Socjalizm: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Starscream (dyskusja | edycje)
mNie podano opisu zmian
Linia 39: Linia 39:
** Zobacz też [[demokracja]]
** Zobacz też [[demokracja]]


* Do 9 roku życia byłem socjalistą. Podobno każdy za młodu powinien nim być, potem mądrzeje.
* Do 9. roku życia byłem socjalistą. Podobno każdy za młodu powinien nim być, potem mądrzeje.
** Źródło: [[Janusz Korwin-Mikke]] w ''Magazynie Trybuny'', 20 kwietnia 2002
** Źródło: [[Janusz Korwin-Mikke]] w ''Magazynie Trybuny'', 20 kwietnia 2002



Wersja z 13:28, 30 cze 2010

Socjalizm – ideologia, ruch polityczny podkreślający nadrzędną rolę kwestii społecznych, wspólnotowych, egalitarnych w sferze polityki i gospodarki.

A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

A

  • Aby system, który rozumiemy pod nazwą „socjalizm”, zatryumfował, musi być bardziej efektywny i innowacyjny od współczesnego neoliberalizmu.
  • Adam Szostkiewicz powiedział, że w dzisiejszej Polsce „kompromisem” w sprawach światopoglądowych nazywane jest takie stanowisko, które nie spotyka się z głośną krytyką biskupów. Aż się prosi żeby dodać, że za „racjonalne” w polityce gospodarczej uważane jest to, co nie spotyka się z głośną krytyką profesora Balcerowicza. Żeby mogła powstać w Polsce socjaldemokracja, najpierw trzeba doprowadzić do tego, żeby oba te zdania straciły swój efekt komiczny.
    • Autor: Sławomir Sierakowski
    • Źródło: Do kosza poszły ideały Sierpnia, rozmowa przeprowadzona przez Agatę Nowakowską i Dominikę Wielowieyską w Gazecie Wyborczej, 23 lutego 2010.
    • Zobacz też: Leszek Balcerowicz

B

  • Budowa socjalizmu samoistnie rozpocznie się w najbardziej rozwiniętych krajach burżuazyjnych, bowiem socjalizm jest nieuniknioną konsekwencją rozwoju świata nauki i ewolucji stosunków społecznych od prymitywnych form ku bardziej zaawansowanym.
  • Bo przecież każdy socjalizm – z euro – socjalizmem włącznie, to ustrój niewolniczy – a ustrój niewolniczy jest gospodarczo niewydajny. O czym wiemy z doświadczenia. Młodzi ludzie zresztą to wyczuwają: uciekają z Polski na wyspy brytyjskie, Brytyjczycy uciekają do USA... A dojrzali politycznie Europejczycy zajmują się problemem liczby głosów jakie będzie miała w Radzie Unii Europejskiej Polska, a ile Niemcy. A co za różnica, czy Europą rządzić będzie socjalistyczny matoł z Niemiec, czy z Polski? Socjalista – to socjalista, niezależnie od tego, czy jest on z CDU czy z PiS – u, z SLD czy z SPD. Do obozu reedukacji – i tyle.

