Krzysztof Kieślowski: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m dr |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Popiersie Krzysztof Kieślowski ssj 20071009.jpg|mały|Popiersie Krzysztofa Kieślowskiego w Alei Sław na Skwerze Harcerskim w Kielcach]] |
[[Plik:Popiersie Krzysztof Kieślowski ssj 20071009.jpg|mały|<center>Popiersie Krzysztofa Kieślowskiego w Alei Sław na Skwerze Harcerskim w Kielcach]] |
||
'''[[w:Krzysztof Kieślowski|Krzysztof Kieślowski]]''' (1941–1996) – polski reżyser filmowy. |
'''[[w:Krzysztof Kieślowski|Krzysztof Kieślowski]]''' (1941–1996) – polski reżyser filmowy. |
||
* (...) bo ja wiem, czy jest znowu taka głęboka zawartość intelektualna? Ja myślę, że ja opowiadam historyjki, a państwo czasem w nich znajdujecie więcej, nawet często więcej niż ja chcę. |
* (...) bo ja wiem, czy jest znowu taka głęboka zawartość intelektualna? Ja myślę, że ja opowiadam historyjki, a państwo czasem w nich znajdujecie więcej, nawet często więcej niż ja chcę. |
Wersja z 23:57, 12 wrz 2010
Krzysztof Kieślowski (1941–1996) – polski reżyser filmowy.
- (...) bo ja wiem, czy jest znowu taka głęboka zawartość intelektualna? Ja myślę, że ja opowiadam historyjki, a państwo czasem w nich znajdujecie więcej, nawet często więcej niż ja chcę.
- Krytycy dzielą się na trzy grupy. Pierwsza – krytycy, którzy piszą to, co myślą. Druga – którzy piszą to, co im każą. Trzecia – którzy myślą to, co im każą.
- Najważniejsze dla aktora to zaistnieć w wyobraźni reżysera.
- Źródło: Stopklatka
- To jest tak, przyjacielu, jakbyś od rana przyjmował różne pyszne pokarmy i płyny. Kawka – to przygotowany obiekt, bułeczki z szyneczką – piękna scenografia, pyszna zupka – udana inscenizacja, mięsko – niezrównana gra aktorów, desery – zręczna praca szwenkiera, i tak cały dzień, i wszystko pięknie, tylko że ktoś potem w końcu tę kupkę musi zrobić.
- Opis: o reżyserii.
- Opis: o swoich filmach
O Krzysztofie Kieślowskim
- Praca z nim to kawał mojego życia. Jeżeli ktoś mówi mi, że czerpię cały czas z Kieślowskiego, nie ma racji i jednocześnie ją ma. To było też moje życie. A że akurat z nim, to muszę, przyznać, że spotkało mnie duże szczęście. Nie tylko zresztą z nim. Z całą grupą. Wtedy żyło się razem i razem robiło się filmy. Nawet jeżeli dwóch reżyserów stanowiło dla siebie potencjalną konkurencję, to nawzajem radzili sobie, podpowiadali, co zrobić, żeby oba filmy były lepsze.
- Autor: Krzysztof Wierzbicki, Wywiad, 2004