Wespazjan Kochowski: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m +1, łamanie wierszy |
m lepsze przypisy z linkami i wydaniem |
||
Linia 4: | Linia 4: | ||
* Ciało domownik zły, wala się w błocie nieprawości, jako wieprz tyjąc młótem rozkoszy. |
* Ciało domownik zły, wala się w błocie nieprawości, jako wieprz tyjąc młótem rozkoszy. |
||
** Źródło: Wespazjan Kochowski, ''[[s:Psalmodia polska/Psalm II|Psalm II.]]'' w ''[[s:Psalmodia polska|Psalmodya polska]]'', Kraków 1859 |
|||
** Źródło: ''Psalmodye wdzięczności'' (Psalm II) |
|||
* Co to jest świat? Nic inszego jeno błaznów klatka! |
* Co to jest świat? Nic inszego jeno błaznów klatka! |
||
* Cóż jest człowiek? Kawalec błota, syn gniewu, naczynie zelżywości, urodzony w plugastwie, żyjący w nędzy, mający umrzeć w ucisku. |
* Cóż jest człowiek? Kawalec błota, syn gniewu, naczynie zelżywości, urodzony w plugastwie, żyjący w nędzy, mający umrzeć w ucisku. |
||
** Źródło: Wespazjan Kochowski, ''[[s:Psalmodia polska/Psalm III|Psalm III.]]'' w ''[[s:Psalmodia polska|Psalmodya polska]]'', Kraków 1859 |
|||
** Źródło: ''Psalmodye wdzięczności'' (Psalm III) |
|||
* Często niewinne żony małżonkowie winią,<br />Iże im rogi na łbie jak satyrom czynią.<br />Lecz każdy niech swej spyta; wiem, tak mu odpowie:<br />„Niech będzie róg, gdzie trzeba, nie będzie na głowie”. |
* Często niewinne żony małżonkowie winią,<br />Iże im rogi na łbie jak satyrom czynią.<br />Lecz każdy niech swej spyta; wiem, tak mu odpowie:<br />„Niech będzie róg, gdzie trzeba, nie będzie na głowie”. |
||
Linia 20: | Linia 20: | ||
* Kunszt to natury w małych rzeczach pokazać misterstwo, a wewnętrzną cnotą nagradzać, komu z wierzchu barwy albo wzrostu ujęła. |
* Kunszt to natury w małych rzeczach pokazać misterstwo, a wewnętrzną cnotą nagradzać, komu z wierzchu barwy albo wzrostu ujęła. |
||
** Źródło: Wespazjan Kochowski, ''[[s:Psalmodia polska/Psalm XIII|Psalm XIII.]]'' w ''[[s:Psalmodia polska|Psalmodya polska]]'', Kraków 1859 |
|||
** Źródło: ''Psalmodye wdzięczności'' (Psalm XIII) |
|||
* Lada komu powierzać zdrowia błąd niemały,<br />Bo cyrulik niedoszły jest kat doskonały. |
* Lada komu powierzać zdrowia błąd niemały,<br />Bo cyrulik niedoszły jest kat doskonały. |
||
Linia 35: | Linia 35: | ||
* Teraz dopiero postrzegam, że życie ludzkie nie jest żywotem, ale pojazdem do śmierci, i męczeństwem jednem, którego z nas ze samych przyczyna. |
* Teraz dopiero postrzegam, że życie ludzkie nie jest żywotem, ale pojazdem do śmierci, i męczeństwem jednem, którego z nas ze samych przyczyna. |
||
** Źródło: Wespazjan Kochowski, ''[[s:Psalmodia polska/Psalm XVII|Psalm XVII.]]'' w ''[[s:Psalmodia polska|Psalmodya polska]]'', Kraków 1859 |
|||
** Źródło: ''Psalmodye wdzięczności'' (Psalm XVII) |
|||
* Zda się żyjąc, że przyrasta wieku, a codzień go znacznie ubywa; bo im dalej w lata idziemy, tem się coraz bliżej śmierci przymykamy. |
* Zda się żyjąc, że przyrasta wieku, a codzień go znacznie ubywa; bo im dalej w lata idziemy, tem się coraz bliżej śmierci przymykamy. |
||
** Źródło: Wespazjan Kochowski, ''[[s:Psalmodia polska/Psalm XVII|Psalm XVII.]]'' w ''[[s:Psalmodia polska|Psalmodya polska]]'', Kraków 1859 |
|||
** Źródło: ''Psalmodye wdzięczności'' (Psalm XVII) |
|||
==O Wespazjanie Kochowskim== |
==O Wespazjanie Kochowskim== |
Wersja z 20:09, 6 wrz 2010
Wespazjan Kochowski (1633–1700) – jeden z najwybitniejszych historyków i poetów polskiego baroku, najbardziej typowy przedstawiciel filozofii i literatury sarmackiej.
