Antoine de Saint-Exupéry: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Xetoo (dyskusja | edycje)
→‎Mały Książę: uaktualnienie
Linia 51: Linia 51:


* Cudze życie, jak to daleko.
* Cudze życie, jak to daleko.

* Co mnie obchodzi, że Bóg nie istnieje; Bóg przydaje człowiekowi boskości.


* Człowiek ma dar kochania, lecz także dar cierpienia.
* Człowiek ma dar kochania, lecz także dar cierpienia.

Wersja z 18:36, 22 cze 2010

Tablica na domu Antoine de Saint-Exupéry

Antoine de Saint-Exupéry (1900–1944) – francuski pisarz, poeta i lotnik.

Mały Książę

 Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Mały Książę.
  • Ale ja chyba nie zawsze wiedziałem, jak troszczyć się o Ciebie.
  • Dobrze widzi się tylko sercem, najważniejsze jest niewidoczne dla oczu.
  • Gdy jest bardzo smutno, to kocha się zachody słońca.
  • Idąc prosto przed siebie, nie można zajść daleko.
  • Jedynie dzieci wiedzą, czego szukają. Poświęcają czas lalce z gałganków, która nabiera dla nich wielkiego znaczenia, i płaczą, gdy się im ją odbierze.
  • Jeśli kochasz kwiat, który znajduje się na jednej z gwiazd, jakże przyjemnie jest patrzeć w niebo. Wszystkie gwiazdy są ukwiecone...
  • Kraina łez jest taka tajemnicza.
  • Ludzie z Twojej planety hodują pięć tysięcy róż w jednym ogrodzie... i nie znajdują w nich tego, czego szukają... A tymczasem to, czego szukają, może być ukryte w jednej róży.
  • Mowa jest źródłem nieporozumień.
  • Nawet w obliczu śmierci przyjemna jest świadomość posiadania przyjaciela.
  • Na pustyni jest się trochę samotnym. Równie samotnym, jak wśród ludzi...
  • Oczy są ślepe. Szukać należy sercem.
  • Oswoić znaczy stworzyć więzy.
  • Pustynię upiększa to, że gdzieś w sobie kryje studnię.
  • Stajesz się odpowiedzialny za to, co oswoiłeś.
  • Wśród ludzi jest się także samotnym.
  • Zarozumialcy słyszą tylko to, co chcą usłyszeć.
  • Znacznie trudniej jest sądzić siebie niż bliźniego. Jeśli potrafisz dobrze siebie osądzić, będziesz mądry.