C

  • Cel ten, czymkolwiek on jest, jest dla mnie niczym, ruch – wszystkim.
  • Co to jest socjalizm? „Socialis” to po łacinie „wspólny, społeczny”. Wspólne szkoły, szpitale i fabryki. Oto czym jest socjalizm.
  • Czy potrzebujemy socjalistów, którzy, pod pretekstem organizacji, chcą zniszczyć nasze umowy, powstrzymać podział pracy, zastąpić wysiłek wspólny izolowanym i cofnąć naszą cywilizacje?
  • Czym jest socjalizm?
    Powiemy wam, czym jest socjalizm. Ale najpierw powiemy, czym nie jest. A na tę sprawę mieliśmy kiedyś zupełnie inny pogląd niż obecnie.
    Otóż: socjalizm nie jest
    – społeczeństwem, gdzie pewien człowiek, który nie popełnił przestępstwa, czeka w domu na przyjście policji;
    – społeczeństwem, gdzie jest przestępstwem być bratem, siostrą, żoną lub synem przestępcy;
    – społeczeństwem, gdzie pewien człowiek jest nieszczęśliwy, ponieważ mówi to, co myśli, a inny jest nieszczęśliwy, ponieważ nie mówi tego, co myśli;
    – społeczeństwem, gdzie pewien człowiek żyje lepiej, ponieważ nie myśli w ogóle;
    – społeczeństwem, gdzie pewien człowiek jest nieszczęśliwy, ponieważ jest Żydem, a inny czuje się lepiej, ponieważ nim nie jest;
    – państwem, którego żołnierze pierwsi wstępują na ziemię innego kraju;
    – państwem, w którym ktoś żyje lepiej, ponieważ wychwala przywódców państwa;
    – państwem, w którym ktoś jest skazany bez sądu;
    – społeczeństwem, którego kierownicy mianują sami siebie na swoje stanowiska;
    – społeczeństwem, gdzie dziesięć osób mieszka w jednym pokoju;
    – społeczeństwem, gdzie są analfabeci i epidemie dżumy;
    – państwem, z którego nie można wyjechać;
    – państwem, gdzie jest więcej szpiegów niż pielęgniarek i więcej miejsc w więzieniach niż w szpitalach;
    – państwem, gdzie ilość urzędników rośnie szybciej niż liczba robotników;
    – państwem, gdzie jest się zmuszanym do kłamstwa;
    – państwem, gdzie jest się zmuszanym do kradzieży;
    – państwem, gdzie jest się zmuszanym do zbrodni;
    – państwem, które ma kolonie;
    – państwem, którego sąsiedzi przeklinają geografię;
    – państwem, gdzie produkuje się znakomite odrzutowce i marne buty;
    – państwem, gdzie tchórzom żyje się lepiej niż odważnym;
    – państwem, gdzie adwokaci są najczęściej w zgodzie z prokuratorem;
    – cesarstwem, tyranią, oligarchią, biurokracją;
    – społeczeństwem, gdzie mnóstwo ludzi szuka Boga, żeby znaleźć pociechę w nieszczęściu;
    – państwem, które daje nagrody grafomanom oraz lepiej od malarzy wie, jakie malarstwo jest najlepsze;
    – narodem, który uciska inny naród;
    – narodem, który jest uciskany przez inny naród;
    – państwem, które pragnie, żeby wszyscy obywatele myśleli to samo o filozofii, polityce zagranicznej, gospodarce, literaturze i moralności;
    – państwem, którego rząd określa, jakie swobody przysługują obywatelom, natomiast obywatele nie określają, jakie swobody przysługują rządowi;
    – państwem, gdzie się odpowiada za swoich przodków;
    – państwem, w którym część obywateli otrzymuje płace czterdzieści razy wyższe niż inna część;
    – jakimkolwiek systemem rządzenia, któremu jest przeciwna większość rządzonych;
    – jednym krajem odosobnionym;
    – grupą krajów zacofanych;
    – państwem, które posługuje się hasłami nacjonalistycznymi;
    – państwem, którego rządy sądzą, że nie ma nic ważniejszego od ich władzy;
    – państwem, które paktując ze zbrodniarzami dorabia światopogląd do tego paktu;
    – państwem, które chce, żeby jego ministerstwo spraw zagranicznych kształtowało bieżący światopogląd dla całej ludzkości;
    – państwem, które źle odróżnia ujarzmianie od wyzwalania;
    – państwem, gdzie rasiści cieszą się wolnością;
