Menander: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m robot dodaje: az:Menandr |
m drobne merytoryczne, drobne techniczne |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Menander Chiaramonti Inv1453.jpg|mały|Popiersie Menandra]] |
[[Plik:Menander Chiaramonti Inv1453.jpg|mały|<center>Popiersie Menandra</center>]] |
||
'''[[w:Menander|Menander]]''' (342 p.n.e.–291 p.n.e.) – starożytny poeta grecki. |
'''[[w:Menander|Menander]]''' (342 p.n.e.–291 p.n.e.) – starożytny poeta grecki. |
||
* Być człowiekiem – to dostateczny powód, żeby być nieszczęśliwym. |
* Być człowiekiem – to dostateczny powód, żeby być nieszczęśliwym. |
||
Linia 36: | Linia 36: | ||
* [[Kości zostały rzucone]]. |
* [[Kości zostały rzucone]]. |
||
** ''Alea iacta est.'' (łac.) |
** ''Alea iacta est.'' (łac.) |
||
** Opis: |
** Opis: słowa te rzekomo powtórzył [[Juliusz Cezar]] podczas przekraczania Rubikonu. |
||
** Źródło: Czesław Jędraszko, ''Łacina na co dzień'', Warszawa 88, s. 18. |
|||
* Kto nic nie umie, temu i pomylić się nie można. |
* Kto nic nie umie, temu i pomylić się nie można. |
Wersja z 17:06, 19 maj 2011
Menander (342 p.n.e.–291 p.n.e.) – starożytny poeta grecki.
- Być człowiekiem – to dostateczny powód, żeby być nieszczęśliwym.
- Zobacz też: człowiek
- Charaktery z natury złe nie zmieniają się.
- Czas – lekarz (...) zła.
- Zobacz też: czas
- Czas goi wszelkie rany.
- Czas zawsze prawdę ujawni.
- Zobacz też: prawda
- Czasem prawda wychodzi na jaw, chociaż nikt jej nie szukał.
- Człowiek zdrowy ma zawsze mnóstwo rad dla chorego.
- Dla cierpiącego fizycznie potrzebny jest lekarz, dla cierpiącego psychicznie – przyjaciel.
- Zobacz też: przyjaźń
- Dobre słowo leczy smutek.
- Zobacz też: smutek
- Dostanie się w ręce kilku lekarzy grozi śmiercią.
- Gdzie rządzi siła, tam bezsilne prawo.
- Gniew kochających się nie trwa długo.
- Jakże uroczą istotą jest człowiek, jeżeli jest człowiekiem.
- Każdy z nas ma swój własny charakter – i ten jest naszym bogiem, sprawcą szczęścia lub nieszczęścia.
- Kości zostały rzucone.
- Alea iacta est. (łac.)
- Opis: słowa te rzekomo powtórzył Juliusz Cezar podczas przekraczania Rubikonu.
- Źródło: Czesław Jędraszko, Łacina na co dzień, Warszawa 88, s. 18.
- Kto nic nie umie, temu i pomylić się nie można.
- Lekarstwem dla chorej duszy jest dobre słowo.
- Małżeństwo jest złem, ale jest to zło konieczne.
- Najlepszym nauczycielem jest czas.
- Nawet cień przyjaciela starczy, aby uczynić człowieka szczęśliwym.
- Nie chwal nigdy siebie.
- Nie ma nic lepszego od milczenia.
- Nieszczęśliwy człowiek ratuje się nadzieją.
- Przed prawami przyrody nigdzie się nie skryjesz.
- Przyjaciół i nieprzyjaciół trzeba sądzić jednaką miarą.
- Siwizna nie czyni człowieka mądrym.
- Trudno uciec od swego przeznaczenia.
- Uczciwy człowiek nigdy się nie bogaci.
- Ukochani przez bogów umierają młodo.
- Unikaj przyjemności, które potem przynoszą zmartwienie.
- Wiedza bez logiki nic nie jest warta.
- Wykształcenie to dobro, którego nic nie jest w stanie nas pozbawić.
- Życia wyłącznie dla siebie nie można nazwać życiem.
- Zobacz też: życie
- Żyjemy nie tak, jak byśmy chcieli, lecz tak, jak możemy.