Wahadło Foucaulta

Wahadło Foucaulta (powieść).) (wł. Il pendolo di Foucault) – wielowątkowa powieść sensacyjna autorstwa Umberto Eco. Wydana została po raz pierwszy w 1988, a w Polsce w 1993. Przełożył Adam Szymanowski

   * (...) istnieje tajne stowarzyszenie, które ma odgałęzienia na całym świecie i które uknuło spisek polegający na tym, żeby szerzyć pogłoskę, ze istnieje spisek powszechny.

   * Jak się to dzieje, że do tego stopnia szczodre jest to życie, które zapewnia tak wzniosłą nagrodę za przeciętność.

   * Jestem Bogiem.(...) Wszyscy żyją w moim świetle, a ja żyję w nieznośnym iskrzeniu moich mroków.

   * Każdy skomplikowany problem ma proste rozwiązanie i jest ono błędne.

   * Każdy wielki myśliciel jest głupcem dla innego wielkiego myśliciela.

   * Kształtujemy się na odpadkach mądrości.

   * Nie lękaj się ciemności. Nie jest ci groźbą, lecz ochroną.

   * Nie ma tajemnic największych, gdyż natychmiast po ujawnieniu stają się małe.

   * Nie myśl ma duszo o Mądrości, szukaj wsparcia w wiedzy.

   * Nie wnika się w nieskończoność uciekając ku innej nieskończoności.
         o Zobacz też: nieskończoność

   * Po co pisać powieści? Lepiej napisać na nowo Historię, która następnie stanie się rzeczywistością.

   * Prawda jest anagramem anagramu.

   * Rozumie się wszystko, kiedy nie ma już nic do rozumienia.

   * Rzecz nieprawdopodobna jest najbardziej podobna do cudu.

   * Sztuka nas zwodzi i uspokaja, podsuwa świat takim, jaki powinien być według artystów.

   * Świat jest zagadką łagodną, a nasze szaleństwo czyni ją straszną, gdyż chce objaśnić według swojej prawdy.

   * Ulec, stawiając czoło kosmicznemu spiskowi, to żaden wstyd.

   * Żyć tak jakby istniał Plan – oto kamień filozofów.

Zobacz też

• Umbert Eco
• Imię Róży