    – państwem istniejącym aktualnie;
    – państwem, gdzie jest prywatna własność środków wytwarzania;
    – państwem, które wierzy, że jest socjalistyczne na tej wyłącznie podstawie, że zniosło prywatną własność środków wytwarzania;
    – państwem, które źle odróżnia rewolucję społeczną od zbrojnego najazdu;
    – państwem, które nie sądzi, że w socjalizmie ludzie muszą być szczęśliwsi niż gdzie indziej;
    – społeczeństwem, któremu jest bardzo smutno;
    – społeczeństwem kastowym;
    – państwem, którego rząd zawsze wie, jaka jest wola ludu, zanim go zapyta o zdanie;
    – państwem, gdzie można bezkarnie pomiatać ludźmi;
    – państwem, gdzie pewien pogląd na historię świata jest obowiązujący;
    – państwem, gdzie filozofowie i literaci mówią zawsze to samo co generałowie i ministrowie, ale zawsze po nich;
    – państwem, gdzie plany miast są tajemnicą państwową;
    – państwem, gdzie wyniki głosowania w parlamencie zawsze się dają nieomylnie przewidzieć;
    – państwem, gdzie jest praca niewolnicza;
    – państwem, gdzie jest skrępowanie feudalne;
    – państwem, które ma monopol na udzielanie swoim obywatelom całej wiedzy o świecie;
    – państwem, które sądzi, że wolność polega tylko na posłuszeństwie dla państwa;
    – państwem, które uważa, że nie ma różnicy między tym, co prawdziwe, a tym, w co wiara jest dla niego korzystna;
    – państwem, gdzie pewien naród, który o to nie prosił, zmienia w całości miejsce pobytu;
    – państwem, gdzie robotnicy nie mają wpływu na rządy;
    – państwem, które sądzi, że tylko ono może zbawić ludzkość;
    – państwem, które wierzy, że zawsze miało rację;
    – państwem, w którym historia jest na usługach polityki;
    – państwem, którego obywatel nie może przeczytać największych dzieł współczesnej literatury ani obejrzeć największych dzieł współczesnego malarstwa, ani usłyszeć najlepszej współczesnej muzyki;
    – państwem, które jest zawsze z siebie niesłychanie zadowolone;
    – państwem, które mówi, że świat jest bardzo skomplikowany, ale naprawdę myśli, że świat jest nadzwyczaj prosty;
    – państwem, gdzie trzeba się bardzo namęczyć, nim się dostanie do lekarza;
    – społeczeństwem, gdzie są żebracy;
    – państwem, które jest przekonane, że nikt nigdy na świecie nie może wymyślić nic lepszego;
    – państwem, które wierzy, że wszyscy się nim zachwycają, chociaż jest przeciwnie;
    – państwem, które wyznaje zasadę: oderint dum metuant [niech nienawidzą, byleby się bali - red.];
    – państwem, które samo określa, kto i jak może je krytykować;
    – państwem, w którym należy codziennie przeczyć temu, co się głosiło wczoraj, i stale wierzyć, że się zawsze głosi to samo;
    – państwem, które bardzo nie lubi, żeby jego obywatele czytali stare roczniki gazet;
    – państwem, gdzie wielu ignorantów uchodzi za uczonych;
    – państwem, gdzie wszystkie gazety mają tę samą treść;
    – państwem, którego rząd pragnie, żeby wszystkie formy organizacji społecznej były przez niego zaplanowane;
    – państwem, gdzie jest dużo ludzi szlachetnych i dzielnych, ale trzeba o tym wiedzieć skądinąd niż ze znajomości polityki jego rządów;
    – państwem, które bardzo nie lubi, żeby jego ustrój analizowali uczeni, a bardzo lubi, kiedy to robią lizusi;
    – państwem, które zawsze wie lepiej, na czym polega szczęście każdego poszczególnego obywatela niż on sam;
    – państwem, które nie poświęcając niczego dla jakichkolwiek zasad ideowych, wierzy zarazem, że jest pochodnią postępu.
    To była część pierwsza. A teraz – słuchajcie uważnie! – powiemy wam, czym jest socjalizm.
    Otóż: Socjalizm jest to ustrój, który... ech!, co tu dużo mówić! Socjalizm jest to naprawdę dobra rzecz.

