Wespazjan Kochowski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
nowy cytat
popr.
Linia 24: Linia 24:
** Źródło: ''Psalmodye wdzięczności'' (Psalm XVII)
** Źródło: ''Psalmodye wdzięczności'' (Psalm XVII)
==O Wespazjanie Kochowskim==
==O Wespazjanie Kochowskim==
* Po przeczytaniu skierowanych do Matki Boskiej wierszy Wespazjana Kochowskiego odnosi się wrażenie, jakby Polacy uczynili łaskę Maryi, ogłaszając ją swoją królową.
* Po przeczytaniu skierowanych do Matki Boskiej wierszy Kochowskiego odnosi się wrażenie, jakby Polacy uczynili łaskę Maryi, ogłaszając ją swoją królową.
** Autor: [[Stefan Nieznanowski]]
** Autor: [[Stefan Nieznanowski]]
** Źródło: [[Janusz Tazbir]], ''Szlachta i teologowie'', Warszawa 1987.
** Źródło: [[Janusz Tazbir]], ''Szlachta i teologowie'', Warszawa 1987.

Wersja z 20:43, 23 mar 2010

Wespazjan Kochowski

Wespazjan Kochowski (1633–1700) – jeden z najwybitniejszych historyków i poetów polskiego baroku, najbardziej typowy przedstawiciel filozofii i literatury sarmackiej.

  • Bóg człeka z gliny stworzył – piszą historyje – jakoż on nie rozmoknie, gdy ustawnie pije?
  • Lękliwego śmierć bardziej goni.
  • W kościele bądź nabożny, a pouczny w szkole, w polu bitwy, w grze wesół, żartowny przy stole.
  • Prawa są polskie jako pajęczyna: pan się przebije, uwięźnie chudzina.
  • Ciało domownik zły, wala się w błocie nieprawości, jako wieprz tyjąc młótem rozkoszy.
    • Źródło: Psalmodye wdzięczności (Psalm II)
  • Cóż jest człowiek? Kawalec błota, syn gniewu, naczynie zelżywości, urodzony w plugastwie, żyjący w nędzy, mający umrzeć w ucisku.
    • Źródło: Psalmodye wdzięczności (Psalm III)
  • Kunszt to natury w małych rzeczach pokazać misterstwo, a wewnętrzną cnotą nagradzać, komu z wierzchu barwy albo wzrostu ujęła.
    • Źródło: Psalmodye wdzięczności (Psalm XIII)
  • Teraz dopiero postrzegam, że życie ludzkie nie jest żywotem, ale pojazdem do śmierci, i męczeństwem jednem, którego z nas ze samych przyczyna.
    • Źródło: Psalmodye wdzięczności (Psalm XVII)
  • Zda się żyjąc, że przyrasta wieku, a codzień go znacznie ubywa; bo im dalej w lata idziemy, tem się coraz bliżej śmierci przymykamy.
    • Źródło: Psalmodye wdzięczności (Psalm XVII)

O Wespazjanie Kochowskim

  • Po przeczytaniu skierowanych do Matki Boskiej wierszy Kochowskiego odnosi się wrażenie, jakby Polacy uczynili łaskę Maryi, ogłaszając ją swoją królową.
Wikisource