Ruhollah Chomeini: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
nowe hasło
(Brak różnic)

Wersja z 21:05, 30 sie 2010

Plik:Imam Khomeini - has exiled.jpg
Ruhollah Chomeini

Ruhollah al-Musawi al-Chomeini (1902-1989) – najwyższy przywódca Iranu w latach 1979–1989, szyicki imam, ajatollah, polityk i teolog muzułmański.

  • Dumni i pobożni Persowie nie pozwolą, żeby dłużej rządziła nimi amerykańska marionetka.
    • Opis: o szachu Rezie Pahlawim, 1978 r.
  • Iran krwawi, by rewolucja była mocna.
    • Opis: w 1978 r.
    • Źródło: Michel Foucault, „Nie ma sensu się buntować?”, Le Monde, 17 maja 1979, tłum. Julian Kutyła.
  • Żeby przepędzić szacha jesteśmy gotowi umierać tysiącami. Aż żołnierze uświadomią sobie, że mordują własnych braci.
    • Opis: w 1978 r.
    • Źródło: Michel Foucault, „Nie ma sensu się buntować?”, Le Monde, 17 maja 1979, tłum. Julian Kutyła.

Cytaty o Chomeinim

  • Fundamentalizm Chomeiniego mówił o państwie panislamskim, które trzeba zbudować przeciwko zachodniej ekspansji militarnej, był autorytarną formą dyskursu, totalitarną retoryką duchownych muzułmańskich, którzy zawsze mają rację.(...) Opiera się na ślepej wierze w absolutne wartości doktrynalne. Dodatkowo fundamentalizm Chomeiniego to mit o końcu historii.
  • Nazywano go imamem. Skojarzenie było jasne – z dwunastym imamem zwanym Mahdim. Ten żyjący jakoby w IX wieku potomek kalifa Alego, zięcia proroka, zniknął wtedy, by powrócić kiedyś na ziemię.
    Liberalna i lewicowa inteligencja nie przypisywała Chomeiniemu cech nadprzyrodzonych, ale wszyscy: nacjonaliści z Frontu Narodowego, mułłowie, komuniści z irańskiej nielegalnej partii Tudeh, mudżahedini ludowi i fedajni, wierzyli, że pod przywództwem ajatollaha zbudują nowe, sprawiedliwe społeczeństwo.
  • To prawdziwa ludowa rewolucja. Być może bardziej ludowa niż rewolucja bolszewicka. Chomeini zawsze sprzeciwiał się religijnemu konserwatyzmowi i dlatego jest mało prawdopodobne, żeby próbował go narzucić społeczeństwu.
  • W dwa tygodnie po wyjeździe szacha w pamiętnym 1979 r. Chomeini był już w Teheranie. Jego współpracownicy wchodzili w wolnych chwilach do pomieszczeń, gdzie w wielkich chłodniach znajdowały się głębokie szuflady, a w szufladach leżeli zamrożeni generałowie monarchy. Wyciągano szuflady, patrzono z niedowierzaniem na umundurowanych satrapów, medytowano nad wielkością imama, zasuwano szuflady i wracano do dalszych zajęć.