D

  • Do 9. roku życia byłem socjalistą. Podobno każdy za młodu powinien nim być, potem mądrzeje.
  • Dojście do socjalizmu wymaga rozwiązania nadzwyczaj trudnych problemów socjo-politycznych. Jak, w obliczu daleko idącej centralizacji władzy politycznej i gospodarczej, zapobiec wszechwładzy biurokracji?

G

  • Generalnie ustroje wyglądają tak:
    Maoizm: mam trzy krowy; rząd zabiera wszystkie, zabija i mięso dzieli po równo.
    Komunizm: mam trzy krowy; rząd zabiera je do kołchozu, gdzie zdychają.
    Narodowy socjalizm: mam trzy krowy; rząd zabiera dwie i zamienia je na armaty.
    Faszyzm: mam trzy krowy; rząd ustanawia cenę maksymalną na mleko, a krowy każe zakolczykować, bym ich nielegalnie nie zjadł.
    Socjalizm: mam trzy krowy; rząd odbiera mi pod przymusem mleko, które potem mogę kupić w państwowym sklepie na kartki.
    Socjaldemokracja: mam trzy krowy; rząd skupuje ode mnie mleko i rozdaje za darmo w szkołach, gdzie dzieci wylewają je do zlewu.
    Państwo opiekuńcze: mam trzy krowy; muszę sprzedać jedną, by starczyło na badania weterynaryjne i podatki od dwóch pozostałych.
    Eurosocjalizm: mam trzy krowy; rząd każe mi zabić jedną, bo krów jest za dużo – i drugą, bo krowa sąsiada jest chora na pryszczycę.
    Kapitalizm: mam trzy krowy; sprzedaję jedną i kupuję byka!
  • Gdyby nawet socjalizm zapewniał więcej dóbr, niż kapitalizm, to i tak byłbym za kapitalizmem, bo zapewnia on więcej wolności. Na szczęście nie mam tego dylematu...
  • Grabież legalna może przejawiać się na tysiąc sposobów, stąd nieskończona liczba jej przejawów: cła, ochrona rynku, dotacje, subwencje, preferencje, progresywny podatek dochodowy, bezpłatna oświata, prawo do pracy, prawo do zysków, prawo do płacy, prawo do opieki społecznej, prawo do środków produkcji, bezpłatny kredyt itd., itd. Wszystkie te przejawy – połączone tym, co dla nich wspólne, czyli usankcjonowaną grabieżą – noszą nazwę socjalizmu.

I

  • Innych jednak bardzo dobrych rzeczy dokonywaliśmy nie pomimo, lecz dzięki socjalizmowi. Dotyczy to np. przetasowań i zrównywania warstw społecznych czy upowszechniania kultury. Narzucenie rewolucyjnych wartości i takiegoż tempa przyspieszyło przeniesienie milionów ludzi z półbydlęcej egzystencji w krąg użytkowników własnego, tj. odrębnego łóżka, elektryczności, radia, tramwaju, kina, kaloryferów, w obręb słowa pisanego. Jeśli zilustrować to symbolicznie: chłopi przestali zdejmować czapki przed obcymi, którzy pojawiali się na drodze w ich wsi i nosili kapelusze czy krawaty. Z wielkich przemian wstępnego okresu socjalizmu wyrastało później poczucie nienasycenia i protesty. Dzisiaj zaś pamięta się i uczy młodzież tylko o represjach politycznych. Dotykały one dziesiątków tysięcy. Wspinaczki ku cywilizacji dokonywały zaś miliony poprzez szkołę, uprzemysłowienie i dzięki rozwojowi miast. Reprezentanci tych to przeniesionych w XX wiek milionów (a nie resztówka analfabetów nadal żyjących w jednej izbie z cielęciem i kurami) w roku 1956 obalili krańcowe niegodziwości stalinizmu.

J

  • Jak Państwu wiadomo odróżniam od siebie poszczególne szczepy Czerwonych: marxiści, keynesiści, trockiści, leniniści, komuniści, anarcho-komuniści, socjaliści, faszyści, syndykaliści (to ci z „SOLIDARNOŚCI” i OPZZ), anarcho-syndykaliści (wydawałoby się: logiczna sprzeczność – a istnieją!), socjaliści afrykańscy, socjaliści muzułmańscy, chrześcijańscy socjaliści, eurosocjaliści, narodowi socjaliści, prawdziwi socjaliści, uczciwi socjaliści (wyjątkowo groźna banda!), nieuczciwi socjaliści (przynajmniej można ich przeku-pić...), staliniści, sanatorzy, narodowi komuniści, międzynarodowi komuniści, socjaldemokraci, realni socjaliści, maoiści, rewizjoniści, dogmatycy itd. – i doceniam te różnice – ale tak naprawdę jedynym dobrym Czerwonym jest martwy Czerwony. Każdy cowboy to wiedział i wie!
  • Jeśli cokolwiek, co rozumiemy przez termin „socjalizm” w odniesieniu do gospodarki będzie bardziej produktywne, efektywne i innowacyjne od liberalizmu gospodarczego w wydaniu neoliberalnym, socjalizm ma kolejną historyczną szansę, aby zatryumfować.

