Jean-Jacques Rousseau: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m lit. |
|||
Linia 101: | Linia 101: | ||
[[Kategoria:Pedagodzy]] |
[[Kategoria:Pedagodzy]] |
||
[[af:Jean Jacques Rousseau]] |
|||
[[ar:جان جاك روسو]] |
[[ar:جان جاك روسو]] |
||
[[az:Jan Jak Russo]] |
[[az:Jan Jak Russo]] |
Wersja z 02:05, 12 mar 2011
Jean-Jacques Rousseau (1712–1778) – szwajcarski pisarz, filozof i pedagog. Tworzył w języku francuskim.
- Ani z miłości, ani ze związku małżeńskiego bynajmniej nie wypływa potrzeba nieustannej łączności obu płci. Mąż i żona powinni bezwzględnie żyć razem, lecz nie tym samym trybem; powinni działać zgodnie, nie czyniąc tych samych rzeczy.
- Astronomia zrodziła się z przesądów, elokwencja z ambicji, nienawiści, fałszu i pochlebstwa, geometria z chciwości, fizyka z próżnej ciekawości, nawet filozofia moralna z ludzkiej pychy. Tak więc sztuki i nauki zawdzięczają swoje powstanie naszym wadom.
- Zobacz też: filozofia
- Cierpliwość jest gorzka, ale jej owoce są słodkie.
- Cnota to często tylko niezdolność do odczuwania przyjemności.
- Człowiek rodzi się wolny, a wszędzie tkwi w kajdanach.
- Człowiek, który się zastanawia, jest zwierzęciem wynaturzonym.
- Dzieciństwo jest snem rozumu.
- Zobacz też: rozum
- Imam się przedsięwzięcia, które dotychczas nie miało przykładu i nie będzie miało naśladowcy.
- Jeśli nie potrafimy zapobiec pożarciu nas przez wrogów, postarajmy się przynajmniej, by nie mogli nas strawić.
- Zobacz też: wróg
- Jeśli pozbawicie wasze serca umiłowania piękna, pozbawicie się całego piękna życia.
- Każda chwila, która mogłaby być wykorzystana lepiej, jest stracona.
- Kobieta ma wszystko przeciw sobie, nasze błędy, swoją nieśmiałość, swoją słabość; broni ją tylko jej inteligencja i uroda. Czyż więc nie powinna doskonalić jednej i drugiej? Ale uroda nie jest powszechna; ginie z powodu tysiąca wypadków, niszczeje z wiekiem; przyzwyczajenie osłabia jej znaczenie. Tylko sama inteligencja jest prawdziwą szansą płci.
- Zobacz też: nieśmiałość
- Kobieta wybaczy wszystko poza tym, że nie wzbudziła pożądania.
- Kobiety nie są stworzone do biegania, uciekają więc, aby być złowionymi.
- Kto lubi swą strzechę, kocha też swą żonę.
- Kto pozwala źle mówić o przedmiocie miłości swojej, albo wcale nie kocha, albo jest podły.
- Liga moich prześladowców ma zasięg światowy.
- Mężczyźni będą zawsze tym, co zrobiły z nich kobiety.
- Miłości nie udowadnia się słowami.
- Miłość zawsze jest patetyczna. Jej patos jest do zniesienia dla każdego. Dla każdego – zakochanego.
- Najlepsze listy miłosne powstają, kiedy z góry nie wie się, co się będzie pisało, i potem też się nie pamięta, co się pisało.
- Najtrudniej przyznać się do tego, co wstydliwe.
- Zobacz też: wstyd
- Największe zło płynie z wnętrza nas samych.
- Zobacz też: zło
- Nie możecie przeszkodzić, by was nie połknęli – postarajcie się przynajmniej, by was nie mogli strawić.
- Nieraz na myśl mi przychodzi to, że gdyby można było utrwalić szczęście miłości w małżeństwie, mielibyśmy raj na ziemi.
- Nigdy moje serce ani moje zmysły nie umiały widzieć kobiet w kimś, kto nie ma cycków.
- Obelgi – to argumenty tych, którzy nie mają argumentów.
- Pękną węzły (małżeńskie), jeżeli je zbyt mocno ścisnąć zechcemy.
- Pieniądze, które mamy, są narzędziem wolności. Pieniądze, za którymi się uganiamy – narzędziem niewoli.
- Zobacz też: pieniądze
- Prawdziwa grzeczność polega na wyrażaniu życzliwości.
- Społeczeństwo obywatelskie jest stanem wzajemnej współzależności wszystkich ludzi, ludzie wszakże są źli, a większość z nich jest zmuszona zrezygnować z własnej woli i pracować na rzecz zaspokojenia potrzeb nielicznych. Ponieważ zaś to ci nieliczni ustalają prawa, większość ludzi nie ma nawet zapewnionej ochrony, dla której rzekomo dołączyli się do społeczeństwa. (...) To właśnie w społeczeństwie człowiek zaczyna pożądać pieniędzy i zaszczytów. (...) W pogoni za zaspokojeniem próżności natrafia na niekończącą się ilość okazji do sporu. (...) Naturalna namiętność współczucia zostaje wygaszona, a jedynym jej substytutem w nowych warunkach staje się moralność określająca ludzkie obowiązki i wspierana autorytetem władzy. Natura przestaje wystarczać. Przerażający stan wojny czyni ten krok koniecznym i gwarantuje zgodę biednych. (...) nierówność nabiera mocy prawnej – publiczna władza podporządkowuje sobie biednych dzięki przemocy.
- Źródło: Ekonomia polityczna (Économie politique), 1755, tłum. P. Nowak.
- Zobacz też: władza, wojna, społeczeństwo
- Tylko miłość potrafi zatrzymać czas.
- Umiarkowanie i praca są prawdziwymi lekarzami człowieka: praca wzmaga apetyt, wstrzemięzliwość zaś zabrania nadużywać go.
- Widzę w tym pana i niewolnika, nie widzę narodu i jej naczelnika.
- Wszystko jest dobre, gdy wychodzi z rąk twórcy {rzeczy}; wszystko wyrodnieje w rękach człowieka.
- Zapominacie, że owoce należą do wszystkich, a ziemia – nie należy do nikogo.
- Zbyt dobrze znam ludzi,
aby nie dostrzec,
że obrażony zawsze przebacza,
ale obrażający nigdy.- Zobacz też: człowiek
- Zgryzoty wzajemnie sobie czynione, zawsze spadają w małżeństwie na tego, kto je wywołał.
Zobacz też: