Jan Lechoń

Grób Jana Lechonia

Jan Lechoń (właśc. Leszek Serafinowicz; 1899–1956) – polski poeta, krytyk literacki i teatralny, współtwórca grupy poetyckiej Skamander.

• A wiosną – niechaj wiosnę, nie Polskę zobaczę.
  • Źródło: Karmazynowy poemat. Herostrates, 1920

• Biedni ci, co nie mogą uwierzyć w rusałki,
  Ani w duchy, we wróżby, ani w Pana Boga!
  • Źródło: Romantyczność (1952) w Marmur i róża 1954

• Cóż ja jestem? Liść tylko, liść, co z drzewa leci.
  Com czynił – wszystko było pisane na wodzie.
  Liść jestem, co spadł z drzewa w dalekim ogrodzie,
  Wiatr niesie go aleją, w której księżyc świeci.
  • Źródło: Nokturn (1943) w Aria z kurantem 1945

• Czytelniku wybredny, który śnisz o Troi
  I chciałbyś widzieć wszystko na miarę Homera!
  Ślepy człowiek w Warszawie na ulicy stoi
  I śpiewa Warszawiankę, i grosz w czapkę zbiera.
  • Zobacz też: Warszawa

• Im głębiej idziem w życie, coraz większa troska,
  Coraz większa nas nęka obawa tej chwili,
  Gdy wreszcie się ostatnia zasłona rozchyli:
  Biedna ludzka komedia – okaże się boska.
  • Źródło: Na „Boskiej Komedii” dedykacja

• Nie ma nieba i ziemi, otchłani, ni piekła.
  Jest tylko Beatrycze. I właśnie jej nie ma.
  • Źródło: Spotkanie, Srebrne i czarne (1924)
  • Zobacz też: miłość, Dante Alighieri

• Postaw się pan i trzymaj mason!
  • Źródło: Antologia poezji głupich i mądrych Polaków, wybór Ludwik Stomma, Gdańsk 2000.

• Pytasz, co w moim życiu z wszystkich rzeczą główną,
  Powiem ci: śmierć i miłość – obydwie zarówno.
  • Zobacz też: śmierć, miłość

• Śmierć chroni od miłości, a miłość od śmierci.

• Wszyscy prawdziwie wielcy ludzie lubią dawać się tyranizować słabej istocie.

• Wychodzę z różą w ręku, z księżycem pod pachą,
  A resztę pozostawiam dla nowych poetów.

• Z pomnika, wzniesionego za najeźdzcy zgodą,
  Mickiewicz zamyślony patrzał na Warszawę.
  
  Ujrzał łunę nad miastem i więzienne kraty,
  Okrucieństwa nie znane ludzkiej wyobraźni
  I slyszał, kiedy cichły moskiewskie armaty,
  Ażeby swym milczeniem dopomóc tej kaźni.
  • Źródło: Wiersz dla Warszawy (1951)

• Za oknami świt czerwony,
  Jeszcze sennych szelest drzew,
  Słońce wraca z drugiej strony,
  Ptak zbudzony zaczął śpiew.
  • Źródło: Preludium
  • Zobacz też: drzewo, ptak, słońce, świt

O Janie Lechoniu

• Ten człowiek nie zaznaczył się w polskim rozwoju ani jednym ważnym wierszem, ani jedną myślą, a jednak stworzył coś... stworzył siebie... stworzył Jana Lechonia.
  • Autor: Witold Gombrowicz, Dzienniki