William Wordsworth: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m +2, formatowanie automatyczne |
+1, formatowanie automatyczne, łamanie wierszy |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:William wordsworth.jpg| |
[[Plik:William wordsworth.jpg|mały|William Wordsworth - reprodukcja akwareli z 1839 r.]] |
||
'''[[w:William Wordsworth|William Wordsworth]]''' (1770–1850) – angielski poeta. |
'''[[w:William Wordsworth|William Wordsworth]]''' (1770–1850) – angielski poeta. |
||
* Gdzie stał posąg Newtona, z pryzmatem, w milczeniu. Marmurowy pomnik umysłu, zawsze samotnie podróżującego przez dziwne morza myśli. |
* Gdzie stał posąg Newtona, z pryzmatem, w milczeniu. Marmurowy pomnik umysłu, zawsze samotnie podróżującego przez dziwne morza myśli. |
||
Linia 12: | Linia 12: | ||
* Poezja bierze początek ze wzruszenia rozpamiętywanego w spokoju. |
* Poezja bierze początek ze wzruszenia rozpamiętywanego w spokoju. |
||
* Sam wędrowałem, jak obłoczek<br />Często sam płynie przez przestworza,<br />Gdy nagle widok mnie zaskoczył<br />Złotych żonkili tłumu, morza;<br />Od wód jeziora aż po drzewa<br />Tańczyły – wiatr im w takt powiewał. |
|||
** ''I wandered lonely as a cloud<br />That floats on high o’er vales and hills,<br />When all at once I saw a crowd,<br />A host, of golden daffodils;<br />Beside the lake, beneath the trees,<br />Fluttering and dancing in the breeze''. (ang.) |
|||
** Źródło: ''Żonkile'', tłum. Maciej Froński |
|||
Wersja z 20:38, 28 kwi 2010
William Wordsworth (1770–1850) – angielski poeta.
- Gdzie stał posąg Newtona, z pryzmatem, w milczeniu. Marmurowy pomnik umysłu, zawsze samotnie podróżującego przez dziwne morza myśli.
- Każda dobra poezja jest spontanicznym wybuchem głębokich uczuć.
- Najlepsza część życia ludzkiego to małe, bezimienne i zapomniane akty dobroci i miłości.
- Nasze narodziny nie są niczym innym niż snem i zapomnieniem.
- Oczy są oknami duszy.
- Poezja bierze początek ze wzruszenia rozpamiętywanego w spokoju.
- Sam wędrowałem, jak obłoczek
Często sam płynie przez przestworza,
Gdy nagle widok mnie zaskoczył
Złotych żonkili tłumu, morza;
Od wód jeziora aż po drzewa
Tańczyły – wiatr im w takt powiewał.- I wandered lonely as a cloud
That floats on high o’er vales and hills,
When all at once I saw a crowd,
A host, of golden daffodils;
Beside the lake, beneath the trees,
Fluttering and dancing in the breeze. (ang.) - Źródło: Żonkile, tłum. Maciej Froński
- I wandered lonely as a cloud