Aleksander Wat: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m drobne merytoryczne |
m zob. też |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
'''[[w:Aleksander Wat|Aleksander Wat]]''' (właśc. '''Aleksander Chwat'''; 1900–1967) – polski poeta, prozaik i tłumacz. |
'''[[w:Aleksander Wat|Aleksander Wat]]''' (właśc. '''Aleksander Chwat'''; 1900–1967) – polski [[poeta]], [[pisarz|prozaik]] i [[tłumacz]]. |
||
* A gdy torba serca nabrzmiewa mi od pocałunków<br />wyjmuję je i zapalam<br />by świeciły jak świeczki<br />nad smutnym ociemniałym kamieniem ulicy. |
* A gdy torba serca nabrzmiewa mi od pocałunków<br />wyjmuję je i zapalam<br />by świeciły jak świeczki<br />nad smutnym ociemniałym kamieniem ulicy. |
||
** Źródło: Zbigniew Jarosiński, Helena Zaworska, ''Antologia polskiego futuryzmu i nowej sztuki'', Ossolineum, 1978, s. 285. |
** Źródło: Zbigniew Jarosiński, Helena Zaworska, ''Antologia polskiego futuryzmu i nowej sztuki'', Ossolineum, 1978, s. 285. |
||
Linia 10: | Linia 10: | ||
* Teraz znów słyszę jeden tylko głos jeden głos jeden głos<br />jedno słowo<br />które woła mnie.<br />Dokąd? |
* Teraz znów słyszę jeden tylko głos jeden głos jeden głos<br />jedno słowo<br />które woła mnie.<br />Dokąd? |
||
** Źródło: ''Echolalie'' w: ''Wiersze'', Wydawn. Literackie, Kraków 1957, s. 13. |
** Źródło: ''Echolalie'' w: ''Wiersze'', Wydawn. Literackie, Kraków 1957, s. 13. |
||
** Zobacz też: [[głos]] |
|||
* W czterech ścianach mego bólu<br />nie ma okien ani drzwi.<br />Słyszę tylko: tam i nazad<br />chodzi strażnik za murami. |
* W czterech ścianach mego bólu<br />nie ma okien ani drzwi.<br />Słyszę tylko: tam i nazad<br />chodzi strażnik za murami. |
Wersja z 21:37, 10 lut 2012
Aleksander Wat (właśc. Aleksander Chwat; 1900–1967) – polski poeta, prozaik i tłumacz.
- A gdy torba serca nabrzmiewa mi od pocałunków
wyjmuję je i zapalam
by świeciły jak świeczki
nad smutnym ociemniałym kamieniem ulicy.
- O dawniej ach dawniej było inaczej i byłem tak szczęśliwy
tramwaje dzwoniły słodko jak skowronki
a balony turkotały nad głową jak anioły
- Teraz znów słyszę jeden tylko głos jeden głos jeden głos
jedno słowo
które woła mnie.
Dokąd?- Źródło: Echolalie w: Wiersze, Wydawn. Literackie, Kraków 1957, s. 13.
- Zobacz też: głos
- W czterech ścianach mego bólu
nie ma okien ani drzwi.
Słyszę tylko: tam i nazad
chodzi strażnik za murami.- Źródło: Krystyna Pietrych, Aleksandra Okopień-Sławińska, O wierszach śródziemnomorskich Aleksandra Wata, IBL, 1999, s. 93.
- Zobacz też: ból
O Aleksandrze Wacie
- Wiecznej się poddał wiedzy katordze
Uczeń Merlina – tułaczy Żyd. (...)
Za kalejdoskop białych salonów,
Za romans z Heglem w Belle epoque
Knuty bydlęcych na wschód wagonów,
Pod krzyżem z Chleba ciężki krok. (...)
Nikt już Świętego Graala nie szuka
I nikt nie broni Wyniosłych Baszt.(...)
Zmęczony Piorun – wzrok Parsifala
– Światło gasnące z dwóch białych kul -
Ogląda owal Świętego Graala -
I Ból zamienia się w Moc.- Autor: Jacek Kaczmarski, Aleksander Wat