Karol Juliusz Weber

Karol Juliusz Weber (1767–1832) – pisarz i felietonista niemiecki.

• Bojaźń przed biczem dowcipu więcej złego wstrzymuje niże najpiękniejsze kazania.

• Człowiek mądry broni swej słuszności spokojnie i bez gniewu. Gdy głupiec ma słuszność, broni jej wrzaskiem, gdy jej nie ma – sypie obelgami.
  • Zobacz też: słuszność

• Czym pas korkowy dla pływaka, tym dobry humor i wesołość dla człowieka: ułatwia mu pływanie po morzu życia.

• Dla kobiety miłość jest cnotą i grzechem, religią i występkiem.

• Dowcip jest jakby fajerwerkiem ducha; pamięć i bystry zmysł spostrzegawczy zbierają palne materiały, a dowcip sporządza z nich race i wypuszcza je ku uciesze.

• Dowcip jest przyprawą, a sama przyprawa potrawy nie zastąpi.

• Dowcip może zdziałać wiele dobrego i wstrzymać wiele złego; niejeden możny lub zły człowiek bardziej boi się ostrego języka i pióra niż dziesięć przykazań i wszelkich paragrafów.

• Jak dzień pogodny działa rozweselająco na człowieka, tak milo działa wesoło uśmiechnięte oblicze – prędzej otwiera się nasze serce i budzi zaufanie do człowieka wesołego nią do ponurego tetryka.

• Książka nie warta tego, by ją dwa razy przeczytać, nie jest warta, by przeczytać ją raz.

• Kto się zbyt ubóstwa boi, nie wart używać bogactwa.

• Moda jest płci żeńskiej, stąd się biorą jej kaprysy.

• Polityka jest sztuką służenia Bogu, tak żeby nie obrazić diabła.

• Rozum z dowcipem jaśniej błyszczy, ale i bez dowcipu jest dobry; dowcip zaś bez rozsądku jest jak okręt, który pełnymi żaglami płynie – na skały!

• Wielkie to szczęście, że zdrowia nie można kupić za pieniądze bo wszystko wykupili by bogacze, a dla biednych nic by nie zostało.

• Wszystkie kobiety przewyższają swoich mężów zręcznością i obrotnością, a moli książkowych i szperaczy podwójnie.

• Życie jest kwarantanną na drodze do raju.