Ciemne Smreczyny: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Jos. (dyskusja | edycje)
m formatowanie automatyczne
Alessia (dyskusja | edycje)
m poprawa linków, drobne techniczne
 
Linia 1: Linia 1:
[[Plik:Temné Smrečiny.jpg|mały|Ciemne Smreczyny]]
[[Plik:Temné Smrečiny.jpg|mały|<center>Ciemne Smreczyny</center>]]
'''[[w:Ciemne Smreczyny|Ciemne Smreczyny]]''' – las w Koprowej Dolinie, w Tatrach Zachodnich. Od niego wywodzą się nazwy Ciemnosmreczyńskiej Doliny, Ciemnosmreczyńskiej Turni, Ciemnosmreczyńskiej Siklawy, oraz Smreczyńskiego Stawu.
'''[[w:Ciemne Smreczyny (Kopy Sołtysie)|Ciemne Smreczyny]]''' – las w Koprowej Dolinie, w Tatrach Zachodnich. Od niego wywodzą się nazwy Ciemnosmreczyńskiej Doliny, Ciemnosmreczyńskiej Turni, Ciemnosmreczyńskiej Siklawy, oraz Smreczyńskiego Stawu.
* Błękitnym echem letniej żarzy,<br />szumem kwiecistych traw –<br />głęboko na dnie – lśni i marzy<br />Ciemnosmreczyński Staw.<br />Potoków serce obłąkane<br />urzekła czarna pieśń –<br />jak anioł dumne – nieskalane<br />przez łzy ni pleśń.
* Błękitnym echem letniej żarzy,<br />szumem kwiecistych traw –<br />głęboko na dnie – lśni i marzy<br />Ciemnosmreczyński Staw.<br />Potoków serce obłąkane<br />urzekła czarna pieśń –<br />jak anioł dumne – nieskalane<br />przez łzy ni pleśń.
** Autor: [[Tadeusz Miciński]], ''***''
** Autor: [[Tadeusz Miciński]], ''***''

Aktualna wersja na dzień 22:22, 28 kwi 2011

Ciemne Smreczyny

Ciemne Smreczyny – las w Koprowej Dolinie, w Tatrach Zachodnich. Od niego wywodzą się nazwy Ciemnosmreczyńskiej Doliny, Ciemnosmreczyńskiej Turni, Ciemnosmreczyńskiej Siklawy, oraz Smreczyńskiego Stawu.

  • Błękitnym echem letniej żarzy,
    szumem kwiecistych traw –
    głęboko na dnie – lśni i marzy
    Ciemnosmreczyński Staw.
    Potoków serce obłąkane
    urzekła czarna pieśń –
    jak anioł dumne – nieskalane
    przez łzy ni pleśń.
  • W ciemnosmreczyńskich skał zwaliska,
    Gdzie pawiookie drzemią stawy,
    Krzak dzikiej róży pąs swój krwawy
    Na plamy szarych złomów ciska.
    (...)
    Do ścian się tuli, jakby we śnie,
    A obok limbę toczą pleśnie,
    Limbę, zwaloną tchnieniem burzy.
  • Z gór stromych, z białych ścian,
    z wyżyn wysokich i świętych
    stoczyło się grzeszne życie i w dół strumieniami ściekło.
    tam w dole się rozlało, wezbrało w kłęby i męty
    i wyrósł las ciemnosmreczyński.
    Zielone piekło.