Wacław Potocki

Herb Potockich

Wacław Potocki (1621–1696) – podczaszy krakowski, polski poeta, epik, satyryk i moralista epoki baroku.

• Bierz na się twardy kirys, stoi przed namiotem
  Bucefał, uleczy cię Mars krwią albo potem.
  • Źródło: Transakcja wojny chocimskiej, w: Dzieła, oprac.L. Kukulski, Warszawa 1987.
  • Zobacz też: wojna

• Bo jak pióro białe u czarnego kruka, tak w pysznym a bogatym rzadka rzecz – nauka.
  • Zobacz też: nauka

• Choć więcej nie zostało, tylko jedna krowa,
  Niech dzieci głodem pomrą – na kościół połowa.
  • Źródło: Moralia i inne utwory z lat 1688-1696, oprac. Leszek Kukulski, PIW, Warszawa 1987.
  • Zobacz też: antyklerykalizm, rabacja galicyjska

• Cnota wiarę, a wiara dobrą cnotę rodzi.

• Daj, Boże, zdrowie!

• Dobre drzewo dobrym się owocem okrywa, dobry człek z dobrych czynów poznawany bywa.
  • Zobacz też: drzewo

• Dobra odwaga, ale żeby była mądra.
  • Zobacz też: odwaga

• Grzeczna dama, powiadasz, ale w słówku zdrada,
  Nie każdy gładysz gładki, nie każda, co ma, da.
  • Opis: użycie anagramu jako środka stylistycznego (dama – ma, da).
  • Źródło: Dama

• Każdy rzeczy potrzebne do zbawienia pojmie, nie trzeba mu tłumacza, nie trzeba rękojmie.

• Każdy swego szczęścia jest kowalem.
  • Zobacz też: szczęście, kowal

• Kto jest z natury do czapki stworzony, niechaj swą głową nie sięga korony.

• Miłość rodzi miłość.
  • Zobacz też: miłość

• Nierządem Polska stoi.
  • Opis: tytuł wiersza ze zbioru Ogród, ale nie plewiony... (1672–1694), o czasach wolnej elekcji, liberum veto i ostatnich królów I Rzeczypospolitej.
  • Zobacz też: Polska

• Rozum mistrzem wszechrzeczy, czas mistrzem rozumu.

• Równo się król poczyna, równo z kmieciem rodzi,
  Tak sie boi, tak smuci, tak stęka, tak schodzi.
  • Źródło: Natura wszytkim jednaka

• Szczęśliwy człek, co go cudze szkody uczą rozumu.

• W afekcie większa moc niż we wstydzie.

• W Węgrzech się wino rodzi, a w Polszcze umiera.