Henryk Sienkiewicz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Linia 232: Linia 232:
==O Henryku Sienkiewiczu==
==O Henryku Sienkiewiczu==
* Czytam Sienkiewicza. Dręcząca lektura. Mówimy: to dosyć kiepskie, i czytamy dalej. Powiadamy: ależ to taniocha – i nie możemy się oderwać. Wykrzykujemy: nieznośna opera! i czytamy w dalszym ciągu, urzeczeni. Potężny geniusz! – i nigdy chyba nie było tak pierwszorzędnego pisarza drugorzędnego. To Homer drugiej kategorii, to Dumas Ojciec pierwszej klasy.
* Czytam Sienkiewicza. Dręcząca lektura. Mówimy: to dosyć kiepskie, i czytamy dalej. Powiadamy: ależ to taniocha – i nie możemy się oderwać. Wykrzykujemy: nieznośna opera! i czytamy w dalszym ciągu, urzeczeni. Potężny geniusz! – i nigdy chyba nie było tak pierwszorzędnego pisarza drugorzędnego. To Homer drugiej kategorii, to Dumas Ojciec pierwszej klasy.
** Autor: [[Witold Gombrowicz]], ''Dzienniki''

* Gdyby historia literatury przyjęła jako kryterium wpływ sztuki na ludzi, Sienkiewicz (ten demon, ta katastrofa naszego rozumu, ten szkodnik) powinien by zajmować w niej pięć razy więcej miejsca niż Mickiewicz.
** Autor: [[Witold Gombrowicz]], ''Dzienniki''
** Autor: [[Witold Gombrowicz]], ''Dzienniki''



Wersja z 20:01, 17 gru 2010

Henryk Sienkiewicz (1846–1916) – polski powieściopisarz, laureat nagrody Nobla za całokształt twórczości.

A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

Henryk Sienkiewicz

B

  • Biada narodom, które kochają więcej wolność niż ojczyznę!
    • Źródło: Wiry, 1910
  • Bogowie i ludzie szukają miłości.
  • Boże, Ty to widzisz i nie grzmisz?

C

  • Człowiek zawsze może wstąpić na lepszą drogę – póki żyje.

D

  • Dla pokrzepienia serc.
  • Dobroć serca jest tym, czym ciepło słońca: ona daje życie.

G

  • Gdy na zamężną kobietę pada podejrzenie, że należy do kogoś innego, cały świat urządza na nią jedną wielką obławę, często pełną bezmyślnego okrucieństwa.
  • Gdy się ktoś zaczyta, zawsze albo się czegoś nauczy, albo zapomni o tym, co mu dolega, albo zaśnie – w każdym razie wygra.
  • Gdy w małżeństwie kobieta woli latać, a mężczyzna pełzać lub odwrotnie – to nie ma widoków na porozumienie.
  • Gdyby cnota opalała płeć jak słońce, kobiety zasłaniałyby się i od cnoty parasolkami.
  • Gdybym miał określić, czym miłość być powinna, gdybym od niej czegoś chciał, to bym chciał... żeby się składała w równej części: z żądzy i z czci!
  • Gdzie ojca nie ma, tam, Pismo mówi: wuja słuchał będziesz.
  • Głowa mędrca śpiąca na piersiach kobiety to największy triumf miłości.
  • Gwiazdka nadziei niknie ostatnia.

H

  • Herod to był wielki król.
    • Opis: do krzyczących za oknem dzieci, które przeszkadzały mu w pracy.
  • Higiena i miłość nigdy nie będą w zgodzie, albowiem pierwsza poleca owoce dojrzałe, a druga ich nie znosi.

J

  • Ja jestem Kowalski, a to jest pani Kowalska, innej nie chcę.
  • Ja nie chcę płakać... tylko mi się tak... oczy pocą.
  • Jesteśmy narodem zdemoralizowanym do gruntu i upadłym. Cudzoziemcowi, który by tak twierdził, wybiłbym zęby, ale między nami mówiąc: tak jest [...]
    • Źródło: Tadeusz Bujnicki: Sienkiewicz, ale który?, Polityka, 45/2006, str. 74
  • Jeśli czasem Polka się Panu Bogu uda, to już mówiąc po prostu, klękajcie narody!

