Manifest surrealizmu: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
zm kat
m drobne redakcyjne, int.
Linia 15: Linia 15:


* Wędrowny śpiewak gdzie go szukać? w pamięci w domu na balu żarliwych.
* Wędrowny śpiewak gdzie go szukać? w pamięci w domu na balu żarliwych.
** Opis: przykłady poematów stworzonych z tytułów gazet
** Opis: przykłady poematów stworzonych z tytułów gazet.


==O ''Manifeście''==
==O ''Manifeście''==
* W owym czasie w grupie surrealistów nastąpił pewien zwrot. Pierwszy Manifest surrealizmu ukazał się przed dziewięciu laty. Dawno skończyły się skandale, wybryki i awantury. Nie było już w ogóle mowy o nieuleczalnej rozpaczy, o stanach furii i regularnych sabotażach... Do przeszłości należały pamiętne seanse „automatycznego pisania, hipnotycznych snów i sprawozdań z marzeń sennych”, które miały – Breton żywił taką nadzieję – zasilić przyszłą poezję.
* W owym czasie w grupie surrealistów nastąpił pewien zwrot. Pierwszy Manifest surrealizmu ukazał się przed dziewięciu laty. Dawno skończyły się skandale, wybryki i awantury. Nie było już w ogóle mowy o nieuleczalnej rozpaczy, o stanach furii i regularnych sabotażach... Do przeszłości należały pamiętne seanse „automatycznego pisania, hipnotycznych snów i sprawozdań z marzeń sennych”, które miały – Breton żywił taką nadzieję – zasilić przyszłą poezję.
** Autor: [[Brassaï]]
** Autor: [[Brassaï]]
** Źródło: Rozmowy z Picassem
** Źródło: ''Rozmowy z Picassem''


* W pierwszym „Manifeście surrealizmu”, gdzie wszystko jeszcze było na trzy ćwierci zabawą, mesjanizm ledwie się zaznaczał. Pisanie manifestów, głoszenie rewolucji surrealistycznej – z początku wyglądało na wesołe małpowanie ruchów społecznych, w czym zresztą surrealiści nie byli pierwsi. Mesjanistyczne ambicje nabrały niewiarygodnej powagi dopiero w „Drugim manifeście surrealizmu”.
* W pierwszym „Manifeście surrealizmu”, gdzie wszystko jeszcze było na trzy ćwierci zabawą, mesjanizm ledwie się zaznaczał. Pisanie manifestów, głoszenie rewolucji surrealistycznej – z początku wyglądało na wesołe małpowanie ruchów społecznych, w czym zresztą surrealiści nie byli pierwsi. Mesjanistyczne ambicje nabrały niewiarygodnej powagi dopiero w „Drugim manifeście surrealizmu”.

Wersja z 10:30, 9 sty 2011

Manifest surrealizmu – publikacja napisana André Bretona w 1924 roku.

  • Na odosobnionym folwarku z każdym dniem pogarsza się to co przyjemne.
  • Postawa realistyczna, dyktowana przez pozytywizm, od świętego Tomasza aż do Anatola France'a, wydaje mi się zaprzeczeniem wszelkiego wzlotu intelektualnego i moralnego. Czuję do niej obrzydzenie, bo łączy w sobie przeciętność, nienawiść i płytką pewność siebie.
  • Surrealizm taki, jak go rozumiem, nie pozostawia wątpliwości co do naszego bezwzględnego nonkonformizmu, nie może być więc mowy o powołaniu go na świadka obrony w procesie wytoczonym realnemu światu. Przeciwnie, surrealizm będzie uzasadniał stan całkowitego roztargnienia, jaki mamy zamiar osiągnąć na tym świecie.
  • Tylko słowo wolność potrafi mnie jeszcze porwać.
  • Uważajcie na tlejący ogień w modłach o dobrą pogodę.
  • Wartość obrazu zależy od piękności otrzymanej iskry.
  • Wędrowny śpiewak gdzie go szukać? w pamięci w domu na balu żarliwych.
    • Opis: przykłady poematów stworzonych z tytułów gazet.

O Manifeście

  • W owym czasie w grupie surrealistów nastąpił pewien zwrot. Pierwszy Manifest surrealizmu ukazał się przed dziewięciu laty. Dawno skończyły się skandale, wybryki i awantury. Nie było już w ogóle mowy o nieuleczalnej rozpaczy, o stanach furii i regularnych sabotażach... Do przeszłości należały pamiętne seanse „automatycznego pisania, hipnotycznych snów i sprawozdań z marzeń sennych”, które miały – Breton żywił taką nadzieję – zasilić przyszłą poezję.
    • Autor: Brassaï
    • Źródło: Rozmowy z Picassem
  • W pierwszym „Manifeście surrealizmu”, gdzie wszystko jeszcze było na trzy ćwierci zabawą, mesjanizm ledwie się zaznaczał. Pisanie manifestów, głoszenie rewolucji surrealistycznej – z początku wyglądało na wesołe małpowanie ruchów społecznych, w czym zresztą surrealiści nie byli pierwsi. Mesjanistyczne ambicje nabrały niewiarygodnej powagi dopiero w „Drugim manifeście surrealizmu”.