K

  • Każdy przypadek przymusowej redystrybucji bogactwa i dochodu, bez względu na kryteria na jakich się opiera, oznacza zabranie czegoś jednym – tym, którzy coś posiadają – i przekazanie tego drugim – nieposiadającym. W takiej sytuacji motywacja do tego, żeby stać się posiadającym maleje, a motywacja do tego, żeby zostać nieposiadającym wzrasta. To, co posiadający ma, jest z zasady czymś „dobrym, a to, czego nieposiadający nie ma – czymś złym albo brakiem. Na tym polega istota każdej redystrybucji: niektórzy mają za dużo dobrych rzeczy, a inni za mało. Każdy więc rodzaj redystrybucji sprawia, że ludzie będą produkowali mniej jednostek dobra, a coraz więcej jednostek «zła», mniej doskonałości, a więcej niedostatku. Subsydiowanie osób, które są w biedzie spowoduje więcej biedy. Subsydiowanie bezrobotnych spowoduje, że pojawi się jeszcze więcej bezrobotnych. Subsydiowanie samotnych matek doprowadzi do tego, że będzie więcej samotnych matek itd.
  • Kogóż najbardziej nienawidzę wśród dzisiejszej hołoty? Socjalistycznej hołoty, apostołów-czandalów, którzy podkopują instynkt, ochotę, uczucie zadowolenia robotnika ze swego małego istnienia – którzy zawistnym go czynią, którzy zemsty go uczą... Krzywda nie leży nigdy w nierówności praw, leży w roszczeniu sobie «równych» praw.

Ł

  • Łaski panowie! Szanujcie przynajmniej arytmetykę!

N

  • Naczelną wartością socjalizmu jest wolność. Wolność, która wymaga, żeby człowiek nie bał się nagłego zwolnienia z pracy i żeby miał dużo czasu wolnego dla innych.
  • Najbliższy jest mi socjalizm o korzeniach kantowskich, ponieważ żaden człowiek o rozwiniętej wrażliwości i uczciwości nie może godzić się z biedą, ubóstwem i obojętnością państwa.
  • Najważniejsze w filozofii Kanta, do podstaw której nawiązuję, jest nakaz traktowania każdego człowieka jako celu samego w sobie. Z tego nakazu płynie logiczny wniosek, że socjalizm jest najlepszym ustrojem.
  • Narodowy socjalizm jest najwyższym – i ostatnim – stadium socjalizmu.
  • Nie ma socjalizmu bez demokracji. Podobnie jak nie ma demokracji bez socjalizmu.
  • Niech inni się bawią w hodowanie kwiatów czy socjalizmu, czy czego innego w wychodkowej (nawet nie klozetowej) atmosferze – ja nie mogę! Chcę zwyciężyć, a bez walki, i to walki na ostre, jestem nie zapaśnikiem nawet, ale wprost bydlęciem, okładanym kijem czy nahajką.
  • Nienawiść przebrana w szaty miłości i wierząca na dodatek szczerze, że jest miłością – oto czym jest socjalizm

O

  • Obrońcy socjalizmu nazywają siebie postępowymi, a propagują system, który cechuje sztywne przestrzeganie rutyny oraz opór wobec wszelkiego rodzaju usprawnień. Nazywają siebie liberałami, ale zabiegają o to by znieść wolność. Nazywają siebie demokratami, ale tęsknią za dyktaturą. Nazywają siebie rewolucjonistami, ale pragną stworzyć wszechwładny rząd. Obiecują błogosławieństwa Rajskiego Ogrodu, a z drugiej strony zamierzają przekształcić świat w gigantyczne biuro. Każdy człowiek, prócz jednego, staje się podrzędnym urzędnikiem w biurze – doprawdy nęcąca utopia. Cóż za wspaniała sprawa, o którą warto walczyć! Istnieje tylko jedna dostępna broń przeciwko temu szaleństwu agitacji: jest nią rozum. Po prostu potrzebny jest zdrowy rozsądek, by uchronić człowieka przed staniem się ofiarą złudnych fantazji i pustych haseł.
  • Oni socjaliści wierzą w ustawodawcę, nie w ludzi, my raczej w ludzi niż w ustawodawcę.
  • Ośmieszanie PRL prowadzi do prób kompromitacji wzniosłych idei socjalizmu, a mają one źródła nie tylko marksistowskie.