- Bóg człeka z gliny stworzył – piszą historyje – jakoż on nie rozmoknie, gdy ustawnie pije?
- Ciało domownik zły, wala się w błocie nieprawości, jako wieprz tyjąc młótem rozkoszy.
- Źródło: Wespazjan Kochowski, Psalm II. w Psalmodya polska, Kraków 1859
- Co to jest świat? Nic inszego jeno błaznów klatka!
- Cóż jest człowiek? Kawalec błota, syn gniewu, naczynie zelżywości, urodzony w plugastwie, żyjący w nędzy, mający umrzeć w ucisku.
- Źródło: Wespazjan Kochowski, Psalm III. w Psalmodya polska, Kraków 1859
- Często niewinne żony małżonkowie winią,
Iże im rogi na łbie jak satyrom czynią.
Lecz każdy niech swej spyta; wiem, tak mu odpowie:
„Niech będzie róg, gdzie trzeba, nie będzie na głowie”.- Źródło: O kornutach za żonami
- Fortunę wiedz być płochą,
dziś matką jutro może być macochą.
- I choroba, i doktor z jednej są nacyjej.
Doktor Francuz i franca rodem ze Francyjej.
Toć nie dziw, że się Nohel zna na tej chorobie,
Gdyż się społem rodzili i ziomkami sobie.- Źródło: O Francuzie cyruliku
- Kunszt to natury w małych rzeczach pokazać misterstwo, a wewnętrzną cnotą nagradzać, komu z wierzchu barwy albo wzrostu ujęła.
- Źródło: Wespazjan Kochowski, Psalm XIII. w Psalmodya polska, Kraków 1859
- Lada komu powierzać zdrowia błąd niemały,
Bo cyrulik niedoszły jest kat doskonały.
- Lękliwego śmierć bardziej goni.
- Prawa są polskie jako pajęczyna: pan się przebije, uwięźnie chudzina.
- W kościele bądź nabożny, a pouczny w szkole, w polu bitwy, w grze wesół, żartowny przy stole.
- Wolność nie miłość, nago nie zwycięża.
- Ten żyje – kto pije.
- Teraz dopiero postrzegam, że życie ludzkie nie jest żywotem, ale pojazdem do śmierci, i męczeństwem jednem, którego z nas ze samych przyczyna.
- Źródło: Wespazjan Kochowski, Psalm XVII. w Psalmodya polska, Kraków 1859
- Zda się żyjąc, że przyrasta wieku, a codzień go znacznie ubywa; bo im dalej w lata idziemy, tem się coraz bliżej śmierci przymykamy.
- Źródło: Wespazjan Kochowski, Psalm XVII. w Psalmodya polska, Kraków 1859
O Wespazjanie Kochowskim
- Po przeczytaniu skierowanych do Matki Boskiej wierszy Kochowskiego odnosi się wrażenie, jakby Polacy uczynili łaskę Maryi, ogłaszając ją swoją królową.
- Autor: Stefan Nieznanowski
- Źródło: Janusz Tazbir, Szlachta i teologowie, Warszawa 1987.
- Zobacz też: Polacy, sarmatyzm