François-René de Chateaubriand: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
dodano opis zdobycia Bastylii
Alessia (dyskusja | edycje)
Anulowanie wersji nr 276795 - brak źródła
Linia 29: Linia 29:
* Zraniona godność ludzka kryje w sobie zarodek śmierci.
* Zraniona godność ludzka kryje w sobie zarodek śmierci.
** Zobacz też: [[godność]]
** Zobacz też: [[godność]]

*14 lipca, zdobycie Bastylii. Byłem przy tym, widziałem ten atak na kilku inwalidów i nieśmiałego zarządcę: gdyby bramy trzymano zamknięte, lud nigdy by nie wszedł do fortecy. Dwa albo trzy razy wystrzelono z armat, ale nie zrobili tego inwalidzi, tylko gwardziści francuscy znalazłszy się na wieżach. De Launay wyciągnięty ze swojego ukrycia, po tysiącu zniewag został zmasakrowany na schodach Ratusza; Fleselles, burmistrz Paryża, miał głowę strzaskaną kulą pistoletu; oto widowisko, które obłudnicy bez serca uważają za tak piękne. Wśród morderstw oddawano się orgiom, jak podczas zamieszek w Rzymie za Ottona i Witeliusza. W dorożkach paradowali zdobywcy Bastylii, szczęśliwi pijacy ogłoszeni zwycięzcami w szynkach, ich eskortę stanowiły prostytutki i sankiuloci, którzy zaczynali rządzić. Przechodnie ze czcią strachu odkrywali głowy przed tymi bohaterami, z których kilku w skutek wyczerpania nie przeżyło triumfu. Mnożyły się klucze do Bastylii, rozsyłano je do wszystkich liczących się głupców na cztery strony świata. Ileż to razy wymknęła mi się fortuna! Gdybym, widz wówczas, wpisał się do rejestru zwycięzców, miałbym dziś pensję.


==O Chateaubriandzie==
==O Chateaubriandzie==

Wersja z 09:27, 13 wrz 2011

XIX w.

François-René, wicehrabia de Chateaubriand (1768–1848) – francuski pisarz, polityk i dyplomata.

  • Bywają czasy, kiedy trzeba rozdawać pogardę oszczędnie z powodu wielkiej liczby potrzebujących.
  • Im twarz poważniejsza, tym uśmiech piękniejszy.
    • Plus le visage est sérieux, plus le sourire est beau. (fr.)
    • Źródło: Pamiętniki zza grobu
  • Mięso armatnie.
  • Miłość jest niepojęta dla tych, co jej nie dzielą.
  • Oryginalnym pisarzem nie jest ten, który nikogo nie naśladuje, ale ten, którego nikt nie potrafi naśladować.
  • Polacy, ci Francuzi Północy.
    • Źródło: Pamiętniki zza grobu
  • Są dwa rodzaje następstw w historii: pierwsze, bezpośrednie, w określonej chwili, i drugie, dalekie, zrazu niewidoczne. Te następstwa często są ze sobą sprzeczne; jedne wynikają z naszego ułomnego rozumienia, inne z odwiecznej mądrości. Wydarzenie opatrznościowe przychodzi po ludzkim. Bóg Stoi za nami. Zaprzeczajcie, ile wam się podoba, wyrokom boskim, odrzucajcie je, kłóćcie się o słowa, nazywajcie siłą rzeczy, albo racją to, co zwykły człowiek nazywa Opatrznością, rozważajcie skutki faktów dokonanych, a zobaczycie, że zawsze przynoszą rzeczy przeciwne waszym przewidywaniom, jeżeli nie znalazły wpierw oparcia w moralności i sprawiedliwości.
    • Źródło: Pamiętniki zza grobu, s. 625.
  • Są ludzie, co złożyli przysięgę Republice jednej i niepodzielnej, potem przysięgę Dyrektoriatowi w pięciu osobach, potem Konsulatowi w trzech osobach, potem Cesarstwu w jednej osobie, potem pierwszej Restauracji, potem znowu Cesarstwu, wreszcie przysięgli Restauracji drugiej i coś jeszcze zachowali dla Ludwika Filipa. Ja tak bogaty nie jestem. Idę za orszakiem pogrzebowym starej monarchii jak pies nędzarza.
  • Śmierć nie odsłania sekretów życia.
    • La mort ne révèle point les secrets de la vie. (fr.)
    • Źródło: Pamiętniki zza grobu
  • To, co powiadają o nieszczęściu, że nie przychodzi nigdy samo, można odnieść do namiętności – zjawiają się zawsze razem, jak muzy albo furie.
  • Zraniona godność ludzka kryje w sobie zarodek śmierci.

O Chateaubriandzie

  • Chateaubriand piszący na kolanach kochanki swój najmocniejszy ideologiczny pamflet przeciwko świeckiej nowoczesności zatytułowany „O duchu chrześcijaństwa”. Znał własne rozdarcie, uciekał przed nim w ideologię (bo sam wiedział, że to nie była religia), aby dopiero pod koniec życia stać się człowiekiem nieco bardziej dojrzałym. Konserwatywnym liberałem. Nadal uczestniczącym we francuskiej polityce żarliwie, „kontrowersyjnie”, do ostatniego dnia własnego życia, ale do życia innych starającym się już podchodzić na bezpieczną odległość liberalnego prawa, liberalnej prywatności, liberalnych wolności jednostki.
  • To wielki umysł, ale ma jedną wadę – nie może spokojnie wytrzymać, gdy ma przed sobą arkusz czystego papieru.