P

  • Podobnie jak Bóg, socjalizm również był mrzonką, ale także pięknym i potrzebnym marzeniem. Ogarnięte nim społeczeństwo co pewien czas ogłaszało: «sprawdzam». Sprawdziany wypadały źle dla socjalizmu i nim chwiały. Spowodowały one, że ludzie wyzbyli się z czasem socjalistycznych marzeń.
  • Ponieważ prawdziwym celem socjalizmu jest właśnie przejście poza grabieżcze stadium rozwoju ludzkości, ekonomia w jej obecnym stanie nie może nam dużo powiedzieć o socjalistycznym społeczeństwie przyszłości. Socjalizm zmierza ku celowi społeczno – etycznemu.
  • Przeciętny człowiek, żyjący w przeciętnym, współczesnym, demokratycznym państwie, chce socjalizmu – nawet jeśli tak tego nie określa, ani tak o tym nie myśli. Kiedy go spytać, czy chciałby korzystać z darmowej służby zdrowia, czy chciałby jeździć po drogach i nie musieć za to płacić, czy chciałby mieć darmowy dojazd dla swoich dzieci do szkoły, w której naukę pobierałyby one również za darmo, czy chciałby od czasu do czasu wyjechać na darmowe wczasy itd., to bez wątpienia odpowie, że tak. Jestem przekonany, że taka właśnie będzie reakcja większości ludzi.

S

  • Słowo «socjalizm» ma bardzo wiele znaczeń, nie tylko to, które w Polsce wywołuje stan niechęci.
  • Socjaliści wymyślają nieistniejące problemy, zwalczają je, ponoszą klęskę, i winą obarczają antysocjalistów.
  • Socjalizm albo śmierć!
    • Źródło: Socialismo o muerte! (hiszp.)
    • Autor: Fidel Castro
    • Opis: hasło rewolucji kubańskiej
  • Socjalizm bez nadziei jest jak Kościół bez wiary.
  • Socjalizm jest nierozerwalnie związany z totalitaryzmem i oddawaniem czci państwu. Przepisze wszystkim gdzie mają pracować, nad czym mają pracować, gdzie mogą chodzić i co mogą mówić. Socjalizm to atak na prawo do oddychania wolnością. Żaden socjalistyczny system nie może się ustabilizować bez politycznej policji.
  • Socjalizm jest ustrojem, który bohatersko przezwycięża problemy nieznane w innych ustrojach.
  • Socjalizm nie jest państwem, gdzie rasiści cieszą się wolnością.
  • Socjalizm nie jest państwem, które chce, żeby jego ministerstwo spraw zagranicznych kształtowało bieżący światopogląd dla całej ludzkości.
  • Socjalizm świetnie nadaje się do fałszowania świadomości zbiorowej, gdyż jest intelektualną pokusą ćwierćinteligenta.
  • SOCJALIZM: Ogłupia i zniewala społeczeństwa! Hamuje rozwój i przedsiębiorczość! Wynaturza prawa boskie i ludzkie.
  • Socjalizm to ruch znoszący zły stan obecny.
  • Socjalizm to zaledwie pierwszy krok ku uczynieniu ludzi naprawdę wolnymi.
  • Socjalizm to zaledwie pierwszy krok ku uczynieniu ludzi prawdziwymi niewolnikami państwa.
  • Socjalizm współtworzył, bo napędzał nieodzowny własny upadek. A ten nastąpił wówczas, gdy PRL – podobnie jak ustrój wszystkich państw obozu – zatracił wszelkie walory sprawcze, stał się tylko zachowawczym systemem blokującym. W tym rozumieniu III RP rzeczywiście jest dzieckiem PRL. Natomiast IV RP znamionuje nawrót do wielu wad poprzedniego ustroju: do jego dusznej atmosfery, do zbiorowych wykluczeń ludzi, do wszechwładzy państwa, do rządów narzucających swoje poczucie misji i hamujących proeuropejską ewolucję.
  • Socjalizm ze względu na samą swoją naturę nie może zostać nikomu narzucony, wprowadzony rozkazem... Bez wyborów powszechnych, bez nieograniczonej wolności prasy i zrzeszania się, bez swobody wymiany poglądów zamiera życie w każdej publicznej instytucji, a aktywna pozostaje jedynie biurokracja.
  • Socjalizm znaczy...
    – wspólna własność środków produkcji.
    – równość społeczną.
    – współpraca zamiast rywalizacji.
    – demokratyczna, realna kontrola.
    – produkcja na użytek.
    – swobodny dostęp.
    – wspólnota ogólnoświatowa.
  • Socjalizm każdemu równo nosa utrze. Bogatych zdusi jutro, a biednych pojutrze
  • Stawianie zagadnień: socjalizm albo kapitalizm jest symplifikacją. Pomijając nieokreśloność terminu socjalizm między jego skrajnym odchyleniem, marksizmem, a skrajnym odchyleniem kapitalizmu, powiedzmy amerykanizmem, jest jeszcze całe bogactwo mądrych form ustrojowych, które potrafią – wierzę – przywrócić staremu słowu: demokracja – życie, prawdę i wartość.
  • System państwowych ubezpieczeń w połączeniu z jeszcze starszym systemem przymusowego szkolnictwa publicznego, w zasadniczy sposób podważa instytucję rodziny i osobistej odpowiedzialności. Zakres i horyzont czasowy osobistego zabezpieczenia zmniejsza się a wartość małżeństwa, rodziny, dzieci i związków z krewnymi obniża się, ponieważ jednostka czuje się zwolniona z obowiązku zapewnienia sobie dochodów, dbania o zdrowie, bezpieczeństwo, zgromadzenie środków do życia na starość i zapewnienia edukacji na dzieciom. Nagradzane są nieodpowiedzialność, krótkowzroczność, niedbalstwo, choroby a odpowiedzialność, dalekowzroczność, staranność, zdrowie i konserwatyzm są karane.
  • System przymusowych ubezpieczeń emerytalnych, który ma zapewnić utrzymanie osobom starszym z podatków na osoby zarabiające (ludzi młodych) ma szczególnie szkodliwy wpływ na więzi między rodzicami, dziadkami i dziećmi. Osoby w podeszłym wieku nie potrzebują już pomocy swoich dzieci, jeśli nie zgromadziły środków na starość a młodzi (którzy mają mniej zgromadzonego bogactwa) muszą utrzymywać starych (którzy w normalnych warunkach dysponują większymi rezerwami środków) zamiast odwrotnie – tak jak zwykle w rodzinie. Oprócz tego więc, że ludzie decydują się na posiadanie mniejszej liczby dzieci – co potwierdza fakt, że od wprowadzenia nowoczesnej polityki bezpieczeństwa socjalnego wskaźnik urodzeń spadł o połowę, zmniejszył się także szacunek, którym młodzież tradycyjnie darzyła osoby starsze. Nasiliły się też zjawiska wskazujące na rozpad i nieprawidłowe funkcjonowanie rodziny: liczba rozwodów, nieślubnych dzieci, rodziców wychowujących samotnie dzieci, osób samotnych, aborcji, a także przypadków znęcania się nad dziećmi, przypadków złego traktowania rodziców i współmałżonka, życia według alternatywnych wzorców.

