Elias Canetti

Elias Canetti (1905-1994), poeta i dramaturg austriacki

• Być może każdy twój oddech jest ostatnim tchnieniem kogoś innego.
• Całkiem możliwe, że po dziś dzień myśli obracają się wokół tej jednej, która ciągle jeszcze nikomu nie przyszła do głowy. Być może wszystko zależy od tego, czy ktoś wreszcie na nią wpadnie. Ale to wcale nie jest takie pewne.
• Człowiek kocha wszystkie części składowe tego świata, nienawidzi natomiast źle ułożonej całości.
• Dobrze jest nienawidzić samego siebie, ale tylko od czasu do czasu.
• Filozofem może być również ten, dla którego ludzie są równie ważni jak myśli.
• Historia pogardza tymi, których kocha.
• Ile pochlebstw potrzebuje człowiek, aby stać się lepszym? Mówi mu się, jaki mógłby być, i już znajduje w sobie upodobanie.
• Ile razy musisz powtórzyć, kim jesteś, zanim staniesz się takim naprawdę?
• Istota wspomnień polega na tym, że nic nie przemija.
• Jak długo na Ziemi są jeszcze jacyś ludzie, którzy nie mają żadnej władzy, nie tracę nadziei.
• Jak to łatwo powiedzieć: odnaleźć samego siebie. Ale gdy stanie się to naprawdę, jakże bardzo jesteśmy przerażeni.
• Jak wiele musimy powiedzieć, by nas słyszano w chwili, gdy milczymy.
• Jedyne co wolne w naszej cywilizacji, to wiatr.
• Każde wymówione słowo jest nieprawdziwe. Każde napisane słowo jest nieprawdziwe. Każde słowo jest nieprawdziwe. Lecz cóż istnieje bez słów?
• Każdy język ma swój specyficzny rodzaj milczenia.
• Kolejność poznawania rzeczy stanowi ostatecznie o indywidualności człowieka.
• Kto dziś mówi kochajcie się, wie, że niewiele czasu zostało na miłość.
• Mądrość człowieka zależy od równowagi między jego wiedzą a niewiedzą.
• Najpodlejszy z ludzi to ten, któremu spełniły się wszystkie marzenia.
• Najtrudniej jest odkrywać wciąż na nowo to, co i tak już wiemy.
• Największą krzywdę wyrządzamy temu, kim zajmujemy się bez reszty.
• Nazwy dni różnią się między sobą: noc ma tylko jedną nazwę.
• Nie ma nic bardziej zawikłanego, niż ścieżki ducha.
• Nie zawsze należy się przedzierać aż do samego końca. Przecież można tak wiele napotkać po drodze.
• Postępuj zawsze tak, jakby to, co czynisz, miało być twoim ostatnim uczynkiem.
• Póki jest mowa o miłości, kobieta uwierzy we wszystko.
• Przewidywania poetów są zapomnianymi przygodami Boga.
• Tak długo będę się przełamywać, aż się stanę całością.
• Tchórzem, prawdziwym tchórzem jest tylko ten, kto boi się własnych wspomnień.
• Trudno jest powiedzieć akurat tyle, ile się chce powiedzieć.
• Trzeba umieć dawać nawet bez powodu, w przeciwnym bowiem razie traci się wprawę w dawaniu.
• Trzeba zamilknąć, zanim powie się wszystko. Niektórzy powiedzieli wszystko, zanim jeszcze otworzyli usta.
• W ciemnościach waga stów jest podwójna.
• Wojna toczy się zawsze tak, jakby ludzkość nie miała pojęcia, co to sprawiedliwość.
• W słońcu ludzie wyglądają tak, jakby zasługiwali na to, aby żyć. W deszczu zaś wyglądają, jakby to, co najgorsze mieli jeszcze przed sobą.
• Wściekłość ogarnia złodzieja, któremu wszystko daje się w prezencie.
• Zasadą sztuki jest znajdować więcej, niż się utraciło.
• Zwątpienie ma lepsze mniemanie o sobie niż wiara.