Michaił Botwinnik: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Alessia (dyskusja | edycje)
m formatowanie automatyczne, drobne redakcyjne
Alessia (dyskusja | edycje)
m formatowanie
Linia 1: Linia 1:
[[Plik:Botvinnik 1933.jpg|mały|Michaił Botwinnik]]
[[Plik:Botvinnik 1933.jpg|mały|Michaił Botwinnik]]
[[w:Michaił Botwinnik|Michaił Moisiejewicz Botwinnik]], (1911–1995) – rosyjski szachista, wieloletni mistrz świata w szachach.
'''[[w:Michaił Botwinnik|Michaił Moisiejewicz Botwinnik]]''' (1911–1995) – rosyjski szachista, wieloletni mistrz świata w szachach.
* Domowe analizy mają swoje specyficzne właściwości – mistrz nie jest ograniczony czasem i może przestawać figury. Mimo tej różnicy, analiza i praktyczna gra ma wiele wspólnego. Kto chce zostać wybitnym szachistą, powinien doskonalić się w dziedzinie szachowej analizy.
* Domowe analizy mają swoje specyficzne właściwości – mistrz nie jest ograniczony czasem i może przestawać figury. Mimo tej różnicy, analiza i praktyczna gra ma wiele wspólnego. Kto chce zostać wybitnym szachistą, powinien doskonalić się w dziedzinie szachowej analizy.
** Źródło: Mark Dworecki, Artur Jusupow, Metody szachowego treningu, Wydawnictwo Arden, Rzeszów 2000, str. 178.
** Źródło: Mark Dworecki, Artur Jusupow, Metody szachowego treningu, Wydawnictwo Arden, Rzeszów 2000, str. 178.

Wersja z 22:12, 13 kwi 2010

Michaił Botwinnik

Michaił Moisiejewicz Botwinnik (1911–1995) – rosyjski szachista, wieloletni mistrz świata w szachach.

  • Domowe analizy mają swoje specyficzne właściwości – mistrz nie jest ograniczony czasem i może przestawać figury. Mimo tej różnicy, analiza i praktyczna gra ma wiele wspólnego. Kto chce zostać wybitnym szachistą, powinien doskonalić się w dziedzinie szachowej analizy.
    • Źródło: Mark Dworecki, Artur Jusupow, Metody szachowego treningu, Wydawnictwo Arden, Rzeszów 2000, str. 178.

O Botwinniku

  • Niewątpliwie Botwinnik traktował sztukę szachową w klasycznym ujeciu. Był godnym następcą swoich wielkich poprzedników – Laskera, Capablanki i Alechina. Grał kierując się jasnymi strategicznymi zasadami. Miał umysłowość analityka, a u podstaw jego podejścia do szachów leżało pragnienie rozszyfrowanie ich istoty.
    • Autor: Wasilij Smysłow
    • Źródło: Garri Kasparow, Moi wielcy poprzednicy, tom II, Wydawnictwo RM, Warszawa 2006, str. 260.

Zobacz też: