Tacyt: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m int., ort. |
m robot dodaje: he:טקיטוס |
||
Linia 80: | Linia 80: | ||
[[af:Tacitus]] |
[[af:Tacitus]] |
||
⚫ | |||
[[bg:Тацит]] |
[[bg:Тацит]] |
||
⚫ | |||
[[de:Tacitus]] |
[[de:Tacitus]] |
||
[[el:Τάκιτος]] |
[[el:Τάκιτος]] |
||
Linia 88: | Linia 88: | ||
[[hy:Տակիտոս]] |
[[hy:Տակիտոս]] |
||
[[it:Publio Cornelio Tacito]] |
[[it:Publio Cornelio Tacito]] |
||
[[he:טקיטוס]] |
|||
[[lt:Publijus Kornelijus Tacitas]] |
[[lt:Publijus Kornelijus Tacitas]] |
||
[[hu:Tacitus]] |
[[hu:Tacitus]] |
Wersja z 20:05, 29 sie 2010
Tacyt (Publius Cornelius Tacitus, ok. 55–ok. 120) – rzymski historyk.
- Bez gniewu i zawziętości.
- Sine ira et studio. (łac.)
- Często chwalimy odległą przeszłość, a nie doceniamy współczesności.
- Dla pożądających władzy nie istnieje droga pośrednia między szczytem a przepaścią.
- Dopóki ludzie istnieć będą, będą i błędy.
- Im bardziej chore państwo, tym więcej w nim praw.
- Jest w naturze ludzkiej nienawidzić tych, których się skrzywdziło.
- Lecz ponad wszystkim błyszczeli Kasjusz i Brutus – właśnie dlatego, że ich wizerunków nie oglądano.
- Lepiej paść z godnością niż żyć w hańbie.
- Los nie może nas obdarzyć większym szczęściem niż zasianie niezgody między naszymi nieprzyjaciółmi.
- Mistrz dobrego smaku.
- Arbiter elegantiarum. (łac.)
- Opis: o Petroniuszu.
- Nawet najdzielniejszych przeraża niespodziewana groza
- Nie to samo wszystkim przystoi.
- Prześladując pisarza, zwiększa się jego prestiż.
- Przy największym państwa nierządzie najliczniejsze były prawa.
- Perditissima respublica plurimae leges.
- Roczniki, III, 27
- Tylko głupcy nazywają samowolę wolnością.
- W krótkiej chwili zmienia się wszystko.
- Brevibus momentis summa verti. (łac.)
- W pochlebstwie tkwi zbrodnicza cecha niewoli, w złośliwości fałszywy pozór wolności.
- Według wszystkich zdolny do rządzenia – dopóki nie zaczął rządzić.
- Omnium consensu capax imerii nisi imperasset. (łac.)
- Dzieje, I, 49
- Opis: mowa tu o cesarzu Serwiniuszu Galbie.
- Właściwe jest naturze ludzkiej nienawidzić tego, kogo się obraziło.
- Proprium ingenii humani est odisse, quem laeseris. (łac.)
- Wszystko, co nieznane, wydaje się cudowne.
- Omne ignotum pro magnifico. (łac.)
- Zdolny władca, gdyby nie panował.
- Capax imperii nisi imperasset. (łac.) lub:
- Zdrów na umyśle.
- Compos mentis. (łac.)
- Źródło: Roczniki 15, 76
- Zepsute państwo mnoży ustawy.
- (inna wersja) Im bardziej chore państwo, tym więcej w nim praw.
- Zwykle niewinny nie sprosta nowej zawiści.
- Żadna z ludzkich spraw nie jest tak niestała i przemijająca jak rozgłos potęgi, która nie na własnej opiera się sile.
- Żądza władzy (jest gwałtowniejsza od innych namiętności)
- Cupido dominandi (cunctis affectibus flagrantior est). (łac.)
- Źródło: Roczniki 15, 53
- Zmieniają kraj w pustynię i mówią, że przynieśli pokój
- Solitudinem faciunt, pacem appellant. (łac.)
- Żądza władzy jest najgorętszym ze wszystkich uczuć.
- Cupido dominandi cunctis affectibus flagrantior est. (łac.)