Michaił Chodorkowski: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
nowy cytat |
kat. |
||
Linia 28: | Linia 28: | ||
[[Kategoria:Przedsiębiorcy]] |
[[Kategoria:Przedsiębiorcy]] |
||
[[Kategoria:Rosyjscy dysydenci]] |
[[Kategoria:Rosyjscy dysydenci]] |
||
[[Kategoria:Rosyjscy politycy]] |
Wersja z 19:54, 29 wrz 2011
Michaił Borysowicz Chodorkowski (ros. Михаил Борисович Ходорковский; ur. 1963) – przedsiębiorca rosyjski.
- Oświadczyłem przed sądem, że wszystko, co zrobiłem było zgodne z prawem.
- Póki grom nie uderzy, nasza elita się nie zmieni. Na wszystkie prezydenckie próby reform, odpowiedzią będzie sabotaż. Na zmiany instytucjonalne zdecydowania nie starczy.
- Sąd skazał mnie za to, że osobiście ukradłem Jukosowi 350 milionów ton ropy naftowej, o 20 milionów więcej niż firma faktycznie wyprodukowała. Ani sędziowie, ani oskarżyciel nie byli potem w stanie wyjaśnić, skąd pochodziłoby w takim przypadku 15 miliardów dolarów zysków Jukosu i jaka była podstawa żądania zapłacenia 30 miliardów podatku. Uważam, że w kraju demokratycznym podobne absurdy miałyby konsekwencje dla tych, którzy z nimi wystąpili.
O Michale Chodorkowskim
- Celem tego spotkania jest okazanie pomocy Chodorkowskiemu, ponieważ jest on więźniem politycznym. Jesteśmy wszyscy przekonani, że jest to sprawa polityczna. Nie został on skazany zgodnie z prawem.
- Jest to sprawa sądowa, nie będę się wtrącać, ale ten człowiek ma krew na rękach.
- Michaił Chodorkowski będzie symbolem niedemokratycznej Rosji i wyrok sądu w Moskwie ten symbol umacnia.
- W 1993 roku bliscy władzy oligarchowie (nawiasem mówiąc, wśród nich byli też przyszli właściciele Jukosu – Chodorkowski i Lebiediew) wozili czołgistom pieniądze workami, kupując tych, którzy gotowi byli strzelać do współobywateli. Wszyscy dobrze o tym wiedzą. Zginęło około 900 osób, z czego 700 potajemnie. Ale przed Putinem armia, milicja, FSB pozostają w izolacji od państwa. Jelcyn im nie płaci, nie likwiduje ich i nie reformuje. On po prostu pozwala im zdobywać dochód, jak im się podoba, faktycznie ich nie kontrolując.
- Autor: Gleb Pawłowski, rozmowa Tatiany Żurżenko i Iwana Krastewa, Anatomia bezalternatywności, przeł. Róża Maj, „Krytyka Polityczna”, Nr 27–28/2011.
- Opis: o przebiegu prywatyzacji w Rosji.