Francis Scott Fitzgerald: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
AvicBot (dyskusja | edycje)
m r2.6.5) (robot dodaje az:Frensis Skott Fitscerald
Linia 61: Linia 61:
[[Kategoria:Amerykańscy scenarzyści]]
[[Kategoria:Amerykańscy scenarzyści]]


[[az:Frensis Skott Fitscerald]]
[[bg:Френсис Скот Фицджералд]]
[[be:Фрэнсіс Скот Фіцджэральд]]
[[be:Фрэнсіс Скот Фіцджэральд]]
[[bs:F. Scott Fitzgerald]]
[[bs:F. Scott Fitzgerald]]
[[bg:Френсис Скот Фицджералд]]
[[cs:Francis Scott Fitzgerald]]
[[cs:Francis Scott Fitzgerald]]
[[de:F. Scott Fitzgerald]]
[[de:F. Scott Fitzgerald]]

Wersja z 01:33, 7 wrz 2011

Francis Scott Fitzgerald

Francis Scott Fitzgerald (1896–1940) – amerykański pisarz.

Wielki Gatsby (1925)

(ang. The Great Gatsby, tłum. Adriana Demkowska-Bohdziewicz)

  • Był to jeden z tych rzadkich uśmiechów, dających pewność i otuchę na zawsze, uśmiech, który można spotkać w życiu cztery albo pięć razy. Obejmował – albo zdawał się obejmować na moment – calusieńki nieskończony świat, a potem koncentrował się na tobie z nieodpartą życzliwością. Było w nim akurat tyle zrozumienia, ile ci było potrzeba, i tyle wiary w ciebie, ile sam chciałbyś mieć; uśmiech ten zapewniał cię, że wywarłeś takie wrażenie, jakie – w najkorzystniejszych okolicznościach – chciałbyś wywrzeć.
  • I pomyśleć, że w tym upale komuś może nie być obojętne, czyje wargi całuje, czyja głowa odcisnęła mokry ślad na kieszeni piżamy, tuż nad sercem!
  • Ile razy masz ochotę kogoś krytykować (...) przypomnij sobie, że nie wszyscy ludzie na tym świecie mieli takie możliwości jak ty.
  • Nieuczciwość w kobiecie to rzecz, której nigdy nie potępia się zbyt surowo.
  • Nie można przeżyć na nowo czasu, który się już raz przeżyło.
  • Tak oto dążymy naprzód, kierując łodzie pod prąd, który nieustannie znosi nas w przeszłość.

Inne

  • Byłem ciężkim idiotą, pozwalając się dyskwalifikować za brak pracy, gdy inni o zdolnościach nieskończenie mniejszych dostawali bardzo dobre stopnie bez większego wysiłku.
  • Co się tyczy p r z y m i o t n i k ó w: każda dobra proza opiera się na czasownikach, ponieważ one dźwigają zdania. Nadają zdaniom ruch.
  • Interesują mnie tylko ci, co tak jak ja myślą i pracują, i mało jest prawdopodobne, żebym to właśnie ja, w moim wieku mógł się zmienić.
  • Jeżeli przez tydzień będziesz oddzielnie kłaść każdą rzecz na miejsce, myśląc o tym, co robisz od chwili wzięcia jej do ręki aż do odłożenia – zamiast chwytać trzy rzeczy na raz, to po miesiącu systematyczność wejdzie ci w nałóg i będziesz miała życie o wiele łatwiejsze.
  • Moje pokolenie radykałów i burzycieli nie wymyśliło niczego na miejsce zacnych starych cnót, takich jak praca i odwaga, i staroświeckich zalet – grzeczności i uprzejmości.
  • Można gładzić ludzi słowami.
  • Nauczyłem się pisać przez pokonywanie trudności, choć nie miałem na to najmniejszej ochoty.
  • Nie wierzę w szczęście. Nie wierzę również w nieszczęście. Istnieje to tylko na scenie albo na ekranie, albo w książkach, w życiu się nie zdarza. Wierzę tylko w jedno: że życie nagradza zasługi (proporcjonalnie do wrodzonych talentów) i k a r z e (podwójnie!) za niewypełnianie obowiązków.
  • Nie ucząc się łaciny, straciłem coś dobrego, coś takiego, jak cudowny wieczór z ładną dziewczyną. Tak, przez lenistwo wyrzekłem się dobrowolnie poznania wspaniałego dorobku ludzkości, bo nie miałem ochoty zadać sobie trochę trudu.
  • Nauczmy się okazywać przyjaźń człowiekowi, kiedy żyje, a nie, kiedy umrze.
  • Nikt nie został pisarzem tylko dlatego, że chciał nim być. Jeśli masz coś do powiedzenia, coś, czego Twoim zdaniem nikt jeszcze nie powiedział, musi w Tobie być tak nieprzeparta chęć wypowiedzi, że w końcu znajdziesz sposób, i to zupełnie nowy, przez nikogo dotąd nie zastosowany, a wtedy rzecz i jej wyraz tak będą mocno ze sobą spojone, jakby myśl i forma rodziły się jednocześnie.
  • Oznaką inteligencji najwyższej klasy jest zdolność do uznawania dwóch przeciwstawnych idei jednocześnie.
  • Pokażcie mi bohatera, a ja napiszę tragedię.
  • Powiedzieć sobie: „Będę robić coś wartościowego i potrzebnego” to akt mądrości i odwagi.
  • Próżniacy to oddzielna kategoria ludzi, których nie można uratować, nie można niczym przekonać – jedyny ich wkład w życie ludzkości to to, że zagrzeją miejsce przy wspólnym stole.
  • Spośród moich znajomych wszyscy, którzy pili na umór, mając lat osiemnaście czy dziewiętnaście, dziś spokojnie leżą w grobie.
  • Taka już jest logika życia, że młodemu nigdy nie uda się wykręcić sianem. Oszukasz rodziców, ale nie oszukasz rówieśników.
  • Trzeba skręcać, kiedy droga zakręca, a jeżeli skręcisz w złą stronę, może Cię to kosztować całe lata niepowodzeń i niedoli.
  • Umysł małego dziecka jest fascynujący, ponieważ dziecko we wszystkim odkrywa coś nowego – ale to się kończy w wieku mniej więcej lat dwunastu. Później młode stworzenie niewiele już może dać i nic takiego nie potrafi zrobić ani powiedzieć, czego by dorosły nie wiedział lepiej.
  • Wielkie piękności często stają się zupełnie kimś innym, kiedy mają trzydzieści osiem lat.