Wespazjan Kochowski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Alessia (dyskusja | edycje)
m +1, łamanie wierszy
m lepsze przypisy z linkami i wydaniem
Linia 4: Linia 4:


* Ciało domownik zły, wala się w błocie nieprawości, jako wieprz tyjąc młótem rozkoszy.
* Ciało domownik zły, wala się w błocie nieprawości, jako wieprz tyjąc młótem rozkoszy.
** Źródło: Wespazjan Kochowski, ''[[s:Psalmodia polska/Psalm II|Psalm II.]]'' w ''[[s:Psalmodia polska|Psalmodya polska]]'', Kraków 1859
** Źródło: ''Psalmodye wdzięczności'' (Psalm II)


* Co to jest świat? Nic inszego jeno błaznów klatka!
* Co to jest świat? Nic inszego jeno błaznów klatka!


* Cóż jest człowiek? Kawalec błota, syn gniewu, naczynie zelżywości, urodzony w plugastwie, żyjący w nędzy, mający umrzeć w ucisku.
* Cóż jest człowiek? Kawalec błota, syn gniewu, naczynie zelżywości, urodzony w plugastwie, żyjący w nędzy, mający umrzeć w ucisku.
** Źródło: Wespazjan Kochowski, ''[[s:Psalmodia polska/Psalm III|Psalm III.]]'' w ''[[s:Psalmodia polska|Psalmodya polska]]'', Kraków 1859
** Źródło: ''Psalmodye wdzięczności'' (Psalm III)


* Często niewinne żony małżonkowie winią,<br />Iże im rogi na łbie jak satyrom czynią.<br />Lecz każdy niech swej spyta; wiem, tak mu odpowie:<br />„Niech będzie róg, gdzie trzeba, nie będzie na głowie”.
* Często niewinne żony małżonkowie winią,<br />Iże im rogi na łbie jak satyrom czynią.<br />Lecz każdy niech swej spyta; wiem, tak mu odpowie:<br />„Niech będzie róg, gdzie trzeba, nie będzie na głowie”.
Linia 20: Linia 20:


* Kunszt to natury w małych rzeczach pokazać misterstwo, a wewnętrzną cnotą nagradzać, komu z wierzchu barwy albo wzrostu ujęła.
* Kunszt to natury w małych rzeczach pokazać misterstwo, a wewnętrzną cnotą nagradzać, komu z wierzchu barwy albo wzrostu ujęła.
** Źródło: Wespazjan Kochowski, ''[[s:Psalmodia polska/Psalm XIII|Psalm XIII.]]'' w ''[[s:Psalmodia polska|Psalmodya polska]]'', Kraków 1859
** Źródło: ''Psalmodye wdzięczności'' (Psalm XIII)


* Lada komu powierzać zdrowia błąd niemały,<br />Bo cyrulik niedoszły jest kat doskonały.
* Lada komu powierzać zdrowia błąd niemały,<br />Bo cyrulik niedoszły jest kat doskonały.
Linia 35: Linia 35:


* Teraz dopiero postrzegam, że życie ludzkie nie jest żywotem, ale pojazdem do śmierci, i męczeństwem jednem, którego z nas ze samych przyczyna.
* Teraz dopiero postrzegam, że życie ludzkie nie jest żywotem, ale pojazdem do śmierci, i męczeństwem jednem, którego z nas ze samych przyczyna.
** Źródło: Wespazjan Kochowski, ''[[s:Psalmodia polska/Psalm XVII|Psalm XVII.]]'' w ''[[s:Psalmodia polska|Psalmodya polska]]'', Kraków 1859
** Źródło: ''Psalmodye wdzięczności'' (Psalm XVII)


* Zda się żyjąc, że przyrasta wieku, a codzień go znacznie ubywa; bo im dalej w lata idziemy, tem się coraz bliżej śmierci przymykamy.
* Zda się żyjąc, że przyrasta wieku, a codzień go znacznie ubywa; bo im dalej w lata idziemy, tem się coraz bliżej śmierci przymykamy.
** Źródło: Wespazjan Kochowski, ''[[s:Psalmodia polska/Psalm XVII|Psalm XVII.]]'' w ''[[s:Psalmodia polska|Psalmodya polska]]'', Kraków 1859
** Źródło: ''Psalmodye wdzięczności'' (Psalm XVII)


==O Wespazjanie Kochowskim==
==O Wespazjanie Kochowskim==

Wersja z 20:09, 6 wrz 2010

Wespazjan Kochowski

Wespazjan Kochowski (1633–1700) – jeden z najwybitniejszych historyków i poetów polskiego baroku, najbardziej typowy przedstawiciel filozofii i literatury sarmackiej.

  • Bóg człeka z gliny stworzył – piszą historyje – jakoż on nie rozmoknie, gdy ustawnie pije?
  • Ciało domownik zły, wala się w błocie nieprawości, jako wieprz tyjąc młótem rozkoszy.
  • Co to jest świat? Nic inszego jeno błaznów klatka!
  • Cóż jest człowiek? Kawalec błota, syn gniewu, naczynie zelżywości, urodzony w plugastwie, żyjący w nędzy, mający umrzeć w ucisku.
  • Często niewinne żony małżonkowie winią,
    Iże im rogi na łbie jak satyrom czynią.
    Lecz każdy niech swej spyta; wiem, tak mu odpowie:
    „Niech będzie róg, gdzie trzeba, nie będzie na głowie”.
    • Źródło: O kornutach za żonami
  • Fortunę wiedz być płochą,
    dziś matką jutro może być macochą.
  • I choroba, i doktor z jednej są nacyjej.
    Doktor Francuz i franca rodem ze Francyjej.
    Toć nie dziw, że się Nohel zna na tej chorobie,
    Gdyż się społem rodzili i ziomkami sobie.
    • Źródło: O Francuzie cyruliku
  • Kunszt to natury w małych rzeczach pokazać misterstwo, a wewnętrzną cnotą nagradzać, komu z wierzchu barwy albo wzrostu ujęła.
  • Lada komu powierzać zdrowia błąd niemały,
    Bo cyrulik niedoszły jest kat doskonały.
  • Lękliwego śmierć bardziej goni.
  • Prawa są polskie jako pajęczyna: pan się przebije, uwięźnie chudzina.
  • W kościele bądź nabożny, a pouczny w szkole, w polu bitwy, w grze wesół, żartowny przy stole.
  • Wolność nie miłość, nago nie zwycięża.
  • Ten żyje – kto pije.
  • Teraz dopiero postrzegam, że życie ludzkie nie jest żywotem, ale pojazdem do śmierci, i męczeństwem jednem, którego z nas ze samych przyczyna.
  • Zda się żyjąc, że przyrasta wieku, a codzień go znacznie ubywa; bo im dalej w lata idziemy, tem się coraz bliżej śmierci przymykamy.

O Wespazjanie Kochowskim

  • Po przeczytaniu skierowanych do Matki Boskiej wierszy Kochowskiego odnosi się wrażenie, jakby Polacy uczynili łaskę Maryi, ogłaszając ją swoją królową.
Wikisource