K

  • Każda radość krucha na tym świecie.
  • Każda walka nuży, a co dopiero walka o osobę kochaną.
  • Kłamstwo jest chyba bardziej nagie niż prawda, albowiem stale od niej szat pożycza.
  • Kobieta piękna warta jest zawsze tyle złota ile waży, ale kobieta, która przy tym kocha, nie ma wprost ceny.
  • Kobieta w bieliźnie to pornografia. Naga kobieta to piękno.
  • Kobieta, która umie słuchać, posiada jeden więcej sposób podobania się, bo pochlebia przez to miłości własnej mężczyzny.
  • Kochać a kochać to różnica.
  • Kochać jest nie dość, trzeba umieć kochać i trzeba umieć nauczyć miłości.
  • Kochać można swoją drogą, a widzieć złe strony swoją drogą.
  • Kochać – to już dobrze, ale jeszcze coś lepszego – to być kochanym.
  • Kochanie, jak śmierć, nikogo nie ominie.
  • Kochanie to niedola ciężka, co przez nie człek wolny niewolnikiem się staje.
  • Kończ... waść!... wstydu... oszczędź!
    • Źródło: Potop.
  • Kto kocha – ten wierzy.
  • Kto nie umie świecić z wytrwałością słońca, może przynajmniej zabłysnąć jak meteor.
  • Kto się kocha, temu się zdaje, że każdy sięga po przedmiot jego miłości.
  • Kupą tu, waszmościowie, kupą!

L

  • (...) lecz najokazalej przedstawiał się regiment kaszubski, w błękitnych koletach z żołtymi ładownicami, złożony z tęgich na schwał chłopów, rosłych i tak dobranych, że jeden wydawał się być drugiemu bratem.
    • Źródło: Na polu chwały
  • Ludzie w różny sposób zdążają do celu, jaki każdy ma przed sobą, to jest do sławy i bogactwa, jeden oględnie, inny gwałtownie, jeden przemocą, inny podstępem, jeden cierpliwie, inny niecierpliwie – a każdy tymi różnymi sposobami może tam dojść. Widzi się także, że z dwóch ludzi, postępujących umiarkowanie, jeden osiąga cel, a drugi nie, a również, że poszczęściło się jednakowo dwóm innym, używającym różnych sposobów, gdyż jeden jest oględny, a drugi gwałtowny. Zależy to nie od czego innego, jak tylko od ducha czasów, którym odpowiada lub nie odpowiada ich postępowanie. Stąd pochodzi to, co powiedziałem, że dwu ludzi, różnie postępując, osiąga ten sam wynik, a z dwóch postępujących jednakowo, jeden osiąga, a drugi nie osiąga celu.

Ł

  • Łatwiej na świecie o filozofię, niż o dobrą radę.

M

  • Małżeństwo jest powszednią prozą życia.
  • Mając duszę szlachetną i dobrą, powinieneś być szczęśliwy.
  • Mąż i żona przystają częstokroć do siebie jak dwie spaczone deski, ale jednak jakoś to idzie.
  • Mężczyzna nie znosi u innych przede wszystkim wad własnych.
  • Miłość jako nasionko leśne z wiatrem szybko leci, ale gdy drzewem w sercu wyrośnie, to chyba tylko razem z sercem wyrwać można.
  • Miłość jest mgłą, która wytwarza się w głowie. Jeśli owa mgła opada na dół – na serce – następuje pogoda życia; jeśli pozostaje w głowie – pada deszcz łez.
  • Miłość nie jest całkowicie ślepa, ale cierpi na daltonizm.
  • Miłość potrzebuje gniazda jak ptak.
  • Miłość się oddaje, nie odbiera.
  • Miłość uszlachetnia wprawdzie wszystko, ale tylko wówczas, gdy jest wielką, gdy jest jedna na całe życie.
  • Miłość zmienia jednych więcej, drugich mniej.
  • Miłość źle sobie ludzie wyobrażają z zawiązanymi oczyma. Przeciwnie: nic, żaden najdrobniejszy szczegół nie uchodzi jej wzroku; ona wszystko w istocie ukochanej widzi, wszystko zauważy – tylko wszystko stapia swym płomieniem w jedno wielkie i proste: kocham!
  • Miłość, która chce być tylko duchem, zostaje tylko cieniem; ale ogołocona zupełnie z ducha, staje się tylko upodleniem.
  • Miłość... gotowa zawsze wierzyć i przebaczać bez końca.
  • Można kobietę kochać nie taką jaka jest, ale taką jak by być mogła.
  • Można kochać a nie lubić...; w takim właśnie razie miłość gorzknieje do tego stopnia, że może stać się wiekuistym nieszczęściem.
  • Mów mi: „wuju”!

