz znów słyszę jeden tylko głos jeden głos jeden głos
    jedno słowo
    które woła mnie.
    Dokąd?
    • Źródło: Echolalie w: Wiersze, Wydawn. Literackie, Kraków 1957, s. 13.
    • Zobacz też: głos
  • W czterech ścianach mego bólu
    nie ma okien ani drzwi.
    Słyszę tylko: tam i nazad
    chodzi strażnik za murami.
    • Źródło: Krystyna Pietrych, Aleksandra Okopień-Sławińska, O wierszach śródziemnomorskich Aleksandra Wata, IBL, 1999, s. 93.
    • Zobacz też: ból

O Aleksandrze Wacie

  • Wiecznej się poddał wiedzy katordze
    Uczeń Merlina – tułaczy Żyd. (...)

    Za kalejdoskop białych salonów,
    Za romans z Heglem w Belle epoque
    Knuty bydlęcych na wschód wagonów,
    Pod krzyżem z Chleba ciężki krok. (...)

    Nikt już Świętego Graala nie szuka
    I nikt nie broni Wyniosłych Baszt.(...)

    Zmęczony Piorun – wzrok Parsifala
    – Światło gasnące z dwóch białych kul -
    Ogląda owal Świętego Graala -
    I Ból zamienia się w Moc.