Inne

  • Być człowiekiem to czuć, kładąc swą cegłę, że bierze się udział w budowaniu świata.
  • Być człowiekiem to w istocie być odpowiedzialnym. To znać wstyd w obliczu nędzy, chociaż ona nie wydaje się od nas zależna. To być dumnym ze zwycięstwa, które odnieśli nasi towarzysze. To kładąc swą cegłę czuć, że się bierze udział w budowie świata.
  • Ci, którzy po zwycięstwie spoczęli na laurach, są już martwi.
  • Cudze życie, jak to daleko.
  • Co mnie obchodzi, że Bóg nie istnieje; Bóg przydaje człowiekowi boskości.
  • Człowiek ma dar kochania, lecz także dar cierpienia.
  • Człowiek na ziemi jest celem dla ukrytych strzelców.
  • Czy gwiazdy świecą tylko po to, aby każdy mógł znaleźć swoją?
  • Czy nie lepiej by było, zamiast tępić zło, szerzyć dobro?
  • Czysta logika jest ruiną ducha.
  • Doskonałość absolutna, w czymkolwiek by się pojawiła, jest symptomem śmierci. Doskonałość jest cnotą umarłych.
  • Doświadczenie nas uczy, że miłość nie polega na tym, aby wzajemnie sobie się przyglądać, lecz aby patrzeć razem w tym samym kierunku.
  • Drogi prowadzą zawsze do ludzi.
  • Dziecko, które dojrzało i odwykło od matki, znajdzie ucieczkę, dopiero znalazłszy kochaną kobietę. Ona jedna da mu znowu wewnętrzną jedność.
  • Gniew nie oślepia: on rodzi się ze ślepoty.
  • Godzimy się z tym, że nie jesteśmy wieczni, ale nie możemy znieść tego, aby sprawy nasze i czyny utraciły nagle w naszych oczach wszelki sens. Wtedy bowiem obnaża się pustka, która nas otacza...
    • Źródło: Nocny lot
  • Gwiazdy to małe, lśniące promyki zsyłające marzenia.
  • Im dajesz więcej, tym większym się stajesz. Ale potrzebny jest ktoś, aby przyjmować. Bowiem dawać to nie znaczy tracić.
  • Istnieje tylko jeden luksus prawdziwy – luksus związków ludzkich.
  • Jesteśmy jedni dla drugich pielgrzymami, którzy różnymi drogami zdążają w trudzie na to samo spotkanie.
  • Jeśli nie chcesz mieć swego udziału w klęskach, nie będziesz go miał również w zwycięstwach.
  • Jeśli pozwolisz, by robactwo się rozmnożyło, rodzą się prawa robactwa. I rodzą się piewcy, którzy będą je wysławiać.
  • Kiedy gaśnie wiara – Bóg umiera i staje się bezużyteczny.
  • Kiedy Twoja miłość jest już przyjęta i otwierają się przed Tobą ramiona, wówczas proś Boga, niech zachowa tę miłość od zepsucia, martwię się o serca po brzegi szczęściem wypełnione.
  • Kochać – to znaczy narodzić się.
  • Kto poniża, sam jest niski.
  • Kto w miłości przedkłada nade wszystko to, co ją zwiastuje – nigdy nie zazna spełnienia.
  • Latam, bo to uwalnia mój umysł z tyranii nieistotnych rzeczy.
    • Zobacz też: lot
  • Logika zabija życie.
  • Ludzie nie mają przyjaciół, ponieważ nie ma sklepów z przyjaciółmi.
  • Mierząc się z przeszkodą, człowiek poznaje siebie.
  • Miłość jest przede wszystkim zasłuchaniem w ciszy. Kochać to rozpamiętywać.
  • Miłość nie jest skarbem, który się posiadło, lecz obustronnym zobowiązaniem.
  • Miłość nie wyraża się w myślach. Miłość jest.
  • Miłość własna jest przeciwieństwem miłości.
  • Moje noce są tylko chwilowym zawieszeniem broni.
  • Na świecie jest mnóstwo dorosłych.
  • Na ziemi nie ma końca – jest tylko praca tworzenia.
  • Naprawdę istnieje tylko jedna radość: obcowania z ludźmi.
  • Nie ma rzeczy doskonałych.
  • Nie ma zwycięstwa, które by trwało.
  • Nie mam prawa robić ani mówić czegokolwiek, co pomniejsza człowieka w jego własnych oczach. Liczy się nie to, co ja myślę o nim, lecz to, co on myśli o sobie samym. Uwłaczanie godności człowieka jest przestępstwem.
  • Nie odległością mierzy się oddalenie. Za murem swojskiego ogrodu może się kryć więcej tajemnic niż za murem chińskim.
    • Zobacz też: mur
  • Nie spodziewajcie się niczego po człowieku, który pracuje wyłącznie dla potrzeb własnego życia, a nie dla swego trwania w wieczności.
  • Nie umiemy przewidywać najistotniejszego. Każdy z nas zaznał w życiu największych radości wtedy, kiedy nic ich nie zapowiadało.
  • Nigdy nie trać cierpliwości – to jest ostatni klucz, który otwiera drzwi
  • Ocalam tę, która nie kocha przede wszystkim wiosny, ale kształt tego jednego kwiatu, w którym jest zawarta wiosna. Tę, która nie kocha przede wszystkim miłości, ale jedną jedyną twarz, którą przybrała miłość.
  • Powołanie pomaga człowiekowi wyzwolić się, to pewne, ale trzeba także wyzwolić powołanie.
  • Pozostajesz na zawsze odpowiedzialny za to, co oswoiłeś.
  • Pracując dla samych dóbr materialnych budujemy sobie więzienie. Zamykamy się samotni ze złotem rozsypującym się w palcach, które nie daje nam nic, dla czego warto byłoby żyć.
  • Prawda nie jest tym, czego można dowieść, ale tym, co upraszcza.
  • Prawdy mogą się ścierać, nie przecząc sobie wzajem.
  • Prawdziwa miłość nie wyczerpuje się nigdy. Im więcej dajesz, tym więcej ci jej zostaje.
  • Prawdziwą wartość ma jedynie szacunek wroga.
  • Przestrzenią ducha, gdzie może on rozwinąć skrzydła, jest cisza.
  • Przychodzi taka pora, kiedy nie żądasz niczego. Ani ust, ani uśmiechu, ani miękkich ramion, ani oddechu jej obecności.
    Wystarcza, że Ona jest.
  • Przyjaźń poznaję po tym, że nic nie może jej zawieść; a prawdziwą miłość po tym, że nic nie może jej zniszczyć.
  • Są ludzie pozbawieni poczucia czasu. Chcą zrywać kwiaty, które się jeszcze nie stały kwiatami: i wtedy okazuje się, że nie ma kwiatów.
  • Szanuję to, co trwa dłużej niż ludzie.
  • Szczyty pomysłowości graniczą z jej brakiem.
  • To, co nadaje sens życiu, nadaje także sens śmierci.
  • Tylko człowiek, który kochał, umiera jak człowiek.
  • Tylko Duch, jeśli tchnie na glinę, może stworzyć Człowieka.
  • Tylko nieznane przeraża człowieka. Ale dla tego, kto mu stawia czoło, ono już nie jest nieznane.
  • W tajemnicy każdego człowieka istnieje wewnętrzny krajobraz: z nietkniętymi równinami, z wąwozami milczenia, z niedostępnymi górami, z ukrytymi ogrodami.
  • Winien jestem ci wszystko, ponieważ cię kocham.
  • Wymagania i wyrzeczenia, które narzuca praca zawodowa, przeobrażają i wzbogacaja świat.
  • Ziemia, planeta ludzi.
    • Terre des Hommes (fr.)
  • Znosić zło jest sposobem, aby je zniszczyć.
  • Żeby ujrzeć coś wyraźnie, wystarczy często zmiana punktu widzenia.
  • Inżynier wie, że osiągnął doskonałość nie wtedy, kiedy nie można nic już dodać, ale kiedy nie można nić już zabrać.
    • The engineer knows he has achieved perfection, not when there is nothing left to add, but when there is nothing left to take away. (en.)