N

  • Nagość artystyczna jest plamą barwną, nagość pornograficzna jest plamą etyczną.
  • Najenergiczniejszy człowiek potrzebuje, by go ktoś kochał. Inaczej czuje w sobie śmierć i jego energia zwraca się przeciw życiu.
  • Nie blednieje, nie zgrzyta zębami, nie gryzie pięści z bólu i nie szarpie sobie duszy ten, kto wcale nie kocha...
  • Nie dość kochać dobrych, ale kochać i złych, gdyż tylko miłością można z nich złość wyplenić.
  • Nie może być nic bardziej gnębiącego dla człowieka, który prawdziwie kocha, niż to poczucie, że przynosi zło i szkodzi istocie kochanej.
  • Nie rzeczywistość sama, ale serce, z jakim ku niej przystępujemy, daje rzeczom kształty i kolory.
  • Nie wylewaj, waćpan, wina!
  • Nie wystarczy kochać, trzeba także umieć kochać i umieć nauczyć miłości.
  • Nie wystarczy na codzienne życie jedna wielka idealna miłość.
  • Niepodobna przyjąć, aby zanikła nasza wolna wola, więc sądzę, że może być prawdą, iż los w połowie jest panem naszych czynności, lecz jeszcze pozostawia nam kierowanie drugą ich połową lub nie o wiele mniejszą ich częścią. Widzę w nim podobieństwo do rwącej rzeki, która gdy wyleje, zatapia równiny, przewraca drzewa i domy, zabiera grunt w jednym miejscu, układa w innym, każdy przed nią ucieka, każdy ustępuje przed jej wściekłością, nie mogąc jej się oprzeć. Lecz chociaż taką jest rzeka, nie znaczy, że ludzie, gdy spokój powróci nie mogli zabezpieczyć się groblami i tamami w taki sposób, żeby ona, przybierając później, albo popłynęła kanałem, albo żeby jej impet nie był tak nieokiełznany ani tak szkodliwy.
  • Nieszczęście ma to do siebie, iż stoi, a człowiek, czy chce, czy nie chce, musi iść w przyszłość, więc odchodzi od niego coraz dalej.

O

  • Ociec, prać? – Prać!
    • Źródło: Potop
  • Oddzielić pożądanie od kochania jest takim samym niepodobieństwem jak oddzielić myślenie od bytu.

P

  • Polak – sierota świata.
  • Prawdziwy mędrzec zawsze jest ze swego losu zadowolony.
  • Prędka radość – najlepsza.
  • Przyjaźń jest jak nieśmiertelnik: to blady kwiatek, ale niewiędnący nigdy.
  • Przyjaźń z kobietą zawsze kończy się miłością.
  • Radość może się rzucić na piersi, jak dziki zwierz, i przygnieść je aż do utraty tchu.

R

  • Ruja i poróbstwo.
    • Opis: w odpowiedzi na ankietę Kuriera Teatralnego w 1903 roku dotyczącej oceny repertuaru modernistycznego

S

  • Słowa nie powinny być większe od czynów.
  • Szczęście jest zawsze tam, gdzie je człowiek widzi.

