Krzysztof Daukszewicz

Krzysztof Daukszewicz

Krzysztof Daukszewicz (ur. 1947) – polski satyryk, felietonista, tekściarz, poeta i kompozytor.

Piosenki

• A kiedy minął już miesiąc w mej samotnej drodze
  Gdzieś na szlaku zatrzymał pojazd mój wędrowiec
  Sprawiedliwość i prawda – rzekłem do rodaka
  I był pierwszym, co spytał – „Dobrze, ale jaka?”
  I podzielił się ze mną chlebem i kłopotem
  To był też easy rider, tylko na piechotę.
  • Źródło: Easy Rider

• Dla uczciwych jest to piekło
  Dla cwaniaków raj
  Dla głupich głupota
  Dla mnie to mój kraj.
  • Źródło: I to jest mój kraj

• I zawsze jakiś człowiek był
  Co w czasach niespokojnych
  Zarzucał sobie pętlę, bo
  Nareszcie chciał być wolnym.
  • Źródło: Klasówka z fragmentu wolności

• Lecz to nie powód do gorzkich łez
  I niechaj życie trwa.
  Chyba, że w niebie też piwo jest,
  A jeszcze lepiej dwa.
  • Ballada o dwóch piwach

• Nie pomni dziś filozof pan,
  Historyk i teolog,
  Kto pierwszy krzyknął – Wolność dam!
  Czy tyran, czy też prorok?
  I co na myśli człek ów miał
  Też nikt z nas nie pamięta
  Czy łańcuch, co dwie ręce skuł,
  Czy rozerwane pęta?
  • Źródło: Klasówka z fragmentu wolności

• To, co jest w sejmie, łbem nie obejmiesz.

• Tu się nie da dopasować
  Z oryginałem dubler
  Teraz jest podsumowanie
  Bubel zawsze bublem.

• Tyle mi zostało, co mi nakapało.

• Waltz-Gronkiewicz to Plater,
  Choć obie poległe,
  Andrzej Lepper nie Witosem,
  Pawlak to nie Pola Negri!

• Wszystkie rybki mają łuski,
  a ciekawe, jak u Ruskich?

Teksty satyryczne

• A kiedy wezwie dobry Bóg
  rząd ten przed swoje oblicze,
  spyta: „Czemu wy także oko za ząb?
  W instrukcji jest: Nadstaw policzek”.

• Ale wtedy KLD
  powiedziało Kaczkom – „nie!”
  „Chyba upadłbym na mózg,
  gdybym z nimi!” – stwierdził Tusk.

• Ja przepraszam w tym miejscu za zwrot „trza tera coś za coś”, ale po prostu w sposób świadomy użyłem języka naszego establishmentu.
  • Źródło: felieton Dajcie se siana, „Przegląd” nr 47/2005.

• Jak się skończy – nie wiadomo,
  ale może się tu ziścić,
  że tę Polskę rozpieprzymy...
  Ale my, nie komuniści!

• Polska mistrzem Polski.

• To jest tajemnica dziennikarska – „Sławomir W., syn prezydenta. Znów rozjechał na pasach...”

• U nas już idą na takie udry, że dosłownie idą oko za ząb.

Listy do JWP Hrabiego

• Lech Wałęsa do tego stopnia chce być prezydentem wszystkich Polaków, że jeżeli oni ruszą na Belweder, to on stanie na ich czele.
  • Źródło: List do Pana Hrabiego

• Pyta mnie Pan, Hrabio, a z jakiego powodu wysłaliśmy do Zatoki Perskiej dwa szpitale polowe. Panie Hrabio, z takiego samego powodu, dla którego kuwejcki partyzant miał francuski karabin zapłacony amerykańskimi dolarami zrobiony ze szwedzkiej stali w niemieckiej fabryce przez Turków. Taki właśnie karabin przywiózł mój znajomy z Mołdawii; kupił go tam od jednego ruskiego żołnierza za paczkę tajwańskich prezerwatyw sprawdzanych elektronicznie. I było to pierwsze spotkanie żołnierza radzieckiego z zachodnią elektroniką.
  • Zobacz też: karabin

Wypowiedzi w wywiadach

• Był taki moment, gdzieś od 1993, no może 1994 r., aż do zeszłego roku, kiedy ludzie praktycznie nie interesowali się satyrą polityczną. Ale obecna sytuacja, czyli PiS i bracia Kaczyńscy, spowodowała, że tego typu satyra wróciła do łask. Ludzie chcą, by ktoś powiedział niby w żartach to, co oni tak naprawdę czują, a czego czasem boją się powiedzieć na głos.
  • Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 24 listopada 2006

• Jeśli piszę wiersz, czuje się poetą. Jeśli ubieram go w dźwięki – jestem muzykiem. Może jedynie najlepiej czuję się w satyrze politycznej, bo robię to od wielu lat i wiem, że robię to dobrze. Na pewno jednak nie chcę być zaszeregowany w jakąkolwiek ramę. Po prostu prowadzę firmę o nazwie Krzysztof Daukszewicz.
  • Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 24 listopada 2006

• Wychwytywanie niuansów, pewnych aluzji politycznych, dowcipkowanie na temat polityków oraz sytuacji panującej w PRL-u kiedyś było niemalże wyuczone. Zarówno mnie jak i publiczności, która mnie słuchała, sprawiało to ogromną frajdę. Potem nastąpił 15-letni okres przestoju. Ale teraz satyra odzyskała dawną siłę. Choć muszę przyznać, że się bałem, czy tego dożyję. Najgorzej w tym wszystkim mają się teraz młodzi ludzi, którzy nauczyli się przez ten czas przestoju mówić wszystko wprost. Dla nich białe jest białym, a czarne czarnym. Oni muszą się jeszcze wiele nauczyć.
  • Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 24 listopada 2006