W

  • W latach 1917–1991 w europejskich krajach komunistycznych, a także w niektórych afrykańskich i azjatyckich, wielokrotnie nadużywano terminu socjalizm, określając nim panujące w nich wówczas autorytarne ustroje polityczno – społeczne.
  • Wolność bez socjalizmu to przywilej i niesprawiedliwość (...) socjalizm bez wolności to niewola i brutalność.
    • Opis: o anarchizmie i marksizmie
    • Autor: Michał Bakunin
    • Źródło: Pisma wybrane, Warszawa 1968
  • W socjalizm mają prawo wierzyć dzieci, kobiety i starcy. Ci z rozmiękczeniem mózgu, oczywiście.
  • W socjalizmie nie było złe to, że budowano. Złe było to, że nie było wolności oraz to, że był to system źle zarządzany.

Z

  • Za każdym razem, gdy sprzeciwiamy się rzeczom wykonywanym przez rząd, socjaliści (błędnie) konkludują, że sprzeciwiamy się ich wykonywaniu w ogóle.
  • Zmiany ustrojowe w 1989 r. nie przyniosły demokracji i poprawy bytu ludzi, ale degradację polityczno – gospodarczą i biedę na skalę masową. Staliśmy się kolonią bogatych państw i zamiast socjalizmu skierowanego na instytucjonalną pomoc człowiekowi, mamy krwiożerczy kapitalizm z milionami bezrobotnych.
Uwaga: W dalszej części znajdują się słowa powszechnie uznawane za wulgarne!
  • Kto nie był socjalistą za młodu, ten na starość będzie skurwysynem.
  • Zaglądali do kufrów, zaglądali do waliz, nie zajrzeli do dupy – tam miałem socjalizm.

Zobacz też