Ś

  • Świat dźwiga na barkach nie Atlas, ale kobieta i czasem igra nim jak piłką.

T

  • Tylko małe świeczki gasną od westchnień.
  • Tylko takie usta, które już piły ze źródła zwątpień, można przekonać, że zabroniony pocałunek nie jest grzechem.
  • Tylko wielcy artyści mogą się czuć wobec sztuki małymi.

U

  • U nas malarz zazdrości szewcowi.

W

  • W wielkim i szczerym kochaniu powinna się mieścić także przyjaźń.
  • Walory pokonanego wroga powiększają rozmiary własnego sukcesu.
  • Wesołość – znak zdrowia.
  • Widzę w nim [w losie] podobieństwo do rwącej rzeki, która gdy wyleje, zatapia równiny, przewraca drzewa i domy, zabiera grunt w jednym miejscu, układa w innym, każdy przed nią ucieka, każdy ustępuje przed jej wściekłością, nie mogąc jej się oprzeć. Lecz chociaż taką jest rzeka, nie znaczy, że ludzie, gdy spokój powróci nie mogli zabezpieczyć się groblami i tamami w taki sposób, żeby ona, przybierając później, albo popłynęła kanałem, albo żeby jej impet nie był tak nieokiełznany ani tak szkodliwy.
  • Widzi się, że z dwóch ludzi, postępujących umiarkowanie, jeden osiąga cel, a drugi nie, a również, że poszczęściło się jednakowo dwóm innym, używającym różnych sposobów, gdyż jeden jest oględny, a drugi gwałtowny. Zależy to nie od czego innego, jak tylko od ducha czasów, którym odpowiada lub nie odpowiada ich postępowanie. Stąd pochodzi to, co powiedziałem, że dwu ludzi, różnie postępując, osiąga ten sam wynik, a z dwóch postępujących jednakowo, jeden osiąga, a drugi nie osiąga celu.
  • Wielu miało i ma to przekonanie, że sprawy świata tak są kierowane przez los i Boga, iż ludzie swym rozumem nie mogą ich poprawić i są wobec nich bezradni; przeto mogliby sądzić, że nie warto zbytnio trudzić się tymi sprawami, lecz spuścić się na los. Takie przekonanie jest bardziej w naszych czasach rozpowszechnione z przyczyny wielkich zmian, które widziało się i widzi codziennie wbrew wszelkim ludzkim przypuszczeniom.
  • Wola ludzka kończy się tam, gdzie zaczyna się miłość.
  • Wolność jest to prawo do robienia tego, co się chce i przeszkadzania innym w robieniu tego, czego chcą.
  • Wyrachowanie na tym polega, aby nie żałować wydatku na to, co warte wydatku.

Z

  • Zakochane serce mężczyzny umie podsycać swoje uczucie nawet tym, co wypada na niekorzyść kobiety kochanej.
  • Zaszczytniej jest dla kobiety mieć u swych stóp lwa niż mopsa.
  • Zdechnę ja i pchły moje!
  • Zmarli opuszczają nas, ale i my ich opuszczamy.

Ż

  • Życie bez miłości nie jest warte nawet torby sieczki.

O Henryku Sienkiewiczu

  • Czytam Sienkiewicza. Dręcząca lektura. Mówimy: to dosyć kiepskie, i czytamy dalej. Powiadamy: ależ to taniocha – i nie możemy się oderwać. Wykrzykujemy: nieznośna opera! i czytamy w dalszym ciągu, urzeczeni. Potężny geniusz! – i nigdy chyba nie było tak pierwszorzędnego pisarza drugorzędnego. To Homer drugiej kategorii, to Dumas Ojciec pierwszej klasy.
  • Gdyby historia literatury przyjęła jako kryterium wpływ sztuki na ludzi, Sienkiewicz (ten demon, ta katastrofa naszego rozumu, ten szkodnik) powinien by zajmować w niej pięć razy więcej miejsca niż Mickiewicz.

Zobacz też:

Wikisource